WINNAAR WATTY AWARDS 2016 - PUBLIEKSKEUZE
Het leven is niet makkelijk als iedereen om je heen zijn wederhelft heeft gevonden terwijl jóúw vriend het zojuist heeft uitgemaakt.
Deirdre Valens weet dat maar al te goed, maar ze weet nog béter dat die si...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Hoofdstuk 16
Ik vraag je uit
* * *
Als ik wakker word, voel ik me een totaal wrak. En heel chagrijnig. Rillend van de winterlucht die door de ruiten heen is gedrongen realiseer ik me dan dat dit tot overmaat van ramp óók nog eens de allerlaatste dag van de kerstvakantie is. Ik grom en duw de dekens van me af om op zoek te gaan naar een lekkere warme trui.
Mijn oog valt op een in de eerste instantie onbekend vest dat over mijn bureaustoel hangt. Jax' sweatervest! Ik aarzel geen moment en wikkel mezelf lekker in zijn geur.
Gisteren heeft Jaxon me met zijn moeders auto naar huis gebracht en is hij met me mee naar binnen gegaan om mijn (opeens redelijk argwanende) ouders beknopt uit te leggen wat er aan de hand was. Gelukkig zagen ze al meteen dat hij geen schuld had aan mijn emotionele staat, waardoor hun stemming algauw omsloeg naar eeuwige dankbaarheid.
En voor mij was er een belofte af te leggen om de jongens waarmee ik uitga voorlopig eerst even aan ze voor te stellen.
Verder heeft Jax gezegd dat hij me vandaag even bij het café van gisteren zal afzetten, zodat ik mijn fiets weer heb – ondanks mijn vaders protesten dat dat helemaal niet nodig is.
Terwijl ik ontbijt, stuur ik hem een berichtje: Ik heb je vest nog! :) <3
Denk maar niet dat je hem mag houden ;), antwoordt hij.
Ik grinnik. Dat is ook niet erg hoffelijk. Hij zit juist zo fijn!
Vooruit dan, misschien mag je hem een andere keer nog eens lenen. Hoe laat zal ik je komen halen?
Eén uur? En kom je daarna nog even hier koffie drinken? ♡♡♡
Yep :) ♡
En uiteindelijk eindig ik weer voor mijn kledingkast, met een aarzelende uitdrukking op mijn gezicht. Ik voel me een beetje onzeker.
Het grappige is natuurlijk dat ik allerlei soorten kleren in mijn kast heb. Ik kan kiezen volgens welke stijl ik me wil kleden. Jurkjes met strikken, gestippelde blousjes, een knalgeel high-waisted shortje, beenwarmers, een kokerrok met bijpassend colbertje, omslagdoeken, en zelfs een heuse ABBA-broek.
Misschien moet ik maar wat combineren. Het lijkt me de enige logische oplossing. Een leuke outfit – maar wel een die nergens bij past.
Ik glimlach bij het idee, en waarschijnlijk is dat al een goed teken. Dit vind ik leuk – hier heb ik oprecht plezier in.
*
Tegen enen heb ik een outfit bij elkaar weten te schrapen die zo gevarieerd is dat ik er zelf helemaal vrolijk van wordt. Een kabeltrui in een mooie tint donkergroen met daaronder een kraagblouseje in een drukke print, en een stipjespanty met okerkleurige plissérok tot op de knie. Mijn haar heb ik opgestoken met goudkleurige schuifspeldjes.
