Een paar huizen verderop - Kastiop FF

Hoofdstuk 2

Toet, toet, toet!

Ik grom en druk op de knop van mijn wekker. Ik rek me uit en hoor mijn wekker nog steeds. Ik druk er nog een keer op. Hij gaat nog steeds af. Ik druk er nog eens op en hij stopt nog steeds niet.

Nu word ik boos.

Ik rek de stekker van de wekker met volle kracht uit het stopcontact en het geluid stopt.

"Eindelijk-"

TOET, TOET, TOEEEEET!

"G*DVERDOMME!! F#CKING K^T WEKKER!! HOE KAN DIT?!"

Al snel daarna kom ik erachter dat het geluid niet van mijn wekker kwam, maar van buiten.

Ik stap uit mijn bed en loop naar het raam. Daar zie ik een auto een paar huizen verderop. Een jongen met bruin 'Justin Bieber' haar en een klein baardje, die ik ongeveer even oud als mij is, waarschijnlijk wat ouder, zie ik achter het stuur zitten en hem zie toeteren.

ARGH, dacht ik, KAN DIT NIET 'S MIDDAGS GEBEUREN?!

Dan kijk ik op de klok en zie ik dat het al middag is. Oke, Laat maar.
We doen dit wel even opnieuw.

ARGH, dacht ik, KAN DIT GEWOON NIET GEBEUREN?!

Ja, dat is beter. Ik bedoel niet beter, want...ja. Ach, laat maar. Je snapt me wel!

Ik kijk terug door het raam en zie een blonde jongen, die ook ongeveer mijn leeftijd is, naar de auto toe rennen en instappen. Dan rijden ze samen weg.

'Wat zoeken zij weer hier?' dacht ik. 'Die jongens lijken me nogal herrieschoppers. Zijn ze de weg kwijt ofzo? Want hier is er duidelijk niks te zoeken. We zitten hier in the middle of nowhere.'

Nou ja, ik ben nu toch wakker door dat irritante getoeter. Dan kan ik nu toch maar beter opstaan.
Ik kleed me om. Het is een warme dag, dus heb ik een korte spijkerbroek en een casual T-shirt aan. Ik weet het, ik ben niet zo'n 'fashionchick' als alle andere meisjes van mijn leeftijd. Het enige wat bij mij boeit is dat het comfortabel zit en een beetje bij elkaar moet passen. Ik ben nog wel zo dat ik weet welke kleuren bij elkaar passen.

Ineens komt het op in mijn hoofd dat nog 3 taarten moet maken voor de bakkerij!

"Shit!" scheld ik. Ik ren mijn kamer uit, de trap af en richting de keuken en pak alle ingrediënten bij elkaar. Ik check of ik alle benodigdheden heb en ik zie dat ik het belangrijkste ingrediënt mis: meel.

"Ik ga naar de winkel," roep ik vanaf beneden aan de trap. "Heb je nog iets nodig, Anna?"

Ik hoor een 'nee' vanuit de kamer van Anna en snel weer terug naar de keuken. Nadat ik alles nog een keer heb gecheckt, zie ik dat ik naast meel ook nog eieren nodig heb.

Ik ren naar de garage en pak mijn fiets. Dan bedenk ik me dat Anna mij misschien beter kan brengen, omdat zij al mag auto rijden en een auto bezit.

Ik ren terug naar de trap. "Kan jij me niet beter brengen met de auto?" roep ik. "Dan ben ik er sneller!"

Nogmaals hoor ik een 'nee' vanuit Anna's kamer. "Ik moet nog heel veel foto's fotoshoppen, weet je nog?"

Ik zucht en loop weer naar de garage. Daar pak ik nogmaals mijn fiets en doe de garagedeur open. Ik ben op het punt om aan te fietsen, wanneer ik realiseer dat ik mijn geld was vergeten. Ik ren wéér terug naar de keuken en pak mijn portemonnee die ik gister op het keukenaanrecht had gelegd.

Ik ben echt geen ochtendmens. Uhh, ik bedoel middagmens. Whatever! Ik ben er niet goed bij wanneer ik net uit mijn bed kom.

Ik stap op mijn fiets, doe de garage deur dicht en begin met fietsen. De supermarkt is een einde weg, dus dat wordt nog wel even fietsen. Ik rij langs het huis waar de auto met de jongens erin stond. Ik merk op dat het 'te huur' bordje weg is gehaald en dat er een paar jongens lopen door het huis.

Het huis stond al best lang leeg. De vorige bewoners waren oude mensen, mevrouw Smit en meneer Smit. Ik gaf ze vroeger elke week wat gebak die ik had gemaakt die week. Ze vonden het altijd heerlijk en waren zo vriendelijk. Helaas zijn ze allebei al overleden. Eerst was mevrouw Smit overleden en toen meneer Smit. Wanneer mevrouw Smit was overleden, kwam meneer Smit in een depressie. In een paar maanden ging zijn conditie achteruit, daarna heeft hij zichzelf opgehangen. Echt tragisch. Ik moest hard huilen toen ik twee dierbaren had verloren. Ze waren zo aardig en vriendelijk altijd.

Ik fiets door en fiets naar de supermarkt.

-------

Eenmaal in de supermarkt aangekomen, parkeer ik mijn fiets en ga naar binnen.

Even denken, wat moet ik ook al weer meenemen? O ja, meel en eieren! Oh, en als ik hier dan toch ben, kan ik ook maar beter wat avondeten kopen.

Ik ga kom aan bij de eieren en de meel en pak van allebei wat. Ik maak mijn weg in de richting ban de kant-en-klaar sectie tot ik bij de zuivelsectie dezelfde jongen met bruin haar die in de auto zat, zie. Hij heeft een camera in zijn hand en houdt hem hoog. Hij begint er tegen te praten en begint een heel verhaal te vertellen.

Raar, dacht ik en ik loop weer.

Ik arriveer bij de kant-en-klaar sectie en kijk naar het eten. Wat zullen we vanavond eten? Ik zie een bak lasagne en pak het uit het rek. Lasagne is altijd wel goed. Ik kijk even rond en zie pizza liggen.

Omg, pizza is zoooo lekker!! Die mag ook wel mee. En ik pak twee pizza's uit de koeler.

Nadat ik niks meer interessants zag, loop ik naar de kassa. Daar zie ik weer de jongen staan met de bruine haren, maar nu zonder camera. Ik sluit achter aan de rij en wacht totdat ik aan de buurt kwam.

Ik zie de lasagne en pizza op de toonbank die de jongen er waarschijnlijk had opgelegd. Ik moet zeggen, hij heeft een goed smaak.

Wanneer de jongen had afgerekend, verlaat hij de winkel en zie ik net nog dat hij op een brommer stapt en wegrijdt.

"Mevrouw?" zegt de kassier. Ik draai me terug naar de kassa.

"Oh, sorry." Verontschuldig ik, denkend dat de mevrouw achter de kassa me al eerder had aangesproken.

"Dat is dan €14,30." zegt de kassier.

Ik pak wat contant geld uit mijn portemonnee en betaal voor mijn spullen. Daarna pak ik mijn spullen in, in een plastic tas die de kassier me had meegegeven.

Ik verlaat de winkel, stap weer op mijn fiets en fiets richting mijn huis.

——————————————————————————————————————————————————————————————————————

Hallo mensjes,

Dit is weer een nieuw hoofdstuk! Laat weten wat je ervan vond!

Daaag!!