The Sister Of Perrie Edwards

Hoofdstuk 2

Ik word wakker in een onbekende kamer als ik me ineens bedenk dat ik nu bij mijn echte ouders ben. Ik stap uit bed en kleed me om in een trainingsbroek en een trui, want ik had mijn kleren van gisteren nog aan. Ik loop naar beneden en zie dat er nog niemand is, ik had mijn telefoon beneden laten liggen dus ik heb geen idee hoe laat het is. Ik pak mijn telefoon van de bank en kijk naar mijn berichten en mijn mail. Dan zie ik een mail van school voorbij komen voor prom! Het is deze vrijdag al en het is nu zaterdag! Ook zie ik dat het nog maar 9 uur in de ochtend is, vandaar dat er nog niemand beneden is. Ik kijk in de keuken of ik iets kan vinden voor een ontbijt. Ik ben een beetje aan het kijken in de kastjes voor eten als ik iemand de trap af hoor komen, ik kijk op en zie dat het Perrie is. "Hey, sorry voor gisteravond ik was gewoon boos op mam, omdat ze niks verteld had over jou." Zegt ze. "Het maakt niet uit ik snap je wel." Zeg ik. "Weet jij nog wat van vroeger?" Vraagt ze. "Ja ik weet nog dat ik met jou aan het spelen was, verder eigenlijk niet echt iets." "Was jij niet boos toen je er achter kwam dat je geadopteerd was?" "Nee eigenlijk was dat het eerste wat mijn pleegouders me vertelde. Ik kwam van een ander gezin en zo behandelde ze me ook." "Ow." Ze merkt dat ik het er moeilijk mee heb, dus ze vraagt er niet over verder. "Wil je wat te eten?" Vraagt ze. "Ja ik wou eigenlijk ontbijt gaan maken, maar ik kon het niet echt vinden." Vertel ik lachend. Perrie lacht mee en legt uit waar alles staat.

We zitten te eten als me ineens te binnen schiet dat ik nog helemaal niks heb voor prom. "He Pez wil je straks misschien mee winkelen? Ik heb vrijdag prom en ik heb nog helemaal niks." "Ja is goed, leuk! Zullen we zo gaan na het ontbijt." "Ja is goed ik denk dat we wel even de tijd nodig hebben." Zeg ik. We eten ons ontbijt op en ik kleed me aan, dan gaan we naar de stad.

We zijn al een tijdje in de stad en ik heb eindelijk een jurk gevonden (foto bovenaan), toen ik hem zag was ik gelijk verlieft. We zitten nu wat te drinken ergens bij een leuk tentje. "En heb je al een date voor prom?" Vraagt Perrie. "Nee maar dat komt misschien nog wel en anders dan ga ik lekker alleen!" Zeg ik. Perrie schiet in de lach en ik lach mee.

We zijn eindelijk thuis aangekomen en ik ben doodop, we hebben uiteindelijk niet meer alleen een jurk gehaald, maar ook schoenen, make up, dingen voor in mijn haar terwijl ik nog niet eens weet wat ik met mijn haar wil! En ook nog gewoon leuke kleren. Ik heb mijn kleren al op mijn kamer gelegd. Ik ben een beetje op mijn telefoon aan het spelen als ik een berichtje krijg van Dylan. Dylan en ik zijn al sinds het begin van school beste vrienden, eigenlijk vind ik hem heel leuk, maar ik durf het niet te zeggen straks verpest ik onze hele vriendschap!

D: Heyy, morgen 1 uur Starbucks? Xx

E: Is goed! (Starbucks verslaafd!) Xx

D: Hahaha jij ja. Xx

E: Nou bedankt meneer Irwin, volgens mij ben jij hier verslaafd aan hun koffie. Xx

D: Wie is hier nou verslaafd aan de chocomelk mevrouw Tate? Xx

Oja hij weet natuurlijk niet dat ik nu Edwards heet.

E: Het is sinds gisteren Edwards, en zo verslaafd ben ik er nou ook niet aan! Xx

D: Hu waarom? Xx

E: Vertel ik morgen wel. Maar ik ga nu ff eten! Xx

D: Okee. Hahaha nog iets waar je verslaafd aan bent! Xx

"Oeh wie is Dylan!!" Schreeuwt Perrie, die blijkbaar mee zat te lezen, door heel het huis. "Pezz dat is mijn beste vriend!" Zeg ik. "Ja maak dat mijn teen wijs." Zegt ze ongelovig. "Oke." Ik buk en zeg, "Nou Dylan is echt mijn beste vriend, al sinds 6 jaar geleden." "Haha heel leuk hoor, je vind hem gewoon leuk!" "Niet!" "Wel!" "Niet!" "Wel!" "Niet!" "Meiden wat is er aan de hand?" Vraagt mam. "Ha ik heb gewonnen! Ik zei als laatst niet!" Roep ik. "Dat is niet eerlijk oke!" Zegt Perrie. "Kom we gaan eten." Zegt mam die zich er al niet meer mee bemoeit.