The Only Exception

Chapter43. Real talk

[sige hijo. Salamat.]

-CALL ENDED-

lumabas ako ng kwarto. Nakita ko na malayo yung iniisip ni Kevin.

Kevin's POV

Andito ako sa condo ni Toby. So, nakauwi na pala talaga siya. Pero bakit parang hindi ako naniniwala na nahomesick si bhe. Hindi naman kasi ganon yun eh. Alam ko may ibang reason ba't siya umiyak

A- AKO

T- TOBY

A: Pre, saan nakacheck in ngayon si bhe?

T: Sa Sofitel. May membership sila duon. Haha

A: Anong room? Puntahan ko siya tomorrow

T: Wag na pre. Magtetext yun tomorrow. Gusto niya kasi sa bahay nalang tayo magsama-sama

A: Ahh ganon ba pre. Sige

T: Sorry pre kung ako una niya sinabihan nakauwi na sya. Gusto ka niya talaga kasi isurprise dahil ikaw bestfriend niya

A: Okay lang pre.

THE NEXT DAY...

Excited na ako Makita si bhe. 3 months din siya nawala. Itext ko kaya si Kim?

To: Kimberly

Nakauwi na si Pauline. May dinner sa house nila tonight. Punta ka. Alam ko miss kana nuon.

Sent!

Almost midnight, wala paren ako natanggap na reply.

Kimberly's POV

Omg! Nakauwi na ulit siya? So, I guess hindi ko na kailangan magfly to states to talk to her. Nagtext si Kevin, I'm not even sure if invited ako lalo na hindi ako nagparamdam kay Pauline nuong nagtext siya magcatch up. Nalaman ko nalang na nagfly na siya sa states nuong naging clear na lahat ng bagay saken.Honestly miss kuna siya pero hindi kasi ganon kadali eh. Sobrang lifeless ng life ko.

Pauline's POV

Nakauwi na ulit ako. Namiss ko yung bahay. Since kasi pumasok ako sa hospital, hindi na muna ako lumabas. Ang dami kasi complication and sympre baka Makita ako na nandito ako.

May dinner daw mamaya dito sa bahay sabi ni Toby.

Nalaman pala kasi ni Kevin na nasa pinas ako.

"Namiss mo home mo noh?" TOBY

"Yup, thanks pala!" AKO

"Sure. Gusto mo magmall muna?" TOBY

"Onga hija, bili ka ng magandang dress. Medyo malaki na yung mga damit mo sayo eh. " AKO

Honestly hindi ako ready ngayon dinner. Ayoko kasi malaman nila may sakit ako pero ano gagawen ko?

1 New Message

From: JPHS

Tell nanay inah to get my gift for you. I left it outside your house.

"Nanay inah? Please check if there's a box or whatever there is outside our house please." AKO

"gusto mob a sumama sa grocery? Baka kasi mapagod ka eh." TOBY

"hindi ko din alam eh. Ayoko makita ako ng mga tao ganito itsura ko." AKO

"Hay nako. Maligo kana at magbihis. Bibili tayo ng magandang damit." TOBY

inabot ni nanay inah yung box sa akin.

"Ako nalang bibili ng iluluto mamaya for dinner." sabi ni nanay inah habang inaayos yung mga gamit ko

pagbukas ko ng box, nakita ko yung napakagandang wig. Mukha talaga siyang totoo. Sinubukan ko siya. Tinignan ko sarili ko sa salamin. Mukha na ulit ako healthy. Mukha wala ako cancer.

To: JPHS

Omg! Lifesaver! Btw, kailan ka ba magpapakilala saken? I'm having a dinner tonight at 8PM. You should come.

Sent!

1 New Message

From: JPHS

Lol thanks for the invite dear but I can't. We'll have a set of dinner next time, okay? Take good care of yourself and enjoy the night!

(End of message)

TOBY'S POV

Pagkasukat ni Pauline sa wig na galling sa box, nakita ko siya ngumiti. Finally nakita ko ulit ngiti niya. Simula kasi kagabi naging seryoso siya.

"ayan mukhang wala nagbago maliban naging sexy ka lalo. Hahaha" AKO

oo, pumayat kasi siya lalo eh. Pero buti hindi super to the point na parang skeleton na siya

"oo nga, parang wala nagbago sa akin" PAULINE

"sige, maligo kana at mag-ayos kana." AKO

To: Kevin

Text mo mga friends niyo na 8PM yung dinner. Pero pwede kana magpunta dito as early as 6PM. Miss kana niya eh. Haha. See you pre. Thanks!

Sent!

1 New Message

From: Kevin

Thanks pre! Haha. Tinext kuna sila.

(End of message)

Hindi kuna siya rineplyan.

Ang tagal talaga maligo noong babaeng yun. Baka may nangyari duon. Makapunta nga sa kwarto niya

Knock knock

"pasok." Sabi ni Pau

"Akala ko kasi ano nangyari sayo. Hahaha. Lets go?" AKO

"Wait. Haha. Mag-aayos muna ako." PAU

"Btw, kailan mo pala balak sabihin kay Kevin sa sakit mo? Actually sa mga friends mo?" AKO

"never." PAU

"Ha? Hindi pwede mangyari yun." AKO

"Bakit naman? Ayoko sila malungkot." PAU

"They deserve to know, Pau." AKO

"Yeah, they do. But they don't deserve to get hurt." PAU

pagkatapos noong kinuha niya bag niya at lumabas na ng room niya. Sinundan ko nalang siya. Kailangan ko siya irespect sa decision niya.

-end of chapter-