"Huy, gising na!" Pilit ko naman siyang inaalog para magising. "Wag ka naman magbiro dyan!" Naiiyak na ko. Paano, lagi na lang siyang napapahamak ng dahil sakin. Wala na ba ko nagawang tama sa kanya? Huhuhu.
"Natatakot kang mawala ako no?" Then finally nagising siya. I see her smiling parang she's teasing me na din at the same time. Baliw na siya.
hindi ko alam kung bakit ba
lagi nalang mayroong kaba
sa tuwing kausap ka'y dinidinig
ang tawag na parito'y pag-ibig.
"Sira ka! You scared me so much! Nakakainis ka!" I push her head away from me.
"Hahaha! Seriously akala mo mamamatay ako dahil lang bumagsak ako sa sahig ng dahil sayo? Ang hina ko naman kung ganun!"
"Then bakit ka nagkukunwari na hindi ka gumagalaw?"
"As if naman makakagalaw ako sa bigat mo?" She smirked. Nakahiga pa rin ito hanggang ngayon.
"Kapal mo ha!" Sabay hampas sa kanya.
"Aray! Biro lang! Of course, sino ba ang gagalaw ng masakit pa yung katawan?"
"Masakit pa din ba?" Pag-aalalang tanong ko sa kanya.
"Yup!" She nodded. "Bakit ba kasi di ka man lang nagwarning na mahuhulog ka sakin? Edi sana nakapaghanda akong saluhin ka." Syet. Double meaning ba 'to?
"Ha?.......eh???....... Eh, bakit mo kasi binuksan agad yung pinto?"
"Kase lalabas ako. Malay ko bang nandun ka. It's not my fault naman right?" Nagpuppy eyes pa siya. Lasing pa rin ba 'to? Lakas ng tama.
"Oo na! Kasalanan ko na. Tumayo ka na dyan. Ready na yung breakfast natin." Tumayo na ko mula sa pagkakaupo ko.
"Weh?" Di naniniwalang sabi nito. "Ikaw nagluluto? Hahaha" habang nakahiga pa din. Sinipa ko naman siya mahina lang.
"Aray! Eto napakasadista mo talaga!" Sabay tayo. "Ugh! Ang sakit ng ulo ko. May bukol na yata ako" naawa naman ako sa kanya kaya tinignan ko.
"Talaga? Patingin nga?" Tinignan ko naman yung ulo niya then kinapa ko kung saan masakit. Umaray naman siya sa part na diniinan ko. "Ay! Sorry!" Napatingin siya sakin. Inches lang ang pagitan naming dalawa. Nararamdaman ko yung init ng hininga niya. Yung labi niyang malambot na bigla na lamang ngingiti. Ugh! She got me mesmerized. Gusto ko tuloy siyang halikan.
"Tara na sa baba. Nagugutom na ko" sabi niya. Natauhan naman ako at tumingin sa mga mata niya. Yung ngiti talaga niyang nakakapaglaglag ng...............panga!
.
.
.
.
.
"Kelan ka pa natuto magluto?" Glaiza asked. She currently eating our breakfast while I'm brewing a coffee for us two.
"Since when I was in college pa. Hello! Culinary arts kaya ang course ko. Kaya nga after ko magcollege dad put-up a resto eh. Para may business na kami agad." Sabi ko. "Here's your coffee" abot sa kanya nung hot coffee na ginawa ko.
"Then why I can't see you in the kitchen? It supposed to be na dapat nandun ka kasi marunong ka naman magluto" wow! Ngayon lang niya yata ako kinompliment ha.
Chapter 18
Start from the beginning
