Am not army [Complete]

« хариугаа авсан нь... »

Үнэхээр аз жаргалтай байна... муу сайн юмнууд үгүй ээ муу өөдгүй амьтан

Хичээлээ тасалсан ч гэсэн аз жаргалтай байгаа учраас халуун шүршүүрт орон даалгавараа хийн сууж байтал Жихи амьсгаадчихсан орж ирэн

Би: хүнд хөөгдөө юу?

Жихи: баларсааан

Би: яасан

Жихи: нөгөө айдолууд чинь байранд амьдрахаар болсон

Би: oh shit өөрсдөө гэр оронгүй юм уу?

Жихи: мэдэхгүй

Би: би сургуулиас гарлаа

Жихи: чи юундаа сандраад байгаа юм

Би: би нөгөө юу л даа... тэднийг нэгийг молигдчихсон

Жихид бүх болсон явдалыг яриж өгхөд түүний нүд 0.0

Жихи: чи ч баларсаан гэхдээ тэд энд амьдрахгүй байсан ч чи маргааш яаж тэрэнтэй таарах гэж байсан юм

Би: мэдэхгүй би бодож үзээгүй юм байна *орон дээр хэвтэх* БИ ОДОО ЯАХЫН *тийчлэх*

Жихи: хөөрхий Хэжү, тэр чамайг одоо хорхойтой араандаа зуучихсан байгаадаа

Би: би ч гэсэн зуучихсан байгаа

Жихи: мэдээж чи ялагдана шдээ

Би: -_- чи намайг дэмжихийн оронд харин улам ч сэтгэл санаагаар унагагаад хаячих юм

Жихи: гэхдээ чи 2 өдөр тайван байж болно

Би: тиймүү яасын

Жихи: тэднуус японд зураг авалттай гэж байсан

Би: 2 өдөр сайн бодох хэрэгтэй...

Жихи: *толгой сэгсрэх* чи үнэхээр бүтэхгүйээ

Би: дуугай бай би бодож байна

Жихи: хичээлээ хий мангараа

Хичээлээ хийх гэсэн бодогдоод болсонгүй тэр яаж хариугаа авах бол эсүл намайг зүгээр орхичих болов уу? Бодхоос дургүй хүрч байна зүгээр л тайван унтах хэрэгтэй...

Тэр мэдээж айдол хүн намайг яах ч үгүй байх... маш их тэвчээр хүн байх ёстой

Хөнжилдөө өөрийгөө өлгийдөн нүдээ анин унтах гэж хүчлэнэ, агааргүй хөнжилд амьсгал давчдан толгойгоо гаргаж ирэн хүчтэй амьсгаадан Жихи руу хархад тэр аль хэдийнээ зүүднийхээ ертөнцөд очсон бололтой... нүүрэнд нь бага зэрэг инээмсэглэл тодрох нь харагдана... хөөрхөн шүү даанч галзуу