Desperate Secretary (Completed)

Chapter seventeen.

"Well...eto mahirap pala ang magkaroon ng buntis na asawa, pero masaya..nakakainis nga lang minsan yung mga cravings ni Michie..akalain mo ba naman na maghanap ng avocado shake ng alas tres ng madaling araw? Tapos pag hindi mo binigay iiyakan ka magdamag. Kaya konti nalang ako na maloloka ee...pero masarap sa feeling pag naramdaman mong sumipa yung anak mo parang pakiramdam mo kupleto kana..oh well yun yung nararamdaman ko ngayon...kumpleto na ako."

Complete...when is the time na mararamdaman ko din na maging kumpleto..ng marinig ko ang kwento ni Seb..nakaramdam ako ng isang bagay na hindi ko pa naramdman sa buong buhay ko...ang mainggit. Naiinggt ako kasi siya...kimpleto siya at walang mga pinanghihinayangan sa buhay...masaya sa kanyang pamilya.

Pamilya...why am I having a feeling na...gusto ko nadin magkaroon ng pamilya.

"Hoy ulupong! Lumilipad ka nanaman!" Napukaw nanaman ang pagiisip ko ng magsalita ulet si Seb.

"Oh? Talaga bro? San pakpak ko?" Sabi ko habang tumitingin sa likod ko para hindi niya mahalatang nag-isip ako ng malalim dahil sa mga sinabi niya.

"Gago!" Sabi naman niya habang tumatawa. We spend time talking to each other...na istorbo nanga yung trabaho ko ng kumag ee. Madami pa siyang naikwento..nagtanong din siya kung kamusta na kami ni Almira..hindi ko nalang sinagot ang tanong niyang iyon..hindi nadin namin pinagusapan yung nangyare the last time na nagkita kami.

Na-interrupt lang ang paguusap namin ni Seb..ng derederetsong pumasok sa opisina ko si Almira na halatang nagulat pa ng makitang nasa loob din pala ng opisina ko si Seb.

"What are you doing here?" I asked her. Tinignan niya naman ako ng parang nagtataka..

"Hindi mo alam kung anong meron ngayon?" Tanong naman niya sa akin..ano bang meron ngayon?

"Ahmmm..tol una na ako huh? Baka hanapin na ako ni Michie ee." Pagpapaalam naman ni Seb..tinanguan ko nalang siya bago pa siya tuluyang makalabas ng opisina ko. Hinarap ko naman si Almira ng may pagtataka sa mukha ko..ano bang meron ngayon?

"Franco..today is my birthday." Sabi niya sakin na halatang disappointed. Yun lang birthday lang niya? Big deal na ba agad?

"Oh...happy birthday." Sabi ko ng walang emosyon sakanya..halata namang nagtaka ulet siya ng makitang hindi big deal sa akin ang birthday niya..eh sa hindi naman takaga big deal ee. Nagdagdag lang siya ng isang taon sa brthday niya...no big deal after all.

"What is happening to you Franco? Bakit ba ganito na yung takbo ng relasyon naten?" Tanong pa niya sakin..tinignan ko naman siya ng walang emosyon.."I don't know.." Sagot ko din ng walang emosyon.  

"Bakit wala nalang para sayo ngayon yung birthday ko? Bakit dati,..ikaw pa unang bumabati sakin? Alam mo ayaw ko lang magsalita tungkol sa kung ano mang nangyayare sa relasyon natin ee pero hindi ko na kaya..parang wala namang silbi yung relasyon natin kasi ganyan yung kinikililos mo!" Sigaw niya sakin.sumandal nalang ako sa swivel chair ko at hinayaan siyang magsisigaw sa harap ko..wala kasi akong panahon na patulan ang mga hinaaing niya ngayon...I don't have time for her right now.

"Ano 'to? Dahil ba'to sa Jam nayun? Is this because of your stupid former secretary?!" Sigaw niya sakin. Hindi ko alam pero nanggigih ako ng tawagin niyang sutpid si Jam.

"Don't call her stupid!" Hindi ko napigilan ang sarili ko na masigawan siya...Jam is not stupid bacause..I am. Ako yung tangang hinayaan siyang mawala sa buhay ko...kaya ako yung tanga.

"So ngayon siya yung kinakampihan mo?! Eh diba nga iniwan ka na niya dahil sa pagpili mo sakin?!"

Tinignan ko siya ng matalim...ang ayoko sa lahat ay yung pinamumukha sakin kasalanan ko nga..alam kong kasalanan ko pero dapat hindi na niya pinamumukha payun. "Get out of my office dahil simula ngayon..wala ng tayo, tapusin na natin ang walang kwentang relasyon na'to." Matigas na sabi ko sakanya. Halata namang naalarma siya sa sinabi ko kaya naman pumunta siya sa gilid ko.

"Franco....wag naman ganito." Sabi niya..umupo siya sa gilid ko at hinawakan ang braso ko.

"No. We need to stop this..we both know that it's not working." Sabi ko pa ng hindi tumitingin sakanya..ayoko siyang tignan..naaalala ko lang na minsan mayroon ding isang babeng nagmakaawa sa akin na hindi ko pinakinggannat ngayon at pinagsisisihan ko na..pero iba ang nararamdaman ko kay Almira dahil pagdating sakanya...alam kong hindi ko pagsisisihan.

"No..please Franco...no.." Sabi ni Almira ng tumayo na ako sa aking inuupuan para iwanan siya..dahil alam ko namang hindi siya aalis doon kaya ako nalang ang aalis. Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang ako sa paglalakad..

"Akala ko ba ako ang mahal mo?" Napatigil naman ako sa tanong na iyon ni Almira...hinarap ko siya bago sagutin ang mga tanong niya..

"Akala ko din...Almira, trust me..akala ko ikaw ang mahal ko." Sabi ko bago tuluyang lumabas ng opisina ko at iwanan ang babaeng pinili ko kaya ako iniwan ng isang babaeng mahalaga sa buhay ko.

Akala ko talaga hindi ako magsisisi sa naging desisyon ko...akala ko lang pala.

-------------

Maraming namamatay sa maling akala Franco. Tsk..tsk.

Dedicated to: CheeseburGirl. Ang kasama kong mag che-chainsaw massacre kay Franco. Lol. Hey dear eto na yung update na hinintay mo. Thank you sa pagbabasa..love lots! :* 

Vomments please :)))

|Ifitsmeanttobe| Jeron Teng's ♥