Zombae || #netties2017

41.

De volgende dag gaat onze wekker om zeven uur. Mo kruipt onder de dekens vandaan om de wekker op haar telefoon af te zetten. Ik houd de dekens nog over mijn ogen. Mo kruipt ook weer terug. "Over vijf minuten gaan we er wel uit" mompelt ze met een krakende stem van de slaap. Ik wrijf in mijn ogen. "Oké."
En inderdaad, vijf minuten later begint Mo's telefoon weer te piepen. Weer kruipt Mo uit bed. Dit keer kruipt ze niet terug. Ze pakt mijn voet, die half uit het bed hangt, en trekt me zo bijna uit bed. "Opstaan slaapkop" zegt ze. Ik trek mijn voet terug en sla de dekens van me af. Ik zucht. "Waarom zo vroeg?"
"Niet zo zeuren. Als je toch nog blijft liggen ga ik als eerst de badkamer in." Mo pakt haar spullen en vlucht de badkamer in. Ik zwaai mijn benen uit het roze bed. Ik rek me uit, er ontsnapt een geeuw. "Koffie" zeg ik tegen mezelf. In ons kleine keukentje tegenover de badkamer staat een koffiezetapparaat, verder is er een magnetron, een gootsteen en een kleine koelkast. In het kastje boven de gootsteen staan de spullen om koffie te maken. Ik doe wat schepjes poeder in het filter en zet het koffiezetapparaat aan. Ik heb er genoeg in gedaan zodat Mo zo ook kan pakken. Ik pak ook een mok uit het kastje en doe er een suikerklontje en melk in. Vervolgens vul ik de kop met dampende koffie. Ik slurp mijn eerste slok uit de mok en voel me meteen beter. Ik kijk op de klok die naast de badkamerdeur hangt. Over een half uur staat het ontbijt klaar. Ik loop naar mijn tas die voor het bed op de grond ligt, hij ligt nog open van gisteren. We hebben na het ontbijt weer training en daarna corvee. Volgens de weersverwachting op mijn telefoon wordt het erg warm vandaag, ik pak een rood kort broekje en een simpel zwart topje. Daarover doe ik mijn vest aan en ik trek mijn gympen aan. Simpel, maar wel weer heel comfortabel. Mo komt uit de badkamer gelopen en ze haalt haar neus op. "Koffie?"
"Het is nog warm, ik heb wat overgelaten voor je."
"Bedankt, dat heb ik echt nodig." Dat zou ik niet zeggen. Ondanks haar altijd bleke huid ziet ze er goed uit. Ze heeft haar haar in een knot gedaan en haar makeup zit zoals altijd goed. Ze heeft haar wallen onder haar ogen goed verborgen. Ik duik nu weer de badkamer in. Ook ik doe mijn haar, maar dan wel in een staart, en probeer zo goed mogelijk de blauwe vlekken onder mijn ogen te verbergen. Ook dat is een nadeel van het zombie zijn, mijn aderen liggen dichter tegen mijn huid waardoor ik ook beter zichtbare wallen heb. Na een toiletbezoek verlaat ik de badkamer weer. Mo heeft zich ook al aangekleed. Ze draagt een legging met daarover een lange top. "We zijn een keer op tijd" merk ik op.
Mo knikt trots. "Goed hè, we hebben zelfs nog gesnoozed."
"Als we nu gaan hebben we vast en zeker warme eieren."
"Dan gaan we nu zeker" zegt Mo terwijl ze de deur open trekt. Ik volg haar het balkon op. Mo sluit onze kamer af en samen lopen we kletsend naar de kantine.
Zoals verwacht is het nog erg rustig in de kantine, op zes mensen na is er verder nog niemand. Het eten is ook nog niet klaar. Een tafel uitkiezen is geen punt, de meeste zijn toch nog leeg. Mo en ik blijven kletsen tot de koks de bakken met eten klaar zetten. We staan bijna meteen op. "Als we samen gaan zijn we onze tafel kwijt" zegt Mo.
"Ga jij anders het eten voor ons halen, dan blijf ik hier wel zitten" stel ik voor.
"Oké, wat lust jij?"
"Verras me maar, op dit moment gaat alles er wel in" zeg ik. Mijn maag rommelt precies terwijl ik dat zeg. "Zie je."
Mo lacht. "Komt voor mekaar."
Mo gaat in de rij staan, de kantine begint steeds voller te lopen. Cas en Jem komen de kantine ook inlopen en hebben mij vrijwel meteen gezien. "Jij bent vroeg" zegt Jem.
"Ja, ik weet ook niet hoe we dat nou voor mekaar hebben gekregen" zeg ik.
"Ik ga vast in de rij staan" zegt Cas, hij loopt meteen door.
"Jij overleeft het hier wel alleen?" Vraagt Jem plagend.
Ik kijk om naar de rij en zie dat Mo bijna klaar is. "Ja. Mo komt zo terug. Ga maar." Jem wacht geen moment en loopt snel achter Cas aan. Levi en Christian komen de kantine ook binnen, maar zij lopen direct door naar de rij, die steeds langer wordt. Als je zo kijkt zijn er wel erg veel vrijwilligers. Mo komt terug met een dienblad vol. Ze zet het voor me op de tafel en gaat naast me zitten. Ze haalt voor haarzelf het bord met brood en jam, een gekookt eitje en een glas jus d' orange eraf. "De rest is voor jou" zegt ze. Voor mij staat er een bord met een broodje met gebakken ei, een kop koffie en ook een gekookt eitje op het dienblad. "Het ziet er lekker uit" zeg ik. Ik neem een hap van het broodje, mijn maag roept maar meer door te rommelen. Tyler loopt naar ons toe. Zijn haar zit schots en scheef, alsof hij net uit bed is zonder er iets aan te hebben gedaan. Hij draagt een joggingbroek en een te groot shirt met kreukels. Hij gaat tegenover mij en Mo zitten. "Goede morgen" zeg ik opgewekt.
"Hai" mompelt hij met een schorre stem.
"Nou, jij bent vast klaar voor de training van vandaag" merkt Mo sarcastisch op. Tyler wrijft in zijn ogen. Hij ziet er moe uit, ondanks dat hij geen zombie is zoals wij heeft hij wel dezelfde grote wallen en vlekken onder z'n ogen. Zijn ogen zijn dik alsof hij amper of niet heeft geslapen.
"Voor een training van Jeff ben ik nooit klaar" zegt hij. "Ik ga koffie halen." Hij staat op en loopt naar het koffiezetapparaat naast de deur. Ook daar staat een rij, maar niet zo lang als bij het voedsel. "Rare gast" zegt Mo.
"Wie?" Vraagt Jem. Hij schuift bij ons aan tafel.
"Tyler." Mo knikt richting het koffiezetapparaat.
"Hij is wel vaag inderdaad" knikt Jem. Cas komt naast Jem zitten. "Ik mag hem niet, hij doet veels te stoer voor mijn doen."
"Cara hier vindt hem wel aardig" zegt Mo, ze klopt op mijn arm.
"Hij is ook gewoon aardig" verdedig ik mezelf, en Tyler.
"Ik zei niet dat hij niet aardig is. Hij is gewoon, hoe zeg ik dat,"
"Apart?" Vult Cas Jem aan.
"Ja, dat" zegt Jem.
"Hij komt eraan" zegt Mo. Ze richt haar hoofd weer naar haar bord. Ik neem hoofdschuddend een hap van m'n broodje.
Tyler gaat naast mij zitten. "We zitten weer in dezelfde groep. Jij hebt straks toch ook corvee?" Vraagt hij aan mij. Ik knik. "Maar eerst trainen."
"Dat weet ik. En je partner?" Hij draait naar Levi toe, die net aan komt lopen en zich naast Cas voegt. "Ben ik de partner?" Levi wijst naar zichzelf.
"Ja, heb je weer training van Jeff?" Vraagt Tyler.
"Uh," Levi pakt zijn telefoon erbij. "Nee, ik heb van een vrouw training."
"Dan zul je een andere partner moeten vinden." Tyler knipoogt naar mij. Mo slaat snel haar arm over die van mij. "Ze heeft al een partner" zegt ze.
"Natuurlijk." Tyler staat op en loopt naar de steeds korter wordende rij. Ook Christian is terug. "Mo, kijk niet zo boos" lacht hij.
"Iemand moet hem duidelijk maken dat hij niet bij de groep hoort" beslist Mo.
"Dat weet ik nog net niet, hij is best een coole gast" zegt Christian.
"Hij was ook goed bij de training gisteren" zegt Levi.
"Alleen als hij serieus bezig was" vul ik aan.
"Maar hij eet geen hersenen. Als hij een wond heeft bloed hij dood, in tegenstellingen met ons" zegt Mo.
"En hij heeft blauw haar" zegt Cas. Christian grinnikt. "Dus?"
"Dus hij valt op."
"We zitten niet in het leger en we hoeven ook geen spionage werk te doen."
"Dan nog" zegt Cas nors.
"We wachten gewoon af. Wij worden toch allemaal ingedeeld in verschillende groepen, dat een paar van ons bij hem in de groep komen gaat sowieso gebeuren" zegt Jem kalm.
"Een hele grote kans, aangezien zijn tante weet dat hij veel met ons omgaat" moppert Mo.
"Dan is dat maar zo" zegt Christian.