[KOOKMIN] Gangster #จีมินปลดหนี้

ปลดหนี้ครั้งที่ 1

ได้แต่นั่งกอดเข่าฟัง 'อยากตายชะมัด' ถ้าผมไปปูซานกับพ่อกับแม่วันนั้นผมคงไม่ต้องมานั่งกอดเข่าตัวสั่นแบบนี้ ผมกลัวไปหมดแล้ว ผมควรจะทำยังไงดีนะ

'แค่ผมเสียพ่อกับแม่ไปก็ยังชดใช้ไม่พองั้นหรอ'

ผมพอมีเงินเก็บเกือบ 5 แสนวอนที่ช่วยให้เช่าห้องเล็กๆนี้เป็นที่ซุกหัวนอนและมีข้าวกินสองสามมื้อเท่านั้น

เพราะเงินใกล้หมดเลยต้องหาทางหาเงิน ผมเริ่มจากไปสมัครทำพาร์ทไทม์ที่มินิมาร์ทช่วงกะกลางคืน 18:00-23:00 ตื่นเช้าเป็นเด็กส่งนมตามบ้าน 06:00-08:00 และตบท้ายด้วยการเป็นเด็กล้างจานให้ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งในย่านฮงแดมุน 16:00-17:30 อาหารมื้อที่อิ่มสุดก็คงเป็นมื้อกลางวันที่โรงเรียน เพราะฟรีเนื่องจากเป็นเงินทุน ผมทำงานพาร์ทไทม์ได้ชม.ล่ะ 5,000 วอน (ประมาณ 200 บาทไทย) เพราะยังเป็นเด็กอยู่ ลองคิดๆดูก็ได้ว่าวันหนึ่งผมทำงานได้เท่าไหร่กัน ขนาดทำสามที่แล้วนะ

เพื่อนๆผมหลายคนแสดงความเป็นห่วงและอยากช่วยผม แต่ผมปฏิเสธ มันเป็นปัญหาของผมและครอบครัวผม ผมจะแก้ไขมันเอง ทุกคนเลยได้แต่เป็นกำลังใจให้กับผม

"ฮึก...ฮึก"

ผมไม่อาจจะห้ามน้ำตาตัวเองได้อีกแล้ว มันหนักเกินไปสำหรับเด็กแบบผม จ้องมองคัตเตอร์เงาที่วางอยู่ตรงหน้า

"ตายไปก็ดีกว่าอยู่อย่างทรมาน"

ผมเอื้อมมือไปหยิบมันก่อนจะเลื่อนใบมีดให้พ้นฝักเหล็กออกมา เอามันจ่อที่คอตัวเอง ก่อนจะกลั้นใจแทงมันเข้าที่คออย่างแรง

'กรึ่ก'

กลั้นหายใจรับความเจ็บแต่กลับไม่รู้สึกอะไร ผมลืมตามองเศษใบมีดคัตเตอร์ที่หล่นไปอยู่ที่พื้น ใบมีดหล่นลงไปตั้งแต่ผมยังไม่ทันได้ทิ่มมันลงบนคอ 'ขนาดพระเจ้ายังขัดขวางการฆ่าตัวตายของผมเลย' ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมพยายามลองฆ่าตัวเอง ผมลองมาเกือบๆ 10 ครั้ง แต่ไม่เป็นผล เวลาจะเอาของมีคมกรีดหรือแทงตัวเองทีไร ก็เหมือนมีอะไรมาปัดมันออกไปทุกที จะกระโดดน้ำตายเสื้อก็ดันไปเกี่ยวกับราวจับ เลยไม่ตกลงน้ำ จะวิ่งไปให้รถชน ก็ดันสะดุดขาตัวเองบนฟุตบาตตั้งแต่ก้าวแรก ผมคงจะมีกรรมเก่าเยอะสินะ พระเจ้าถึงอยากให้ผมชดใช้มันก่อนจะตาย