De Fling (✔️)

Hoofdstuk 1 - Kieteldood

''STEF SCHIET EENS op, jij ijdeltuit! Nog twee minuten en je bent nog niet jarig!" gil ik.

De deur van het kleine badkamertje van de caravan zit op slot. Stef had besloten even zijn haar te doen. Pfft, 'even'.

Ik slaak een lange vermoeide kreet van frustratie en sla mijn armen over elkaar heen. Zweetdruppels bedekken mijn gezicht. Het is 34 graden. Zo heet heb ik het nog nooit gehad!

Ik stampvoet naar de andere hoek van de caravan toe, pak mijn telefoon van tafel af en open mijn WhatsApp. Ik heb een bericht van mijn moeder gekregen.

14:37
Veel plezier schat! Ga eens op zoek naar een leuke afleiding! X mama

Wat ze bedoelt met een leuke afleiding? Een jongen natuurlijk. Een 'hotte' Italiaan. Doei. Alsof ik ooit een kans maak vergeleken met al die magere tuttebellen.

"Jezus Riley, wat een gezeik, dat ik nou een jongen ben betekent niet gelijk dat ik er niet niet goed uit hoef te zien," roept Stef, waarna hij zeer waarschijnlijk zijn hoofd stoot tegen het medicijnkastje. Zijn scheldwoorden zeggen genoeg.

"Verdomme! Tering kast. Kut caravan," mompelt hij.

Ik druk mijn telefoonscherm uit en richt me op de badkamerdeur. Het slot klikt, daarna loopt Stef naar buiten. Hij wrijft met zijn hand over zijn achterhoofd en kijkt om zich heen met een woedende blik. Ik giechel.                         
"Riley West, ik zweer het je. Nog een lach, nog een kik en je krijgt de kieteldood!" zegt Stef boos. Zijn gezicht staat op onweer.

Ik sta op om me langs hem heen te wurmen en mijn toilettas uit het badkamertje te grissen.

"Oh ja, Stefano? Hm? Je weet dat ik altijd van je win," zeg ik.

Het valt me op dat zijn matte blauwe ogen me uitdagend aanstaren. Zijn handen houdt hij voor zich in een aanvallende positie. Zijn bruine haren zitten in een soepele golf naar achteren gekamd met wat gel.

Hij ziet er goed uit. Zijn gezicht is wat gebruind van de korte tijd dat we hier nu zijn, zijn kaaklijn net iets donkerder van kleur dan de rest van zijn licht getinte gezicht. Zijn korte spijkerbroek hangt slap om zijn middel heen. De charmeur.

Verder draagt hij een simpel wit shirt dat zijn lichaam goed doet uitkomen – ach, wat laat zijn lichaam er niet goed uitzien? – en een paar donkere army style Converse schoenen. Ja, hij is een 'good looking guy', maar niets voor mij. We zijn gewoon vrienden.

"Kom. Maar. Op," zeg ik.

Ik grijns en hij grijnst terug. Nu is het oorlog.

Hij valt me als eerste aan. Zijn handen vestigen zich precies op de plekken waarvan hij weet dat ik mijn lach niet in kan houden als hij er zit. Ik gil het uit.

Mijn handen vestigen zich achter zijn nek. Ha. Ha. Ha.

Zijn ogen worden groot van besef. Ik grinnik.

"Oh nee, je waagt het niet," zegt hij dwingend.

Helaas voor Stef heb ik vandaag geen medelijden met hem.

"Oh ja!" gil ik.

Ik kietel hem in zijn nek met mijn vingers. Hij krijst het uit. Tijd voor wraak.

"Ik ben Stef," lach ik, "Ik ben een prinsesje. Mijn haar zit altijd goed. Wil je mijn paleis in?" aap ik zijn stem na.

Zijn ademhaling is in tempo toegenomen.

"Oké, oké! Riley. Ik geef me over!"

Ik knik tevreden. Zo is het wel even genoeg geweest. Ik wil niet dat hij last krijgt van zijn astma.

Ik trek mijn handen terug. Stef hoest zacht en kucht in zijn hand, waardoor ik me een beetje schuldig voel. Daarna laat hij zich zakken op het kleine bankje achter hem. De caravan schudt.

"Wat zijn jullie aan het doen?!" gilt de stem van mijn beste vriendin.

Haar hoofd steekt om de hoek heen van de ingang van de caravan. Een wetende blik staat vastgelegd op Sem haar gezicht. Ze fronst haar wenkbrauwen en glimlacht vals.

"Helemaal niets Semmie. Riley heeft al weer gewonnen," zegt Stef.

Sem opent de deur volledig en loopt vervolgens naar binnen toe. Haar hoge hakken maken een klikkend geluid op de ondergrond van de caravan.

Sems haar zit opgestoken. Haar paarse lokken zitten in een losse knot op haar hoofd vastgespeld. Haar donkere make-up omringt haar ogen op een prachtige eigenaardige en mysterieuze manier. Haar lippen zijn een felle kleur rood gestift en haar gouden jurkje zit perfect om haar lichaam heen gedrapeerd. Ze ziet er super gaaf uit.

"Kijk eens, Dracula zo uit haar doodskist opgestaan," grapt Stef.

Zijn ogen scannen Sems lichaam af en blijven onverwacht hangen op haar borsten. Wat is hij toch een man.

Sem pakt een kussen van het korte bankje af en werpt het naar Stef zijn hoofd in verachting. 

Met een harde klap slaat het ding recht in zijn gezicht en is hij meteen stil. Sem richt haar aandacht op mij. Haar ogen scannen nu mijn lichaam af. Ze schudt afkeurend haar hoofd heen en weer.

"Riley, wat is dit? Je gaat echt niet in je lange broek en flubbel bloes mee uit hoor! Je hebt toch wel een jurk mee genomen hè?" vraagt ze.

Haar bruine ogen boren gaten door mijn kleding heen. Haar handen zet ze nonchalant in haar zij.

Ik laat me op Stef zijn schoot zakken, waardoor hij iets kreunt, en ontwijk Sems vraag.

"Stef, zeg even tegen Sem dat ik geen jurk aan wil," roep ik geïrriteerd.

Stef steekt zijn vinger in mijn zij en mompelt wat onverstaanbaars.

Als ik mezelf weer omhoogtrek staat Sem al door haar kleding te graaien. Als ze zich omdraait hangt er een lange turquoise jurk aan haar vingertoppen. De bovenkant iets uitgesneden. Een rits houdt het geheel bij elkaar aan de achterkant. Het is de jurk van haar diploma-uitreiking.

"No way in hell,'' zeg ik, ''Ik val nog liever dood neer.''

Stef begint na mijn woorden gelijk aanstekelijk te lachen. Sem werkt hem een woedende blik toe. 

"Stef, oprotten. Ik ga ervoor zorgen dat we Riley straks niet meer herkennen," zegt ze. ''En lach nou niet zo gemeen. We weten allemaal dat ze er hartstikke goed uit ziet in een jurk.''

De ondertoon in haar stem maakt me bang. Ik trek wat ongemakkelijk aan de rafeltjes van mijn shirt. Stef loopt langs ons heen. Hij steekt kinderachtig zijn tong uit naar Sem en knipoogt naar mij, zijn haar opnieuw een warrige boel van ons kietelgevecht. Dan sluit hij de deur achter zich en blijf ik alleen achter met Sem, de groene jurk en een slecht, zenuwachtig gevoel in mijn onderbuik.

"Uit die broek. Als we dit gaan doen, doen we het goed," zegt Sem.

Een duivelse lach trekt haar mondhoeken omhoog. Ik glimlach maar half en trek wat aan mijn bruine natte haren.

"Oké dan. Deal, maar als ik er straks uitzie als een of andere slet geef ik jou de schuld," zeg ik.