the game

tick tack time to die

"Oke, je wilt weten wat er met mij is gebeurt?" Vraag ik aan de rechter. 'Hou je bek dicht Jade!' "Hou zelf je bek dicht!" 'Nee'"Nou zeik dan niet over mij!" De stem in mijn hoofd blijft weer even stil. Verbaasd kijkt de rechter mij aan. "Kijk me niet zo aan! Ik praat gewoon met de stem in mijn hoofd. Wou je nou nog weten wat er is gebeurt, dat ik dit ben gaan doen?" "Ja dat vroeg ik je." "Goed Dertien jaar geleden gingen mijn ouders dood toen begonnen de stemmen te praten en te zeuren Het begon met dingen als spring van een klif af Ik negeerde ze totdat ik er zo gek van werd dat ik letterlijk de haren van mijn kop trok Ik deed wat ze zeiden maar het werkte niet Ik ging op een flatgebouw staan maar de brandweer en politie waren me weer voor en daarna heb ik drie maanden in het ziekenhuis gelegen Ik heb nog veertien andere zelfmoord pogingen gedaan en iedere keer waren ze me voor En iedere keer bleef ik op het nippertje leven Op een bepaald moment stopten de stemmen met zeggen dat ik dood moest en gingen ze me vertellen kleine dingen te stelen zoals een horloge of een ring Deze dingen waren super makkelijk omdat ik een illusionist ben en ik iedereen met een handomdraai afleidde maar de dingen die ze me zeiden te stelen werden steeds groter en al gauw begonnen ze met dingen als beroof een juwelier of een bank Er kwamen meer dingen bij zoals schiet met een mitrailleur in het rond in Central park De politie kreeg me maar niet te pakken want elke keer als ze dachten dat ze me hadden was ik aan de andere kant van de wereld en als ze me vonden eindigde er eentje met een schoppen koning in zijn oog Ze besloten de Avangers om hulp te vragen en die waren zo van nou ja eigenlijk is dat niet onze taak maar we sturen wel iemand dus ze sturen een van die stomme nieuwelingen die ze als slofjes gebruiken als ze het zelf niet meer aankunnen die heeft mij opgepakt en toen begon ik ineens de klokken te horen en te zien." Ik stop met ratelen en zie dat ik de volledige aandacht heb gekregen met mijn verhaal, en het is de waarheid. Er missen alleen een paar delen. "Dat kind is niet goed bij haar hoofd!" Hoor ik achter in de zaal fluisteren. "Dat hoorde ik Elise, en ja, je hebt gelijk, ik ben niet goed  bij mijn hoofd... sterker nog ik ben helemaal knettergek" En met die woorden kijk ik de rechter strak aan met een grootte grijns op mijn gezicht en begin mijn lied des doods zoals ik het zelf graag noem.

 "Tick tack tick tack on the clock on the wall tick tack take your time tick tack now you die"

 De laatste drie woorden galmen door de zaal, terwijl de rechter voorover zakt bij het woord die. Van alle kanten klinkt gegil en geschreeuw. Er komt een grijns op mijn gezicht. Ik sta op terwijl iedereen door elkaar rent. Ik begin te lachen en lach zelfs door terwijl de politie agent achter mij me plat op het bureau duwt en mijn handen op mijn rug trekt. Twee agenten begeleiden mij door de chaos heen de zaal uit. Ik loop mee zonder tegen te stribbelen en nog altijd lachend. Buiten voor het gebouw van justitie is de chaos nog veel groter. De mensen die naar buiten zijn gerent hebben hier iedereen aangestoken. De agenten proberen door de menigte heen te komen en dat lukt uiteindelijk met heel veel moeite, maar in die tijd had ik wel vijftien keer kunnen ontsnappen. Maar ja, dan verpest ik het hele spel en wat is daar nou leuk aan...