A killer future

Hoofdstuk 2

Jasper

Ik maak de knoopjes van mijn hemd terug vast en kijk nog een keer op het bed waar Lena eerder de nacht door de uitputting op in slaap is gevallen. Ze heeft haar trouwjurk zelfs nog aan. Als ik het laatste knopje heb gesloten ga ik naast Lena zitten op het bed en veeg heel voorzichtig het haar uit haar mooie gezicht. We moeten nu eigenlijk vertrekken naar de luchthaven zodat we kunnen vertrekken op onze huwelijksreis.
Hoewel ik niet van plan ben om haar nu nog wakker te maken. Ze ziet er zo schattig uit als ze slaap.
Snel trek ik mijn schoenen aan en leg mijn armen onder de rug van Lena en in haar knieholtes. Zonder haar wakker te maken hef ik haar op en draag haar uit de kamer. Op de gang kom ik Max tegen. Hij zou ons naar de luchthaven rijden.

'En zijn jullie klaar?' Vraagt hij opgewekt.

'Stil man, ze slaapt nog.' Fluister ik geïrriteerd.

'Ow shit, ik zal jullie koffers halen. De SUV staat buiten al klaar.' Antwoordt hij met een zachte toon.
Ik knik kort en loop verder door het huis tot we buiten zijn.
De auto staat klaar zoals Max had gezegd, maar de auto staat er niet onbewaakt.

'Moeder is het niet veel te vroeg voor jouw?' Vraag ik terwijl ik dichterbij de auto stap en Lena op de achterbank leg. Haar lange, pompeuze jurk neemt al half de auto in beslag en ik doe behoedzaam de deur dicht en draai mezelf naar mijn moeder.

'Ik mag toch wel mijn enige zoon en schoondochter komen uitwaaien. Ze vertrekken niet elke week op hun huwelijksreis.' Zegt ze met een bescheiden glimlach.

'Ik hoop dat ik maar een keer op huwelijksreis moet gaan.'
Ze zucht en kijkt achter me in de auto waar Lena nog rustig slaapt.

'Je hebt een goede keuze gemaakt, ze is goed voor jouw. En ook voor de familie, ze heeft een soort gave om iedereen om haar heen een gelukzalig gevoel te geven. Dat hebben we opnieuw nodig.'

'Ik wou dat iedereen daar zo over dacht.'
Ik knijp zuchtend in mijn neusbrug als ik terugdenk aan de heisa die mijn vader rond mijn verloving had gemaakt. Hij deed zo belachelijk en heeft zelfs mijn grootvader opgebeld vanuit Italie op hem over mijn beslissing te vertellen.

'Je vader is gewoon koppig, hij komt er ooit wel overheen. Ik denk zelfs dat hij ook wel om haar geeft. Anders had hij zeker meer zijn best gedaan om jullie huwelijk te voorkomen. En met je grootvader zal ik nog wel een keer praten, maak je daar maar geen zorgen over. Denk jij maar aan jouw nieuwe vrouw.'
Ik grijns en geef mijn moeder een knuffel.

'Ik heb je nooit bedankt,' zeg ik plots, 'in heel mijn leven ben jij de enige constante factor. En bedankt dat je zo goed voor Lena hebt gezorgd.'
Ze kijkt me met een glimlach aan en haar blauwe ogen zien een beetje rood van opkomende tranen.

'Geen probleem Jasper, ik hou van je dat is het minste want ik kan doen.'

'Verdomme, ik haat het om schattige momentjes te moeten verpesten. Hoewel ik heel graag Jasper zou willen zien huilen, moet ik zeggen dat het vliegtuig op je wacht. En we zouden niet willen dat je te laat zou komen of wel.' Onderbreekt Max plots.
Geïrriteerd kijk ik hem aan.

'Dat vliegtuig is van mij, ze zullen zeker wel kunnen wachten.'

'Nee, hij heeft gelijk. Ik moet jullie niet ophouden. Zorg goed voor haar en geniet van jullie vakantie.' Komt mijn moeder er tussenin.
Ik geen haar een kus op haar wang en stap in de auto.

Lena draait zich een keer om en ik ga naast haar zitten zodat ik haar hoofd op mijn schoot kan leggen.

'Jasper.' Mompelt ze nog slaapdronken.

'Ik ben er engel. Ga maar terug slapen het duurt nog even voor we er zijn.'

'Ze heeft je echt zo melig gemaakt.' Mompelt Max die achter het stuur is gaan zitten.
Ik snuif.