(MERHABALARRRRR! YANIMDA OLAN BU BÖLÜME KADAR OKUYAN HERKESE COK TESEKKUR EDERİM VE SİZİ SEVİYORUM İYİKİ VARSINIZ.. YORUMLARINIZ İÇİNDE COK TEŞEKKÜR EDERİMM..BU BÖLÜM BENDEN YB BEKLEYEN HER TATLI İNSANA GELSİN VE HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN:-)))<3 YORUM ATIN OKUDUKTAN SONRA BNM İÇİN ÇOK DEĞERLİSİNİZ.,CİCİ KALIN.!)
Birkaç haftadır evimizdeyim..
Ailemle geleceğime dair birdey paylaşamıyoruz yani ne olacagıma dair kimsenin bir fikri yok ama okulumda yok..
Bu benim canımı acıtıyor yani o sıraları özledim..Dersi öğretmenden dinlemeyi..Arkadaslarımı oylamayı yada hoca sınıfa arkasını döndüğünde birilerine silgi tozunu fırlatmayı yada tüm sınıfın benim zorumla aldığı kurşun kalemlerini sırf hareket olsun diye sınıfın en köşesindeki çöpe açmayı..
Bir insan bir sınıftaki 20 kalemide açmak için 20 defa ayağa kalkıyorsa ve çok yaramazsa bilinki o benim..Ödevlerimi unuttuğum için. hoca sınıfa gelmeden yetiştirmek için bir tarafımı yırtıp hocaya yakalanıncada ödev dehterini bilmem kaç bin parçaya ayırıp havaya atıp sınıfta düğün havası sergileyip olmayan disiplin cezasını alan hiperaktif kızda benim..
Ben cok cadıydım ve herkes bunu bilirdi..
Kabulde etmişlerdi hani..Okuldan ayrılırken hatta hem çok sevinmişler bi o kadarda üzülmüşlerdi..Tabi bu hepsi için geçerli değildi..
Bazen hayatta çok patavatsız olabiliyor insan ve elbetteki cezasınıda çekiyor..Yaptıklarımla ve hatalarımla övünmüyorum onlar beni adım adım uçuruma sürükledi ve ben kullandım kendi kendimi...
.
Ama yaşadığım herşeyin bana ders olmak için karşıma cıktıgının da farkındayım..Hayattan iyi bir destur aldım..Evde zaman öldürüyorum...Bir şeylerle oyalanıyorum..Örgü örmeyi öğrendim hatta..Ev işlerini yapıyorum yavaş yavaş..Annem sağolsun..Gerçi şimdi öğrendiğim herşey ileride illaki işime yarayacak.Ama ben böyle bir kız değildim..Yani ben çılgındım..Her günüm dolu dolu gecerdi birileriyle bir yerlerde..Gezmeyi çok seviyorum her hafta bi yerlere..Yalnızlığıda sevmem ki..Alışık oldugum bşr durum değil..Almanyada tamı tamına üç ay geçirdim ama o süre benim için hiçbirşey ifade etmiyor gibi birşeydi..Boş geçmiş gibi.. Donmuş bir süre..Bir insan hiç büyük konuşmamalı demiş birileri..Bayağıda haklı hani ne zaman büyük konuşsan o gelirmiş başına hani şu beğenmediğin herhangi bir şey gelebiliyor başına..Benim içinde öyle oldu..Kendime yakıştıramadığım herşeyi yaşatıyor bana tanrı..Benim inadıma..
.
Babamı zorla konrol için göz doktoruna gitmeye ikna etiğimde herşeyden habersiz kızdığım çok şey vardı..Mesela Emrenin hayatıma verdiği zarar..Annemle konuşuyorduk ve ona keşke emrenin tek bir defaya mahsus karşıma çıkmasını ve bana yaptıklarından dolayı ondan bütün hırsımı ve hıncımı almamın ne kadar güzel olacagını anlatırken olacaklardan habersizdim..Hani büyük konuşmayın dedim ya hah işte şimdi okumaya devam edin!
.
Sabah erkenden kalktım ve dışarı çıkmak için hazırlandım.aylar sonra ilk defa dışarı çıkacaktım bu şehirde..En son kadın doğumcuya sözde namuslu olup olmadığımı kontrol ettirmek için gitmiştik ve araya zaman ve yaşadıklarım geldi bu sürede..
.Hem özgürlüğün azıcık ucundan yakaladığım için yani değişik bir yere gideceğim için yani hastaneye evet hastaneye seviniyordum hemde kızgındım düştüğüm durum gururmu yıkıp yerle bir edip bir ateş yakıpta terketmişti beni..
Neyse daha fazla uzatmayacağım..Babamla çıktık dışarı.. babam son aylarda yaşananlardan sonra onca söz onca hata onca küfür onca hakaret..
