Sosyopat Manyak

Gizli Not

"Ah,napıyorsun bırak beni!"
Diye bagırarak hayvan gibi daldırdıgı ellerini saçlarımdan kurtarmaya çalıştım.

"İmdatt!"diye bağıracakken ağzımı kapatıp yerden sürüklemeye başladı.Hissettigim acı tarif edilemezdi.Boş bir odaya girdigimizde beni itmesiyle yere düştüm.Gözlerim etrafta gezinirken burnuma dolan küf ve çöp kokusu midemi bulandırarak dayanılmaz bir hale sokuyordu beni.Siyah renkli duvarları ve küçük bir pencereye sahipti.Örümcek ağlarının hakimiyetini her tarafa daldırmış olmasıyla korkum üçe beşe artarken bedenimin hissettigi acıyı unutmuştum.
Kimse şu dakika içerisinde bana yardım edemezdi!Gözlerim dolmaya başlamıştı bile oysaki ağlamayacaktım birdaha söz vermiştim kendime.Ama şuan ağlamak yapabileceklerimin en ön sırasındaydı.

"Bırak beni nolursun?Kimsin sen?"dedim boguk çıkan sesimle.
İçimdeki huzursuzluk sadece namusum içindi.Namusuma bugune kadar laf getirtmedim annemin babamın başını yere eğmedim.Sırf adamlıktan yoksun şerefsiz sıfatının bile ödül olarak görüldügü erkeklerin iki dakikalık zevkleri için hayatlarının baharlarından soldurdugu genç kızlardan biri olacagıma öldürsün daha iyi.

Ah merakım keşke asıl sen ölsen.

Adımlarını bana doğru atarak
Yaklaşmaya başladı.Yüzündeki maskeyi çekip alabilseydim keşke.
Saçımdan tekrardan tutarak ayağa kaldırmaya çalışsada verdigi acıyı umursamayarak direnerek kalkmadım.

"Neden konuşmuyorsun!şerefsiz kimsin dedim sana!"

Neden konuşmuyordu.Elinden kurtulmam için bir fırsat bile vermiyordu.Gözlerimi kahverengi gözlerinden bir salise farkıyla bile olsa
ayırmıyordum.Ona hakaret etmem onu dahada öfkelendirirken gittikçe koyulaşan gözleriyle bir eli saçımdayken diger eliyle çenemden kavrayarak ayağa kaldırıp duvara fırlattı.

Resmen fırlattı!

Sırtımda hissettigim acıyla inleyerek yere çömeldim.Gözyaşlarım yanaklarıma huçum ederken zorda olsa başımı kaldırdım

"Ne istiyorsun?Niye konuşmuyorsun?Ne yaptım ben sana?kimsin sen?"diye tüm benligi çaresizce çıkan ses tonumla sordum tüm sormam gerekenleri.Sorularıma cevap vermeyişi,konuşmaması beni daha çok çileden çıkartırken onun umursamazca bir robot gibi durması deli ediyordu beni.

"Bırak beni!"ses tonum hırçınlaşırken ayağa kalkacakken eliyle dur işareti yaptı.Oldugum yerde durdum.Nerden geldi bilmiyorum ama cesaretimi toplayıp içime derin bir nefes çekerek tekrardan ayağa kalkma eylemini gerçekleştirecekken bana doğru bir adım atmasıyla sinirlendirecegini bildigimden ve şuanlık lanet olsun ki ona boyun eğmekten başka bir seçenek olmadıgından dedigini yaparak yere oturdum.

Eli siyah deri ceketinin cebine giderken çıkarttıgı bir kalem ve kağıttı.Kağıdı duvara yaslayıp yazmaya başladı.Ardından katlayarak bana doğru gelip dizlerinin üzerine çöküp aynı boy hizasına geldi.Elimi tutup avucumun içine bıraktı.Gözlerim yalvaran bakışlarla ona bakıyordu.Bir süre kaldı gözleri gözlerimde.Ardından ayağa kalkarak hızlı adımlarla yanımdan uzaklaşarak gözden kayboldu.Ellerimi yere koyup destek alarak ayağa kalktım.Sırtımdaki acı,saçımı çekme sonucu kafamda hissettigim şimşekler ve neden tanımadıgım birinin bana bunları yapma gibi bir sorunum varken kağıdı sonra da okuyabilirim düşüncesiyle cebime yerleştirdim.Öncelikle buradan kurtulmam gerek.

****

"Kızım neyin var.Yemeğede gelmedin?"
Annemin sorusuyla kafamı tıktıgım çarşafa dahada sokuldum.

"Yok birşeyim anne.Yanlız kalmak istiyorum anlamıyor musun?"sesim kırıcı çıkmıştı ama elimde olan birşey degildi.

Eve geldigimde kimseye görünmeden odama girip notu okumuştum.Polise gitme gibi bir seçenegim kesinlikle yoktu.

"Kızım korkutuyorsun beni ne oldu?"annemin sesiyle düşüncelerimden uzaklaştım.
Başımı tıktıgım çarşaftan çıkararak yatakta dikeldim.

"Anne yanlız kalmak istiyorumun neresi anlaşılmıyor."kaşlarımı çatarak sormuştum bunu,ilk defa anneme bagırıyordum ama elimde olan birşey degildi.O hayvan herif tüm odak noktam olmuştu sağlıklı düşünemiyordum.

"Tamam kuzum çıkıyorum ben.Sende dinlen olur mu belliki canın birşeye sıkılmış."diyerek üzücü bakışlarını benden çekerek çıktı odamdam.Anne yüreği işte atarlanıp çıkmadı odamdan,yine herzamanki gibi anlayışlı.Özür dilerim anne.Ama şuan çok kötüyüm.Tekrardan kafamı çarşafın altına tıktım.Kimseye anlatamazdım da.Allah'ım sen bana yardım et..

@fundakarasu

Kişisine bu bölümü ithaf ediyorum.

Öncelikle selamün aleyküm.Nasılsınız?
Bölüm biraz geç geldi kusura bakmayın ama elimden olan birşey degildi.

1K olmamıza çok az kalmış bu şimdilik iyi mi kötü mü ileriki zamanlarda hep birlikte görücez inşAllah iyi yönde gider.Yorum ve oy eksik etmeyen herkese teşekkür edrm artık bölüm ithafına başladım en çok oy ve yorum yapana tabiki.
Yeni bölümde görüşmez üzere hoşçakalın..:) ssks