searching (on hold, sorry guys♥)

hoofdstuk 1

ALOHA FANSS!!

okee, het is soort van de nacht voor pakjes avond (bijna, maar voor mij wel (aa') wij vieren het morgen ;D) EN IK HAD GEWOON INSPIRATIE! boem. o, en als je nu denkt: whuut? sinds wanneer staat er een intro bij een hoofdstuk? DAAR HAD IK GEWOON ZIN IN ^^ en iedereen doet het bijna, dus ik dacht: I'll gooo whit the flooow (ja, ik denk nu ook wtf, waar heb ik het over ;P)

DUS HIER IS HIJ! het brand new, 1e hoofdstuk van....*tromgeroffel, ookal weten jullie het al* SEARCHING! have fun, en plzzzz comment? gimmie tiiippss, ideeën, adviezen, (complimenten? ^^) WHATEVER WAT! ^^

there we goo...

-------------------------------------

Ik gooide met een walgend gebaar de dode vos van me af. Het was een korte jacht geweest, omdat we morgen verder zouden trekken. Niet dat het veel had opgeleverd, dat rondtrekken, maar het was het enige wat we op dit moment voor mijn vader konden doen.

Ik kreeg, net zoals elke keer als ik aan mijn vader dacht, een wee gevoel in mijn maag. Naar de dingen die op dit moment met hem gebeurde kon ik alleen maar gissen, maar ik had zo’n gevoel dat het niet veel goeds was.

Ik ving een lichte beweging bij een boom in de buurt op, en ik draaide me met een ruk om. Daar stond Thomas. Hij leunde tegen de boom en zijn lange zwarte haar hing voor zijn donkerpaarse ogen. De ogen die nu al een paar maanden onafgebroken verdrietig en schuldig stonden. Ik wist dat hij dacht dat het hele gedoe met mijn vader zijn schuld was. Omdat hij Peter had vermoord. Hoewel ik dit keer op keer had ontkent, veranderde zijn blik niet.

Ik liep op hem af en omhelsde hem. Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte me nog steviger tegen hem aan. ‘ik had dit leven nooit voor je gewild’ fluisterde hij zachtjes. Ik trok me los en keek hem fel aan. ‘daar gaan we het niet weer over hebben!’ siste ik. Het was een discussie die we al hadden sinds het moment dat ik een vampier was geworden. Ook hierover voelde hij zich verantwoordelijk, terwijl het in feite de schuld van Melanie was.

Thomas perste zijn lippen op elkaar. Ik zuchtte, liep naar hem toe en drukte er een zachte kus op. Meteen trok er een bekent, warm gevoel door mijn ledematen. Omdat Thomas en ik verbonden waren gebeurde dit elke keer als we elkaar kusten. Het zorgde er voor dat ik meer wilde. Maar dit keer liet ik me niet meeslepen.

Ik boog iets van hem vandaan zodat ik hem in zijn ogen kon kijken. ‘niet jouw fout’ zei ik. Thomas zuchtte, en gaf zich toen over. Samen renden we terug naar het motel wat we hadden geboekt voor de nacht. We sprongen door het raam naar binnen, omdat we anders argwaan zouden wekken. Zeg nou zelf: welk koppel gaat in het holst van  de nacht naar buiten?

Onze tassen, of eigenlijk alleen mijn tas, stond op het opgemaakte bed, nog precies op dezelfde plek als waar ik hem had neergegooid toen we waren ingecheckt. Ik pakte hem op en schoof hem een hoek in, waar hij treurig bleef liggen. Ik liet me achterover op het bed vallen en bleef zo liggen, tot Thomas naast me neerviel. Ook hij was uitgeput.

Ik draaide me naar hem om en nestelde me tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen om me heen, en ik zuchtte een keer diep. ‘we vinden hem wel’ fluisterde Thomas in mijn oor. Ik knikte vaag, en voelde me slaperig worden. Ik wist dat ik binnen een minuut zou slapen, en dat ik binnen vier uur al weer wakker en compleet uitgerust zou zijn, maar daar dacht ik nu verder niet over na. Ik wilde alleen maar in slaap vallen in de veilige armen van Thomas.

En natuurlijk was dat op dit moment het enige wat niet gebeurde.

Een zachte klop op de deur, en een windvlaag die direct daarna door de gang waaide. Thomas en ik schoten overeind, allebei meteen klaarwakker. We staarden enkele seconden naar de deur, wachtend op een aanval. We hadden de wind, die geen wind was, herkend. Het was het geluid dat vampiers maakten als ze renden.

Langzaam kwam ik overeind, en liep zachtjes naar de deur. Ik reikte naar de deurklink, en voelde toen hoe Thomas beschermend achter me ging staan. En toen draaide ik de deurknop om en zwaaide de deur naar buiten open.

Op het vale tapijt dat in de gang was neergelegd, lag één enkele brief. Op de brief stond, in hetzelfde handschrift dat ik de laatste tijd zo vaak had gezien, mijn naam. Ik boog behoedzaam voorover, en pakte hem van de vloer. Mijn ogen schoten de gang door, maar vonden geen gevaar. Ik kwam voorzichtig overeind, met de brief stevig in mijn hand geklemd. Thomas pakte mijn andere hand en trok me zachtjes terug de kamer in en sloot de deur achter me.

Het enige wat ik kon doen, was kijken naar de brief. Eigenlijk durfde ik hem niet open te maken. En toch deed ik het. Heel voorzichtig scheurde ik de bovenkant er af en haalde er een blaadje van dik karton uit. Er waren met een viltstift drie zinnen op geschreven.

Het is tijd. Volg het geurspoor. Wees gewaarschuwd.

En dat was het. Niet meer. Geen afzender, geen verdere informatie. Alleen die zinnen.

Zonder iets te zeggen pakte ik mijn tas uit de hoek van de kamer, ritste hem open en stopte de brief er voorzichtig in. Ik hing de tas over mijn schouder, greep Thomas’ hand en trok hem naar het raam. Hij keek me onzeker aan, gooide toen wat briefjes geld op het nachtkastje en kwam naast me staan. ‘het gaat beginnen’ was het enige wat ik zei. Hij knikte, en greep mijn hand wat steviger vast.

Samen sprongen we voor de tweede keer die avond door het raam, alleen zouden we dit keer niet terug komen. Even stonden we stil om mijn vaders geur op te pikken, die op de een of andere manier vers was, en toen renden we hand in hand weg, onwetend over wat er allemaal zou gaan gebeuren. Maar het kwam goed.

-----------

en en en en? what do you think? leuk/slecht? onverwacht? anders verwacht? tel meee, o, en t liedje: ik ben dr gewoon even verslaafd aan op dit moment. dus. ^^

byebye ♥