Εshal: λουλούδι τ' ουρανού[#Wattys2016]

Τα λεπτά της ζωής

Απρίλης ήταν. Τα λουλούδια ξεπετάγονταν περιμένοντας τις μέλισσες να τα ρουφήξουν. Οι βουνοκορφές έχαναν και το τελευταίο ίχνος χιονιού που είχαν αποκτήσει από τις ψυχρές μέρες του χειμώνα. Η εξοχή ήταν ένα θαύμα της φύσης. Η ίδια η εξοχή είναι η ίδια η φύση. Η φύση όπως γεννήθηκε. Η φύση η πρωτόπλαστη, δίχως μπετό και αυτοκίνητα. Τα σπίτια της φύσης είναι οι κουφάλες των μεγάλων δέντρων που μέσα τους μπορεί να χωθεί κάθε είδους μικρό πλάσμα. Τα αυτοκίνητα της φύσης είναι τα πεσμένα φύλλα. Με καύσιμο τον άνεμο ταξιδεύουν τους μικροσκοπικούς επιβάτες μεταφέροντας τους απ' άκρη σ' άκρη της φύσης.

Όμως, επειδή ο άνθρωπος, το τελευταίο δημιούργημα του Θεού, δεν μπορούσε να ζήσει ούτε σε κουφάλες δέντρων ούτε να μεταφέρεται μέσω των φύλλων και του ανέμου, δημιούργησε πολιτισμό. Η λέξη πολιτισμός, ο όρος πολιτισμός, δημιουργήθηκε από τότε που δημιουργήθηκε η ιστορία. Η ανθρώπινη ιστορία. Από τότε που το κτίσμα του Θεού άφησε τις χρυσές πύλες του Παραδείσου, παρέδωσε τα κλειδιά στο Θεό και ξεκίνησε το δικό του ταξίδι. Πολιτισμός είναι επίσης οι πυραμίδες, οι παρθενώνες, οι δημοκρατίες, οι πλάτωνες, οι σωκράτιδες, οι θεοί, οι θεές, οι αρένες, οι εικόνες, τα μνημεία, τα κτήρια, οι γέφυρες, τα αγάλματα, τα βιβλία, τα αυτοκίνητα, τα μηχανάκια, τα αεροπλάνα, τα τρένα, τα πλοία, τα μετρό, τα τραμ, τα διαστημόπλοια αλλά και τα όπλα.

Πιστεύω, ότι, τα όπλα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπου. Η ίδια του η μοίρα, με νύχια και με δόντια, τον έκανε να γυρίσει 360 μοίρες και να καταλήξει ξανά στο ίδιο σημείο. Στο σημείο εκκίνησης. Στο σημείο απ' όπου άρχισε, έχτισε, έγραψε, δημιούργησε και επέστρεψε. Γιατί το όπλο έχει μοναδικό στόχο να σκοτώνει. Δεν είναι τίμιο ούτε ηθικό. Δεν μπορείς να εμπιστευθείς αυτό το ύπουλο, τερατόμορφο δημιούργημα. Είναι προδότης, αφού προδίδει τον ίδιο του τον δημιουργό, όπως, άλλωστε και ο άνθρωπος πρόδωσε τον Μέγα.

Λοιπόν, το όπλο, οι σφαίρες και οι βόμβες, είναι η αγία τριάδα της καταστροφής. Συνεπάγεται και το χρήμα βέβαια αλλά το χρήμα είναι η αφορμή του όπλου. Η αφορμή της απόλυτης καταστροφής. Η αιτία που πεθαίνει ο άνθρωπος αλλά ταυτοχρόνως πλουτίζει. Πως γίνεται αυτό, ακόμη δεν ξέρω.

Αυτά και άλλα πολλά, αναρωτιόμουν τη στιγμή που έχασα τη μητέρα μου και τον αδελφό μου μέσα σε μια στιγμή. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μέσα στη βροχή των όπλων, σε συνεπαγωγή με το χρήμα φυσικά, οι δικοί μου χάθηκαν. Χάθηκαν σε αυτό τον ανθρώπινο όλεθρο. Στο αποκορύφωμα της παρακμής του είδους μας.

Σπίτι δεν είχα. Ρούχα δεν είχα, ούτε φαγητό. Πολλά ζητούσα. Άλλοι, τους έλειπαν είτε χέρι είτε πόδι, κάποιους, μάλιστα τους έλειπε και η ζωή. Τη λαχταρούσαν αλλά δεν μπορούσαν να τη φτάσουν. Τα παράτησαν και ξεκίνησαν το ταξίδι για τις χρυσές πύλες. Ίσως εκεί να μην υπάρχει αυτό το σκληρό και ψυχρό μεταλλικό αντικείμενο. Ίσως εκεί να υπάρχουν μόνο κουφάλες δέντρων και φύλλα. Τουλάχιστον αυτό ελπίζω.

q9