Haydi git bakalım sessizliğim...Senle böyle iyiydim, rahattım, sen ile beraberdim işte...Senin de miadın dolabildi ya, ya benim miadım dolmadı mı sence?Gerçi bazen sen ve bazen de tersin oluyorum, yine de seni hep yanı başımda hissediyorum...Merhamete söz geçirebildiğim kadarıyla seninle oluyorum, geçiremediğim kadarıyla da sana karşı...Sabra direndiğim kadar sana karşı, direnemediğim kadar ise senle oluyorum...Birbirimize ayna gibiyiz; kısmen sen beni yansıtıyorsun, kısmen de ben seni yansıtıyorum...Her neyse, sana sesleniyorum ey duru sessizliğim!Ben senle kendi içimde sonsuz ve sınırsız bir evrenim...Her daim seninle olabiliyorum, seni işitebiliyorum, seni minnetsiz isteyebileceğim tek varlık diye görebiliyorum sana, haydi geri gel bana...Senin yokluğunda yalancı bir senle birlikteyim ve biliyorum ki bu sen değilsin, çünkü seninle ben böyle değildim; matı'm...Seninle ben asla ne mat, ne de pasif bir ben olabildim...Yokluğunun yeri doldurulamaz bir hazine olduğunu ziyadesiyle anlamış bulunmaktayım, geri gel; seni artık incitmeyeceğim...Seninle tümden sükut kesilmek istiyorum...
Gidişin ardı sıra özlemler, biten hasreti de baştan başlatır...-Gürsel Özkır
