"M-merhaba"dedim. Bir anda kaybolmuştu,şaşkınlığım daha çok artarken aklıma birşey gelimişti. 3 yıl önce buraya ilk taşındığım zaman bir kadının ağladığını görmüştüm
Kadına neden ağladığını sorduğumda ise oğlunu kaybettiğini söylemişti. Kadına neden oğlunun öldüğünü soramamıştım. O yüzden o zamanlar bana çok yardım eden şuanda en sevdiğim komşum olan Jisook hyunga sormuştum. Bana ders notları düşüklüğü,okuldan atılma ve aile baskısı yüzünden intihar ettiğini öğrenmiştim.
Dur bir saniye çocuğun ölüsünü denizde bulmuşlardı. Kendini kayalıklardan atmıştı,gördüğüm çocuğun üzerinden su damlıyordu.(sims 4 sağolsun)
Eve gidip uyuduktan sonra bunu sağlam kafayla düşünmeliydim. O yüzden eve doğru yol aldım.
Telefonum çalıyordu ama açmak istemiyordum. Telefon susmak bilmiyordu. Telefonu sinirle açtım.
Jimin olduğunu düşünerek telefonu açtım keşke kim olduğuna baksaydım.
"Ne var lan piç kurusu? Gerçekten diğer hattakinin Jimin olmadığı çok belliydi.
"Hoseok nasıl konuşuyorsun annenle? Ah gerçekten bu cevap sıçtığımın kanıtıydı.
"Annecim ben şu telefonda dolandıran insanlardan sandım. Özür dilerim." Annemin bu yalanı yemesini umuyordum.
"Peki herneyse,bugün evini gelip toparliycam 3 gibi gelirim."Ah annem evime gelmemeli evde biralar vardı. Annem beni parçalaya bilirdi.
"Peki annecim"diyip telefonu kapatım.
Hemen kurabiye'yi aramalıydım. Annemi oyalaması gerekti. Alışveriş yapmaları gerektiğini söyleyebilirdim. Bazen annemin kook'u benden çok sevdiğini düşünüyordum.
Rehberden kurabiyem adlı kişiyi ara butonuna bastım. 4.çalışta açtı.
"Ne var hyung?" Büyük ihtimalle ders çalışıyordu. Çünkü sesi sıkıntılıydı.
"Tabiki Junhye meleğimi oyalarım. Şeftali rengi allık almamız gerekiyordu zaten."
"Tamam 3 gibi bizim eski evin önünde ol annemede haber ver."
O cevap vermeden telefonu yüzüne kapattım.Ah benim annemden daha önemli sorunlarım var. O kadının evine gitmem gerekiyordu. Bende o arada üstümü giyindim.
Anahtarı aldım ve koşarak evden çıktım. İlk önce Jisook hyungun dairesini bulmalıydım. Onların o çocukla önceden çok yakın olduğunu duymuştum. Daireye geldiğimde kapıyı çalmadan kapı açıldı.
"İçeri gelsene Hoseok" Jisook hyungun sesini duyduğumda kafamı kaldırdım. Kafamı salladım ve içeri girdim.
"Hyung sana soru sormaya geldim"
"Peki neymiş bu sorular?"
"Hyung o ölen çocuğun annesi kaçıncı katta kalıyor?"
"En sondaki katta oturuyor çoğu kişinin gitmediği yerde"
"Tamam hyung çok teşekkürler"diyerek evden çıktım. Merdivenleri ikişer ikişer çıkıyordum.
Son katta geldiğimde buranın bizim yaşadığımız katlardan çok daha harabeye benzediğini fark ettim. Işıklar açılıp sönüyordu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Arkadaşlar sondaki yeri kapı olarak farz edin kızı sallayın)
En sondaki kapıya doğru yürümeye başladım. Bir anda yanımda birini hissetim bu oydu ölen çocuk fotoğraflarını görmüştüm. Üstünden yine sular damlıyordu. Konuşmak için ağzını araladı.
"Merhaba Hoseok" melek yüzlü bana merhaba demişti. Hemde gülerek gerçekten çok sevimli duruyordu onun yanaklarını sıkmak istemiştim.
Wuhuu yeni bölüm valla şuan yazdım yayımliycam kontrol etmiyorum. Uzun oldu baya diğer bölümden bi geçiş gibi düşünün birazda diğer bölümün telafisi konuları hızlı geçmiş olabilirim mazur görün ve medyadaki apartman hoseokun apartmanı çok zor buldum neyse umarım beğenirsiniz
