Joking Together #2

26. the rescue

Pov Zayn

Reactie van het politiebureau: ze hebben de locatie van het signaal achterhaalt. Ergens diep in het bos 35,7 kilometer hier vandaan. Ik wil nu gaan en haar redden maar ik mag niet. Dit is alleen voor agenten en familieleden maar eigenwijs ga ik toch mee.

We gaan rond zonsondergang, dat is het minst voorspelbaar. Eva en Matthew zitten nerveus in het politiebusje uit het raam te kijken. Ikzelf ben ook bloednerveus, ik wil weten wie Cara van me heeft ontnomen.

We naderen het bos en komen bij een oud hek. 'Uitstappen, posities innemen' roept de hoofagent: Jeffrey. Iedereen stapt braaf uit en ik loop naar het hek. Ik ben 500 meter verwijderd van Cara, ik kan die glimlach al voor me zien als we haar komen redden. Ineens horen we een soort geweerschoten en duiken we op de grond. Ik tijger naar de andere en grits een kogelvrij vest.

~*~

Niemand doet iets, we staan al meer dan 30 minuten te wachten op een teken. 'We hebben toestemming gekregen van de verkenners dat we kunnen infiltreren' zei Jeffrey. 'Mag ik mee?' vroeg ik. Jeffrey kijkt me aan en bekijkt me. 'Ik wil dat jij minstens 25 meter van het huis bent wegen het veiligheidsbeleid' antwoorde Jeffrey. Ik knik en loop met hem richting het huis.

P

ov Cara

Ik hoor geschreeuw maar kan me niet veroeren. Teveel pijn in mijn rug. Kyle is ergens boven en ik weet niet wat er gebeurt. Ik lig met gesloten ogen te wachten tot het noodlot toeslaat.

Pov Zayn

'Kijk eens wie het is' zegt een stem ineens. Ik kijk naar de deurpost van het huis en zie Kyle me grijnzend aankijken. 'Waar is ze!' schreeuw ik. 'Ergens in dit huis, ik zou snel zijn Coleman. Ze heeft het namelijk nogal moeite om in leven te blijven' antwoorde Kyle. Ik trek het niet meer en ren naar hem toe. Ik tackel Kyle en we belanden op de krakkende houten vloer.

'Dit móet stoppen Kyle, je bent een stalker' pers ik tussen mijn lippen door. Hij werpt mij onder zich en stampte in mijn zij. Een flinke pijnscheut gaat door me heen maar ik veroer me niet. De adrenaline is niet te groot om pijn te kúnnen voelen. 'Je hebt haar van me afgepakt' sist Kyle. 'Hoezo?' vraag ik als ik hem tegen de muur duw. 'Je wist dat ik van haar hield maar je zoende haar vrolijk' antwoorde Kyle. Ik gaf hem een klap en hij viel op de grond. Ik pakte hem bij zijn nekvel en keek ik in zijn gezicht. 'Jij kiest niet of een meisje ook van jouw houdt, dat doet ze zelf' zei ik en ik sloeg hem knock-out.

Mijn hand zat onder de schaafwonden en uit de kleine wondjes stroomde kleine beetjes bloed. Twee politieagenten tillen Kyle op en brengen hem naar buiten. Nu Cara nog...

Boven is ze niet en op de begane grond ook niet. Ik loop angstig rond het huis als ik een verroeste deur zie. Ik duw hem open en kom bij een trap. Ik loop de trap af en kom bij een deur  die op een kier staat. Zodra ik opendoe kom ik in een slecht verlichte kamer uit waar een matras ligt. Er ligt iemand in elkaar gedoken op. 'Cara' zei ik opgelucht en ik ren naar haar toe. Ik buk voor haar neer en nog steeds heeft ze niet gereageerd op mijn stem.

Voorzichtig leg ik mijn hand op haar boven arm maar ze reageert nog steeds niet. 'Cara ik ben het' fluister ik in haar oor. Weer reageert ze niet. Haar armen en benen zaten onder de blauwe plekken. Ze had medische zorg nodig. Ik til haar "prinsessenstyle" op en loop naar de trap.

We zijn bijna buiten als ik een hand op mijn wang voel. 'Z-zayn?' zei Cara zacht. 'Het komt goed Cara, je bent veilig' zei ik zacht. Cara knikte, sloot haar ogen en legde hoor hoofd tegen mijn schouder aan. Ze was weer veilig maar voor hoelang?

A/N

Ik kon gewoon niet wachten om een nieuw hoofdstuk te posten!

Wat vonden jullie ervan?

Vote

Comment

Follow

Xxx Sunny