hello » HS (on hold)

FIFTEEN

Ανοιγω απλα την πορτα του σπιτιου μου με ενα κυμμα ανεξηγητης στεναχωριας να με γεμιζει.

Μαλλον φταιει που αφησα τοσο απλα τις αναμνησεις να ερθουν ξανα στην επιφανεια. Δεν μου αρεζε ποτε να μιλαω σε ανθρωπους για αυτα. Μετα ομως θυμαμαι οτι ο Harry δεν ειναι ανθρωπος, οτι δεν ειναι οπως τους αλλους. Ακομα και αν φαινεται επικίνδυνος, μπορει να ειναι ακομα και ο πιο εμπιστος σε μυστικά και σε εξομολόγησεις. Μπορει να γελασει με καποια απο τα λογια σου αλλα ποτε δεν σε προδιδει. Οπως κανουν ολοι οι αλλοι.

"Vald;" ακουω την εξωτερικη πόρτα να χτυπαει. Αναγνωριζω αμεσως τη φωνη που ακογεται και ξεφυσαω. Δεν θελω κανεναν αυτη τη στιγμη, θελω απλα για εναν λογο να κλαψω. Απο ποτε εγινα τοσο συναισθηματικη;

Κατευθινω το σωμα μου προς την πορτα γρηγορα. Γυριζω το πομολο και βλεπω τα γαλαζια ματια του Sam να με κοιτανε με αγχος κα περιέργεια. Αμα τον διωξω θα φανω κακια; Θελω λιγο την ησυχια μου, μονο αυτο.

Ειμαι αρκετα κουρασμενη για επιπλεον κήρυγμα ή για να δωσω εξηγησεις για την απουσια μου. Θελω να πεσω στο κρεβατακι μου και να κοιμηθω για παντα. Οταν παω να μιλησω και να του πω να ερθει αργοτερα η πραξη του με εκοψε. Εβαλε αποτομα τα χερια μου γυρω απο τη μεση μου και με αγκαλιασε, σφιχτα, ενιωσα οταν με πιεζε τοσο που θα μπορουσα να σταματησω να αναπνεω.

"S-sam μ-με σφιγγ-" με διακοπτει.

"Σσσσ" μονο αυτο λεει και αφηνει την ψηλη του φιγουρα να με καλυψει. Δεν το ειχε κανει ποτε αυτο παλιοτερα, απο οτι θυμαμαι. Να με βαλει στην αγκαλια του ετσι ξαφνικα χωρις να υπαρχει καποιος ιδιαιτερος λογος, απλως για να το κανει.

"Γιατι μου ελειψες" ψιθυρισε. Τα λογια του σημαδεψαν την καρδια μου. Του ελειψα; Ποτε δεν μου το εχει πει αυτο. Ακομα και αν ξερω οτι ολα αυτα τα λεει απολυτος φιλικα -δεν θα μπορουσε ο Sam να με βλεπει αλλιως- γεμιζουν τα μεσα μου χαρα. Χαιρομαι εγινε σε καποιον ορατη η απουσια μου, ακομα και αν ηταν για πολυ μικρο χρονικο διαστημα.

Με αφησε ελευθερη απομακρυνοντας τα χερια του και δινοντας μου ενα απο τα υπεροχα χαμογελα του. Ο Sam θα μπορουσε να εχει και την πιο ωραια κοπελα, παρολα αυτα ομως επιλεγει αν αλλαζει καθε μια μερα. Ειναι τοσο αδικο.

"Ερχεσαι απο το σπιτι, να σε κερασω τσαι;" ρωταει. Ελπιδα στα ματια του. Η ολη συμπεριφορα του αρχιζει να μου φαινεται περιεργη αν και μου αρεσει.