[AFİLİ ÂŞIKLAR SERİSİ -1- DELİ GELİN]
Bir yanda deli dolu bir kadın, öte yanda gözükara ve dev gibi bir adam...
Her şey bir inatlaşmadan mı sebepti?
Çılgınlıktan belki de huzuru arayışındandı bu kadar hırçın dalgalarla Asude'nin ona savrulması...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. BÖLÜM: HAYIRLI OLSUN
"Delilik modern dünya için bir ilaçtır."
İnattı sözleri, inattı bakışları. Elinde tuttuğu tarağı sert bir hamle ile fırlattı duvara. Karşısında duran Kerime ablasına ters ters bakarken söylenmeye başladı. "Bak ablam demem o, tarağı bu defa duvara değil kafana atarım." Yeniden aynaya döndüğünde saçını örmeye devam etti. Bu akşam isteme merasimi olacaktı. Her ne kadar istemese de artık iş ondan çıkmış, karar merci olan babası ve annesi tüm meseleyi kapatmışlardı.
Üzerine giydiği siyah elbisesiyle saçlarını yanlardan örerek hazırlığını tamamlamıştı.
"Ben ne dedim şimdi ya?" Kerime Asude'nin iki büyüğü olan ablasıydı. Onun tek derdi ev sahibi olamamaktı. Şuan oturdukları ev kayınvalidesine ait olmasına rağmen o kendilerine ait bir ev istiyordu. Bu senelerdir artık alışılagelmişin dışında bıkkınlık veren bir meseleydi. Bu akşam da Asude kendi derdi ile cebelleşirken bir de ablasının dertlerine kobay olmayacaktı.
"Daha ne diyeceksin be? Temcit pilavı gibi senelerdir evden başka bir şey söylemiyorsun. Kızım kocan tek erkek. Kaynanana sen bakmayacaksan kim bakacak? O ev zaten senin. Ne yırtıyorsun bir yerlerini?" Rujunu da sürdüğünde artık hazırdı. Heyecandan o kadar uzaktı ki, kendi hâline alışmıştı artık. Bir defa daha bu olayı yaşamış biri olarak ne diye heyecanlanacaktı?
Birazdan geleceklerdi. Ellerinde köşedeki pastaneden yaptırdıkları çikolata paketi olacaktı. Çaylar verildikten sonra isteme merasimine geçeceklerdi. İlk etapta dev olmayacaktı. İsteme gerçekleştikten sonra o gelecek ve şerbet içilecekti.
Kapının sesini duyduğunda odadan çıkmadan misafirlerin içeriye girmesini bekledi.
"Kız ben senden çok heyecanlıyım. Hele şu ellerime bir bak?" Kapının kenarında duran Kerime, kız kardeşine uzattığı eli ile heyecanından bahsediyordu.
"Sana ne oluyor be? Git başımdan, deli mi ne?" Asude sinirliydi. Hâlâ yaşadıklarını hazmedemiyordu. O daha iyi yerlere layıktı. O bu mevkilerde yaşamayacaktı. O Arda'yı eşek sudan gelene kadar dövmeliydi. Çok yakışıklı ve zengin birini bulup bir eli yağda, diğer eli balda ömrünü tamamlamalıydı.
Şu hâlde hizmetliler ile kurduğu hayaller bir balon gibi sönüp gitmişti. Bıkkınlıkla ofladı ve daha fazla burada durmak istemediği için odadan dışarıya çıktı. Salon kapısının önüne geldiğinde derin bir nefes aldı ve içeriye girdi. Başı dikti, omuzları dikti. İçeriye kısa bir göz attığında devin ailesinden neredeyse on kişi koltuklara kurulmuş onu bekliyordu. Teker teker ellerini öptü ve hoş geldiniz, dedi.
