Πόσο δυνατή είναι η αγάπη;

Κεφάλαιο 10

~ έξι μήνες αργότερα ~
Πέρασαν έξι μήνες. Η μικρή μεγάλωσε πολύ , σε ένα μήνα θα γίνει 1 χρονών. Μπορεί να στέκεται και να κάνει 2-3 βηματάκια. Επίσης λέει και δύο λέξεις "μπαμπά" και "μαμ". Είναι πολύ γλυκιά και την λατρεύω. Την αγαπάω πολύ. Τον Ντάνιελ δεν τον βλέπω σχεδόν καθόλου. Μόνο μερικές. φορές όταν βλέπει την μικρή. Επίσης ανακάλυψα ότι πολλές φορές επίτηδες δεν έρχεται όταν είμαι μαζί της για να μην με δει. Μια φορά τον βρήκα να είναι μαζί της και να παίζουν τους χάζεψα για λίγο και έφυγα αθόρυβα χωρίς να με καταλάβουν. Δεν μπόρεσα να τον ξεχάσω τον Ντάνιελ παρόλο που πέρασαν έξι μήνες. Το κινητό μου χτυπάει και με βγάζει από τις σκέψεις μου.
Ν.:"Παρακαλώ"
Γ.:"Ναταλία? "
Ν.:"Ποιος είναι ?"
Γ.:"Με ξέχασες τόσο γρήγορα μωράκι? "
Ν.:"Γιώργο? "
Γ.:"Να τελικά που με θυμάσαι"
Ν.:"Τι στο καλό θες?"
Γ.:"Μου έλειψες και πήρα να δω τι κάνεις"
Ν.:"Άντε στο διάβολο λέω εγώ"
Γ.:"Πρόσεχε πως μου μιλάς γλυκά γιατί θα το μετανιώσεις"
Ν.:"Παράτα με! Μην με ξανά ενοχλήσεις!" λέω και του το κλείνω στα μούτρα. Με τάραξε ο ηλίθιος! Πως τολμάει να με παίρνει τηλέφωνο μετά από όλα αυτά που μου έκανε? Το κινητό μου χτυπάει για ακόμα μια φορά
Ν.:"Ναι" λέω απότομα"
Μ.:"Τι έγινε καλέ και έχεις νεύρα? "
Ν.:"Με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος"
Μ.:"ΤΙΙΙ?! Μα καλά πως τόλμησε μετά από όλα αυτά! "
Ν.:"Τι να σου πω δεν ξέρω έχει πολύ θράσος! "
Μ.:"τι ήθελε? "
Ν.:"δεν ξέρω άρχισε να λέει βλακίες και του το έκλεισα. Τέλος πάντων δεν θα μιλάμε για αυτόν τώρα."
Μ. :"Ναι λοιπόν κανόνισα με τον Χρήστο και τον φίλο του να βγούμε θα έρθεις;"
Ν.:"Ναι εννοείται"
Μ. :"Πες αν θες και τον ξάδερφο σου και τους φίλους του και τις κοπέλες να έρθουν να είμαστε παρέα είναι πολύ καλά παιδιά και περνάμε πολύ ωραία όταν βγαίνουμε"
Ν.:"Ναι θα τον πω"
Μ.:"Τέλεια τα λέμε το βράδυ"
Ν.:"Τα λέμε γειά"
Περνάει ευχάριστα η μέρα. Όταν βραδιάζει ετοιμάζομαι. Βάζω ένα μαύρο τζιν και μία άσπρη μακρημάνικη μπλούζα , τις μπότες μου και το παλτό μου και φεύγω. Είναι Ιανουάριος και κάνει κρύο. Οδηγώ με το αυτοκίνητο μου ως το μπαρ. Βρίσκω τα παιδιά μέσα και τους πλησιάζω. Μιλάμε , πίνουμε , χορεύουμε και περνάω πολύ καλά. Μετά από ώρα αποφασίζω να φύγω. Περπατάω προς το αυτοκίνητο μου όταν ξαφνικά με αρπάζει κάποιος και μου κλείνει το στόμα.
?:"Μη φωνάξεις γιατί την έβαψες" μου λέει και φοβάμαι πάρα πολύ.

Δεύτερο κεφάλαιο για σήμερα! Τι λέτε να της είχε κάνει ο Γιώργος? Και τι στο καλό έγινε στο τέλος? Δεν την βλέπω καλά την Ναταλία! Δύσκολα τα πράγματα για αυτή. Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι σας και γράψτε μου στα σχόλια την γνώμη σας. Καληνύχτα♥♥♥♥♥