Κεφάλλαιο 22

1.8K 178 56
  • Αφιερωμένο στον/ην efakiii
                                    

Βίβιαν POV

Οι ώρες περνάνε και όπου να ναι πλησιάζει η στιγμή που θα τον ξαναδώ..Τρέμω  για την αντίδραση του ..θα θυμώσει που του το έκρυψα ;
Ελπιζω πως όχι ....

Η ώρα έχει περάσει και τότε το κινητό μου δονήται ..
Τα χέρια μου τρέμουν ,κρύος ιδρώτα με έχει λούσει ..

-Βίβιαν ,μόλις έφτασα ..
Θεε μου η φωνή του ..θα μπορούσα να έίναι ο μόνος ήχος που να ακούω για μια ζωή ..

-Ν...ναι.. εμ ...να σου στείλω την διεύθυνση ..σε περίμενω ...

-Μωρό μου ..μην φοβάσαι..τώρα εγώ είμαι εδώ ..

Μου λέει και το κλείνουμε ..πως μπόρεσα να μέίνω μακριά του ;;

Λάθοι ,λάθοι και τον δύο μας .
Ψέμματα και κρυφές αλήθειες που μας πλήγωσαν..θα τα καταφέρουμε ,;

Μέχρι να έρθει παίρνω ένα τηλέφωνο τον Killian να τον ενημερώσω  για τον Αλέξανδρο ..με μάλωσε λίγο όχι επειδή θα έρθει αλλά επειδή στην κατάσταση μου δεν πρέπει να έχω έντονες συγκινήσεις,αλλά καταβάθος χάρηκε .
Με ενημέρωσε ότι θα λείπει θα πάει να μείνει στην κοπέλα του για λίγες μέρες αλλά θα περάσει πρώτα να πάρει κάποια ρούχα..
Χαίρομαι τόσο πολύ για εκείνον ,του αξίζει κάθε ευτυχία ..τόσους μήνες με φρόντιζε και με έτρεχε παντού ..
Μαζί με την κοπέλα του την  Lilly με βοηθούσαν σε όλα ...
Θα τους είμαι για παντα ευγνόμων ..

Ακούω το κουδούνι και ξέρω πως είναι εκείνος ... το κατάλαβα μόνο και μόνο απο το πώς κάνει η καρδιά μου αυτή τη στιγμή ..

Την ανοίγω και δεν τον κοιτάζω ακόμα...όλο το κορμί μου τρέμει ..ανεξέλεκτα δάκρυα τρέχουν χωρίς να με νοιάζει που με βλέπει τόσο ευάλωτη κοντά του..

-Βίβιαν ...κοίτα με ..

Σηκώνω το βλέμμα μου και απλά χανόμαστε ο ένας στον άλλον

Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.

Σηκώνω το βλέμμα μου και απλά χανόμαστε ο ένας στον άλλον ..

Και χάνομαι ,χάνομαι .. τα χέίλη του σαν χείμαρος με παρασέρνουν σε μια αιώνια δίνη  ..
Το χείλη του δάγκώνουν τα κάτω χείλος μου θυμίζοντας μου πως δεν έίναι όνειρο ...έίναι εδώ κοντά μου..
Περνάω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και με φέρνει πιο κοντά του ..δεν σταματάμε να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον ..
Η γλώσσα του ισχωρεί ακόμα πιο βαθιά..μου δίνει πνοή ..χωριζόμαστε για λίγο ακουμπώντας το μέτωπο του πάνω στο δίκο μου..
-Αλέξανδρε ..πάω να μιλήσω αλλά βάζει το δάχτυλο του πάνω χείλη του ..
-Σσσ ..θα μιλήσουμε άλλωστε για αυτό ήρθα ..άλλά πρώτα ήθελα να γευτώ ξανά τα χείλη σου ...να σε δω
Ήρθα να πάρω την ζωή μου πίσω ξανά γιατί μωρό μου την πήρες την ημέρα που έφυγες .
Ας πάμε μέσα μιλήσουμε ..πρέπει να με ακούσεις Βίβιαν  πρέπει να μάθεις την αλήθεια ..αυτή που τους μήνες που έλειπες την ξέρω μόνο εγώ και ο Κώστας δεν με άφησες να μας λυτρώσω από το βασανιστήριο αυτό ..του χαμογελάω γιατί αυτό μπορω μόνο ..δεν έχω την δύναμη να μιλήσω καν..τον έκανα να υποφέρει ..
Τ

Δίλημμα ΚαρδιάςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα