"က်ေနာ္ …ဥကၠဌWu နဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို ့ပါ"
"အေပၚဆံုးထပ္ကို တက္သြားလိုက္ပါ"
Wu companyရဲ႕ ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာမွာေမးျပီးေတာ့ အထပ္30အျမင့္မွာ ရွိတဲ့ ဥကၠဌWu ရဲ႕အလုပ္ခန္းဆီ သြားဖို ့
က်ေနာ့္ေျခလွမ္းေတြက သူမ်ားေတြလို ဓာတ္ေလွကားဆီ မဟုတ္ဘဲ အေရးေပၚေလွကားဆီ ဦးတည္ခဲ့တယ္…
ဓာတ္ေလွကားစီးဖို ့ဆိုတာ သူ ့ဘဝမွာ အခက္ခဲဆံုးအလုပ္တစ္ခု ျဖစ္ေနသည္…
အထပ္30.…အထပ္30..…ဘာလို ့မ်ား အေပၚဆံုးထပ္မွာမွ သူ ့အလုပ္ခန္းက ရွိေနရတာလဲ?
ေျခေထာက္ေတြေညာင္းျပီး ပင္ပန္းလာေပမဲ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ဖို ့
စိတ္ကူးဆိုတာ ျမဴ တစ္မွ်င္စာေတာင္ မရွိ…
က်ေနာ္တို ့မိသားစုအတြက္ သူက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ပိုင္းတစ္စျဖစ္ေနသည္ေလ…
အေပၚဆံုးထပ္ဆီ ေရာက္ေတာ့ လူက ေဟာဟဲလိုက္ျပီး မ်က္လံုးေတြေတာင္ ျပာလာသလို…ေျခသလံုးၾကြက္သားေတြနာလာတာကို
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း အေရးေပၚ ေလွကားကေန အျပင္ကို ထြက္လိုက္တယ္…
Wow~~ျမင္လိုက္ရတဲ့ အတြင္းက အျပင္အဆင္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ မ်က္လံုးေတာင္ မယံုႏိုင္ျဖစ္သြားရတယ္…
ေလ်ွာက္လမ္းအျပည့္ ေကာ္ေဇာအနက္ေတြ ခင္းထားျပီး ေဘးနံရံေတြမွာလည္း ပန္းခ်ီကားေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္…ခမ္းနားလိုက္တာ!အျပင္ဘက္ကိုေတာင္ ဒီေလာက္ ခမ္းခမ္းနားနားျပင္ဆင္ထားရင္ အခန္းထဲမွာဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနမလဲဆိုတာ က်ေနာ္ မေတြးတတ္ေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္…
"ဥကၠဌနဲ႕ေတြ႕ခ်င္ရင္ အစည္းအေဝးျပီးတဲ့အထိ ေစာင့္ေပးပါ"
အနားကို ေရာက္လာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕စကား
ေၾကာင့္ က်ေနာ္ အနည္းငယ္စိတ္ပ်က္မိသြားတယ္…
ေစာင့္ရတဲ့အလုပ္က က်ေနာ္ အမုန္းဆံုးပဲေလ!
ထိုမိန္းကေလးက က်ေနာ့္ကို မွန္ေတြနဲ႕ ကာထားတဲ့အခန္းတစ္ခန္းထဲ ေခၚသြားတယ္…ၾကည့္ရတာ ဧည့္သည္ေတြကို ေစာင့္ခိုင္းတဲ့အခန္းထင္တယ္…
"ဒီမွာ ေစာင့္ေပးပါ"
"nae"
ထိုမိန္းကေလး လာခ်ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို က်ေနာ္ ေသာက္လို ့ျပီးသြားေတာ့ အခ်ိန္က တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္
ကုန္သြားျပီ…
"လူတစ္ေယာက္က ေတြ႕ဖို ့ေစာင့္ေနပါတယ္"
