I Know
_________*KAIHUN*_____
#ႏိုးႏိုးခ်င္း အဆီျပန္အနည္းငယ္ ျပန္ေနတဲ့
သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ရတာေလာက္ ဘယ္မနက္ခင္းမွ မလွပဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့အတြက္ လွပတဲ့
မနက္ခင္းေလးပါပဲ။
တကယ္ ကေလးေလးပါ သူက။ လူႀကီးလို႔ တစ္ခါမွ
မေတြးမိဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕ ႏွာေခါင္းေလးကို လက္ညႇိဳးေလးနဲ႔
တို႔မိသြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္လဲ လက္ညႇိဳးေလးျပန္႐ုတ္ပီး သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ျပန္ၾကည့္ေနမိတယ္။
႐ုတ္တရက္ ေဘးတေစာင္း အေနအထားလွည့္လာပီး ညာဘက္လက္ဖဝါးေလးက ဘယ္ဘက္
လက္ေမာင္းေလးေပၚတင္, ဘယ္ဘက္လက္ဖဝါးေလးက ညာဘက္လက္ေမာင္းေလးေပၚတင္ပီး
သူ႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ကြၽန္ေတာ့ကို
တည့္တည့္ၾကည့္ေနတယ္။
Kaiလဲ Sehunၾကည့္ေနမွန္းသိေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဆူပီး မ်က္လႊာေလး ခ်လိုက္တယ္။
Sehun:ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့ကို ဆက္မၾကည့္ေတာ့တာလဲ။
Kaiရဲ႕ လက္ကေလးက အိပ္ယာခင္းစကို ဆြဲေနလိုက္ရင္း
Kai:မင္း မႀကိဳက္မွာ ဆိုးလို႔ပါ။
Sehun:ကြၽန္ေတာ့ကို ၾကည့္ရင္ ဘယ္သူက
မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာထားလို႔လဲ။
Kai:မင္းက
Sehunတေယာက္ ညာလက္လက္ဖဝါးေလးနဲ႔
ပါးစပ္ေလး အုပ္လိုက္ပီး မ်က္လံုးေလးေတြ ေမွးေနတဲ့ထိ ရယ္လိုက္တယ္။
Kaiရဲ႕ မ်က္လံုးေလးေတြက Sehunဆီ
အၾကည့္ေရာက္သြားပီး
Kai:ဘာလို႔ရယ္တာတံုး။
Sehun:ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ ထေတာ့မယ္။ အားကစား သြားလုပ္လိုက္အံုးမယ္။
Sehunတေယာက္ အိပ္ယာေပၚကေနထေတာ့
Kaiက sehunရဲ႕ အက်ီအေနာက္ေလးကို
ဆြဲထားလိုက္တယ္။
Sehunက ေမးေလးေငါ့ျပလိုက္တယ္။
Kai:ငါ့ကို ပဥၥမေျမာက္အနမ္း မေပးေတာ့ဘူးလား
