Hayatı alt üst olan genç kadın, her şeyi mahveden bir hataya sebep olan adam ve beklenmedik şekilde gerçekleşen olaylar....
"Gerçekten hayatta yaşattıklarımızı yaşamadan ölmeyiz değil mi, çünkü ben hayatıma odaklandığım gün bu sözün gerçekliğini un...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Başımda derin ağrılar vardı, gözlerim kapalıydı ve sanırım bir yatakta uzanıyordum. Gözlerim isteğimin aksine inatla açılmamak için diretiyordu. Bir kaç saniye öylece durdum, en son olanların aklıma dolmasına izin verdim. Aklıma gelen tüm o şeylerin üzüntüsü acı dolu bir dalga olarak vücuduma yayıldı, tüylerim diken diken oldu. Ben neden yaşıyordum?
Kolumdaki serumu hissettim, tüm gücümle kendimi zorladım ve gözlerimi tamamen açmayı başardım. Karşımda iki kapaklı krem rengi bir dolap vardı, sol yanımda pencere, sağ yanımda tek kişilik kırmızı bir koltuk.
Bir anda koltuğun yanındaki dolaplarla aynı renk olan kapı açıldı ve içeri daha önce görmediğim bir çocuk girdi.
"Ah merhaba uyanmışsın, öncelikle sakin ol hastanedesin seni ben getirdim, adım Dominic doktorum, hastaneye gidiyordum ve elindeki cam gözüme yansıdı bir an sonra yaptığın şeyi görünce hızla yanına gelmeye çalıştım yani arabamı kenara çekip sana yetişmek istediğim kadar hızlı olmadı kendinden geçmiştin ama hemen müdahale edip hastaneye getirdim, nasıl hissediyorsun Nisan" Fazlasıyla endişeli duruyordu ama ona sinirlenmiştim beni kurtarmasına gerek yoktu, niye kurtardı ki. Konuşmak aklıma geldiğinde direkt sorularımı sıralamaya başladım "Adımı nereden biliyorsun?"
"Seni hastaneye getirdiğimde adını sordular bende bir şeyler bulma ümidiyle ceplerine ve çantana baktım bunun için özür dilerim, kimliğini buldum. Bu arada polislere haber verdiler, hatta polis seni öldürmeye teşebbüs etmiş olacağımı düşündüğü için beni de sorguladı, ailene henüz haber vermediler senin uyanmanı beklediler"
"Ben, kimse beni öldürmek istemedi kendim bunu yaptım. Ne zamandan beri buradayım?" çekinerek sordum.
"Dün seni bulduğumdan beri. Ben hemşireyi çağırayım" deyip çıktı odadan. Etrafıma bakındım iki gün önceye kadar hayallerim vardı doktor olacaktım, normalde olsa şuan yerimde yatacak olan hasta için öğrendiklerimden bir şeyler düşünürdüm ama benim tek yaptığım buradan çıktıktan sonra ne yapacağımı düşünmekti. Yanımdaki makinelere baktım bütün değerlerim iyiye yakın görünüyordu.
Dominic geri geldiğinde yanında sarışın bir hemşire vardı. Üzerime bağlı makinelerdeki değerleri kontrol etti, koluma bağladıkları seruma da baktıktan sonra bana döndü "Şimdilik bir sorun yok gibi görünüyor, değerleriniz ideal yine de doktor beye haber verdim şimdi gelir bu arada görevli polisler dışarıda bekliyor kendinizi iyi hissediyorsanız ifadenizi almak için içeriye gelecekler" Nasıl olsa bundan kaçış yok, kafamı salladım. "İyiyim gelebilirler" hemşire dışarı çıktıktan saniyeler sonra içeri iki tane polis girdi.
"Geçmiş olsun hanımefendi"
"Teşekkür ederim"
"Şimdi size kendiniz yeterince iyi hissediyorsanız bir kaç soru soracağız"
