Loved || ~ Harry Styles {deel 3}

*9

Harry 

Een grote glimlach groeide op mijn gezicht zodra ze in mijn zicht verscheen. Ik stond nog aan de andere kant van de straat maar kon haar zien zitten aan het tafeltje bij het raam. Louis zat tegenover haar, hij liet haar lachen. Lachen zoals alleen zij dat kon. Haar zo te zien snel opgestoken knot hobbelde mee met elke ademhaling in haar lach. Het was goed om haar te zien lachen, ze had zoveel stress mee gekregen met haar de laatste paar weken. Ik wilde niet eens weten hoe het er in haar hoofd aan toe ging op dit moment. Ze was een denker, dat kon je zien. Ze wist alles al, ze had waarschijnlijk al uitgeplant hoe ze er uit zou zien wanneer ze naar het ziekenhuis loopt over vijf maanden. 

Tijdens het scannen van het verkeer vielen mijn ogen op een winkeltje rechts in de straat, ik was al laat maar ik kon het niet laten even door te lopen. De man achter de balie grinnikte naar me alsof hij al kon ruiken dat ik hier eigenlijk helemaal geen geld voor had, had ik eigenlijk ook niet maar ze verdiende iets. Het goud en zilver blonk door de glazen vitrine's heen. Ze verdiende iets, iets prachtigs.  Mijn brein schoot naar allerlei verkeerde manieren om het geld bij elkaar te krijgen, het groeide in me. Een plan om dit voor haar te kunnen kopen totdat ik me bedacht wat ze echt wilde. Ze wilde geen ketting als het betekende dat ik daarvoor iets slechts moest gaan doen, ze wilde iets goeds zodat ik een kettinkje kon kopen. Wat ze niet wist was dat ik allang bezig was met dat wat ze me zo graag zou zien doen. Al dagen was ik bezig met het zoeken van een baan en terwijl mijn ogen langs alle 'Keylee waardige' sieraden scrolde begon mijn drang naar het geld van werk te groeien. "Pardon meneer maar ben je van plan iets te kopen? Anders verzoeken we je de winkel te verlaten" Oh was het een van dat soort winkels. 

"Dat was ik wel, maar laat maar dan" zeg ik bot terwijl mijn benen de winkel uit werken. Mijn ogen rolde snel naar mijn achterhoofd maar al snel liet ik het los. Ik wachtte op het telefoontje van mijn sollicitatie. De reden dat ik het Keylee niet had verteld was voor het feit dat ze helemaal zou paniekeren. Ze zou me zover gaan stressen dat ik het niet eens meer wil, niet verkeerd bedoelt maar zo is ze nou eenmaal. Keylee is Keylee. En diezelfde Keylee merkt me eindelijk op wanneer ik dichtbij het raam kom. Ze glimlacht nog breder en zwaait zachtjes , Louis kijkt in tegendeel geïrriteerder bij elke stap die ik dichterbij zet. De warmte van het café groeit om mijn lichaam heen wanneer ik naar binnen stap en ik knik zachtjes naar de barista die me met een glimlach welkom heet. 

"Hey Hazz! Kom zitten, Louis was net zijn verhaal over het weekendje naar Sydney aan het vertellen" Het viel me op dat ze na vele dagen echt haar best had gedaan om klaar te maken. Ze droeg een schattige tuinbroek met daaronder een gestreept shirtje. Om het af te maken droeg ze een ketting, niet zo mooi als die in de winkel misschien maar het maakte haar ogen nog mooier. Misschien kwamen we hier echt doorheen samen. "Stop met staren en ga zitten" zei ze. 

Louis ging door over Sydney, af en toe ontving ik een blik van afgunst een soort haat ofzo. Het was ook elke keer wanneer Keylee een slok nam of naar buiten keek. "Excuse me boys, ik ga naar de wc" Louis grinnikte en ik liet haar langs me heen lopen, samen keken we haar na. Op de een of andere manier had ik liever gewild dat alleen ik haar na keek. 

"Zwanger Harry?! Serieus...alsof je haar nog niet genoeg pijn had gedaan" Daar was het. 

"Lou ik weet dat het niet klinkt als het meest geweldige idee, en nee ik heb het ook niet gewild maar we komen er wel doorheen. Misschien is het goed voor ons om ook wat meer met elka-" Hij kuchte er doorheen, onbeschoft. Dat terwijl ik voor het eerst in mijn leven echt mijn best deed om iemand te accepteren terwijl ik dat eigenlijk niet wilde. 

"Lou serieus? Doe niet alsof wij vrienden zijn, of ooit zullen zijn. Wat mij betreft zou je niet eens bij Keylee zijn. Het is echt achterlijk dat ze nog bij je is na alles wat je gedaan hebt" 

"Wat heb ik je ooit aangedaan? Ik ben letterlijk degene die probeert het goed te maken tussen ons maar je gaat ineens de wraak kant op?! Denk je niet dat Keylee graag zou willen dat wij samen zouden kunnen omgaan, gewoon vrienden! Ugh laat maar. Fijn dat je er ook je best voor doet" Ik schreeuwde niet, dat wilde ik het café niet aan doen maar verdomme wilde ik graag zijn harses in slaan op dit moment. Keylee zag nooit deze kant van Louis, ze zag alleen maar de perfecte 'beste vriend' kant van hem. 

Hij hapt naar adem om nog meer te gaan zeggen maar de prachtige meid waar wij omheen draaien komt het hoekje weer om. Ze kijkt alleen niet meer zo vrolijk als dat ze een paar minuten geleden deed "Hazz, zullen we naar huis? Ik uhm, ik voel me niet zo lekker meer" dit was dus een van die dingen waar we mee moesten leren leven. Het enige wat ik deed was knikken en onmiddellijk opstaan, ze glimlachte wel nog. Naar Louis. Daar was het weer dat verschrikkelijke denken, dat schamen voor alles wat ze doet. Mijn blik viel ook nog op Louis maar de mijne meer gefrustreerd, ik kon me zo ergeren aan het feit dat hij me compleet uitsloot. Ik begrijp dat hij was geschrokken is van het nieuws maar het is niet alsof ik er vrijwillig voor heb gekozen, als ik het terug kon draaien had ik het gedaan maar het is nou eenmaal gebeurd en ik kan er niets meer aan doen. Ik zou zo graag kinderen met haar willen, daar niet van. Het is meer dat ik heel graag kinderen met haar zou willen wanneer we er allebei klaar voor zijn, al om al ik zal altijd van dit kindje houden. Net zoveel als wanneer ik er wel op voorbereid was. "Waar denk je aan" Zei ze zachtjes vanuit de passagiersstoel. 

"Ni-" ik wilde niks zeggen maar ze zou toch doorvragen "gewoon alles. Niets belangrijks in ieder geval, gewoon het algemene denken. Daarnaast heb ik nog helemaal niet gezegd hoe mooi je eruit ziet vandaag" ze glimlachte. Zo zacht mogelijk ging ik over drempels en bochten door, geen idee of dat mogelijke misselijkheid kon stimuleren maar ik wilde in ieder geval laten zien dat ik er aan dacht. Het bleef abnormaal stil in de auto, wel comfortabel. Rechts van me zat Keylee naar haar buik te staren, ik zou liegen als ik zou zeggen dat er nog geen buikje groeide. Het begon flink te komen nu en ik denk dat dat haar meer dan bang maakte. "Maak je je zorgen?"

"Hmm?"ze schrok uit haar trans, volgens mij had ze zelf niet eens meer door hoelang ze al denkend naar haar buik zat te staren. "Tuurlijk maak ik me zorgen, ik probeer alleen echt met het diepst van mijn hart om er niet teveel over na te de-"

"Niet liegen. Ik ken jou 'denkt overal teveel over na' gezicht, en ik heb deze verdacht vaak gezien de afgelopen dagen. Je hoeft je niet groot te houden voor Louis en mij hoor babe" wow, dat woord had ik in eeuwen niet meer gebruikt. Was dit raar? Waren ik en Keylee over die fase heen?

"Je begrijpt toch hopelijk wel dat dat allemaal niet zo makkelijk is als dat je zou denken? Ugh laat maar-" ze rolde haar ogen en staarde naar buiten, was ze beledigd? Wacht wat had ik gedaan. Vijf minuten geleden was ze nog verschrikkelijk blij om mij te zien en nu dit "-Denk je dat ik niet door heb dat jij en Louis aan het strijden zijn? Je bent gewoon nog steeds jaloers op het feit dat Louis mij nog leuk vind!"

Wacht wat? "Volgens mij was ik wel degene die tien minuten geleden zichzelf moest verdedigen tegenover jou beste vriend omdat hij mij voor verschillende dingen begon te verwijten. Key wat heb ik gedaan?" Ze zuchtte en haar hoofd viel in haar handen. Voor het eerst begon ze niet te huilen maar gewoon te schreeuwen. Niet te hard maar hard genoeg om het schreeuwen te noemen.

"Harry mijn buik groeit, ik ben continu misselijk en ik kan niet eens meer normaal naar school! Ik weet dat ik zei dat ik geen abortus wilde maar hoe ga ik dit ooit doen zonder door iedereen afgekeurd te worden"

"Ik ben bij je, ik zal overal mee naartoe gaan. Je zult niet alleen zijn Key" ze wilde glimlachen maar er groeide niets.

"Je weet dat ik van je hou maar ik denk niet dat dat het beter maakt. Eerlijk gezegd misschien zelfs erger-" ik weet dat ze dit niet verkeerd bedoelde, ik bedoel het was de waarheid. Mensen keken al met afgunst wanneer ik haar hand vast hield op college. Toch raakte het me ergens diep van binnen, schaamde Keylee zich om met mij rond te lopen? Schaamde ze zich voor het feit dat ik haar vriendje ben en dat ze door mij rondloopt met een grote buik. Ik haalde mijn neus op en beet de tranen weg. Mijn eigen vriendin, van wie ik zielsveel hield kon het niet eens aan dat ik haar vriendje was. "- Hazz? Kun je even door de McDrive?" Ik knikte ja maar mijn brein kon niet loslaten wat ze net had gezegd. Maakte ik alles dan echt erger? Dat was het laatste wat ik wilde, ik wilde haar leven beter maken.