İlk ßakış

ßölüm 7 ( ilk buluşma)

Günlerden Perşembe.

Artık o gün gelmişti.
Esila yine saçlarını yapıyor bir yandan da nasıl makyaj yapsam diye düşünüyordu.
Hafif mi yapsam çok makyaj yapınca kızar mı?

Tabi kızar daha dün sil o makyajı demişti.

Saçlarını yapmıştı artık.

Makyajı yaparken hafif yapacağım diyen Esila sanki boya kutusuna düşmüştü.

Ve artık hazırlanıp evden çıkma vakti gelmişti.

Esila çıktı ve onu köşede bekleyen arkadaşıyle buluştu birlikte durağa doğru yürümeye başladılar.

Bir kaç dakika sonra durağa gelmişlerdi.

Arkadaşı Esilanın heyecanını farketti ve onunla konuşarak sakinleştirmeye çalıştı.

Otobüs geldi ve bindiler.

Yarım saat sonra otobüs Eminönüne geldi.
Esila ve Merve otobüsten indi.
Esila iner inmez biz geldik ama seni göremedim diye mesaj attı.

Necip mesajı almıştı.

-Peki o zaman, görmek istiyorsan biraz da sağa bakar mısın?

Esila mesajı alır almaz güldü ve sağa döndü.

Evet ordaydı trende gördüğü o çocuğu artık görmüştü.

Birbirlerine doğru yürümeye başladılar.

Ve tam bir adım kaldı ve o an Necip birden sarıldı.

Esila ne yapacağını şaşırmıştı.

Ve o da sarıldı...

Bu sarılamanın ardından birbirlerine bakarak güldüler.
Sonra Necip yanındaki çocuğu göstererek
- Bu Murat kuzenim dedi.
Esila çok memnun oldum.

Bu da benim en yakın arkadaşım, kardeşim Merve...

Necip
- Memnun oldum.

- Eee o zaman burda durmayalım bi cafeye gidelim isterseniz.

- Olur gidelim.

Cafeye geldiler.

Necip trendeki gibi bakıyordu.
Esila gözlerini kaçırıyor fakat kendine engel olamıyordu.

Sohbet ettiler, şakalaştılar.
Birbirlerini daha iyi tanıyorlardı artık.
Bir yandan da saat ilerliyordu.
Cafeden ayrılıp biraz gezmeye başladılar.
Necip, Esilayı sinirlendirmek için
- Şu kız neden sürekli buraya bakıyor anlamadım ? Dedi.

Esila sinirlerine hakim olamadı
- Ne demek bakıyor ya hangisi söylesene hangisi o bakan kız diyerek birden Necip'in koluna girdi.

O an birden durdular gözgöze geldiklerinde Esila kolunu çekmek istedi.
Necip
-Hayır böyle kal lütfen dedi.
Biraz da Eminönünü kolkola gezdiler.
Murat ve Merve de arkalarından yürüyorlardı.
Artık dönüş vaktı gelmişti.
Esila ve Necip şimdi birbirlerinden ayrılacaktı.
Otobüs durağına geldiklerinde Necip birden Esilanın ellerini tuttu.
Gözlerinin içine bakarak şimdi soruyorum otobüsün kalkmasına 5 dakika var hadi soruma cevap ver.
- O gülüşünü bir ömür ömrüme katar mısın?

Esila çok heyecanlandı.

Necip
- Son 3 dakika be güzelim hadi ...

- Ya tamam be adam, tamam kabul ediyorum.

Necip birden ellerini Esilanın ellerinden çekti.
Ve ellerini Esilanın başına koyarak alnından öptü bir ömür benimle kalman için herşeyi yapacağım.

Esila duyduklarına çok mutlu olmuştu.
Ve işte o mutluluğun üstüne otobüs geldi.
Esila çok bekletmemek için Necip'e sarıldı.
Sonra kuzeni Muratla da tokalaştı.
Arkadaşı Merve ise Necip'in yüzüne baktı.
- Ee artık eniştem oldun. Görüşürüz enişte dedi ve bu güzel sohbet otobüsün hareket etmesine az kaldığı için son buldu. Vedaşarak ordan ayrıldılar otobüs hareket etti Necip ve Esila camdan birbirlerine bakıyorlardı.
Otobüsün uzaklaşmasıyla Necipte kuzeniyle birlikte Eminönünden ayrıldılar...