goodbye - espinosa.

twenty four

Ortalama bir saatir telefon ekranı ile bakışıyorum ve kafayı yemek üzereyim. Hayatım gerçekten garip bir halde, bu bataklıktan çıkmaya çalışmıyorum aksine daha da dibe batıyorum.

Gelen anlamsız ve saçma mesajlar her geçen gün kafamı daha çok allak bullak ediyor. Tek istediğim Matt'in ölmemiş olması ve yanımda olması, belki de masanın üstünde ki haplar ile Matt'e kavuşmalıyım ama ölüm yenilenlerin, pes edenlerin işidir.

Ben henüz pes etmedim.

Yavaş adımlar ile odamda ki balkona çıktım. Hava kapalı ve yağmurluydu, işte en sevdiğim. Her bir yağmur damlası saçlarımdan itibaren vücudumun her yerini ıslatıyordu ve bundan haz alıyordum.

Dikkatimi evimin karşısında ki kaldırımda durup bana bakan silüet dağıttı, dikkatli baktığımda bunun Matt olduğunu anladım. Hızlı adımlar ile aşağı inmeye başladım, çıplak ayaklarımın zeminde bıraktığı sesler hoşuma gitmiyordu.

Kapıyı açarak hızla kaldırıma koştum. Koştum ama tek olan hiçbir şeydi, bu kadar delirmiş olamazdım avazım çıktığı kadar bağırarak sesimin sokakta yayılmasını sağladım.