Μπάτσο, μωρό μου!

Κεφάλαιο 10ο

"Σπάω ή σπας;" τον ρώτησα.

"Οι κυρίες προηγούνται" απάντησε δείχνοντας το τραπέζι.

Ένεψα καταφατικά και ισορρόπησα το τσιγάρο στα χείλη μου. Αφού συγκεντρώθηκα αρκετά, έσπρωξα την λευκή μπάλα κι έσπασα το τρίγωνο που σχημάτιζαν οι υπόλοιπες.

Μια μπάλα ήταν πολύ κοντά στο να πέσει μέσα στην τρύπα μα τελικά δεν το έκανε. Αχάριστη μπάλα.

Άρπαξα την μπύρα μου και κατέβασα μια γερή ποσότητα. Κοίταξα τον Μάνο να κάνει την κίνηση του.

Προσηλώθηκε στην πορεία που ήθελε να ακολουθήσει η μπάλα.

Η Χαρά μαζί με τους άλλους κάθονταν σε ένα τραπεζάκι κοντά μας κι έπιναν τις μπύρες τους συζητώντας δυνατά.

"Σειρά σου" μου είπε ο Μάνος κοιτώντας με.

Ρούφηξα από το τσιγάρο μου και κοίταξα τις μπάλες. Με μια σύντομη κίνηση έβαλα μια μέσα στην τρύπα.

Ο Μάνος με κοίταξε χαμογελώντας πονηρά.

Έσκυψα ελαφρά στο τραπέζι σημαδεύοντας μια άλλη μπάλα.

Την ώρα που ήμουν έτοιμη να την χτυπήσω, ασυναίσθητα σήκωσα το κεφάλι μου και αντίκρυσα τον μπάτσο να με παρατηρεί από την άλλη άκρη της αίθουσας.

"Γαμώτο" αναφώνισα, αφού αστόχησα και η λευκή μπάλα βρέθηκε εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.

"Μαλάκα θα χιονίσει" πετάχτηκε η Χαρά. "Η Αντριάνα ποτέ δεν αστοχεί στο μπιλιάρδο"

"Υποθέτω για όλα υπάρχει πρώτη φορά" είπα εύθυμα και χαχάνισα πριν κάνω την τελευταία τζούρα απ' το τσιγάρο μου πριν σβήσει.

Ακούμπησα στο μπιλιάρδο και άναψα ένα ακόμη. Φύλαξα τον αναπτήρα στην κωλότσεπη και κοίταξα τον Μάνο.

Είχε ήδη βάλει δύο μπάλες μέσα.

Πήρα μια βαθιά ανάσα μέχρι να τελειώσει. Έβαλε άλλη μια. Γαμώτο, αν δεν αστοχούσα.. Θα είχα ήδη τελειώσει το παιχνίδι.

"Αντριάνα, αναπτήρα" φώναξε ένας από αυτούς που κάθονταν στο τραπεζάκι.

"Χαρά, είναι στην τσέπη μου, πάρτον και δωσ'του τον" είπα, προσηλωμένη στο να καθαρίζω την στέκα μου.

Ένιωσα το χέρι της να αρπάζει τον αναπτήρα και μετά να μου χουφτώνει τον κώλο έντονα.

Εντάξει, το μόνο σίγουρο είναι πως  δεν είναι η Χαρά. Γύρισα και κοίταξα τον Μάνο να με κοιτάει και καλά αθώα.