His Indecent Proposal: Lander Montenegro

YOU ARE READING

General Fiction

She was kidnapped by the mafia prince, Lander Montenegro, at the age of five. He stole almost half of her life, so it's only fair that he repays her with his own, right? And for the interest, even if his heart was made of ice, she'd also take it. Mo...

#jamillefumah #jfstories #landermontenegro #mafia

Chapter 17

Start from the beginning

by JFstories

Yumakap muli ako kay lola. "Lola, saan po ba ako nagmula?"

"Sa nanay at tatay mo."

"Pano po nangyari iyon?"

"Nagkadyutan sila. Tapos nabuntis yung nanay mo at iniluwal ka."

Ako naman ang kumalas kay lola. "Sila po ba iyong tinatawag na pamilya?"

Hinimas nya ako sa buhok. "Sila iyong totoo mong pamilya."

"Nasaan po sila?"

Lumikot ang mga mata nya. "Nakow! Eh, bakit ba ang dami mong tanong, de puta ka?"

Lumamlam ang mga mata ko. "K-kasi po... sabi sa akin ni Just Lander... may pamilya raw po ako..."

"Oo! Ako!"

Bumagsak na naman ang mga luha ko. "I-iyong kwento mo, Lola... na tungkol sa isang prinsesa... na dinakip ng isang prinsipe at ikinulong noong bata pa..."

Tigagal lang sya sa akin.

"A-ano pong katapusan ng kwentong iyon? N-nakauwi po ba yung prinsesa? N-nakalaya po ba sya? Kasi po laging hindi tapos iyong kwento nyo, eh."

Nakakapagtakang hindi na nakasagot si lola. Nakayuko na lang sya habang madilim ang mukha.

"A-ano pong nangyari doon sa prinsesa? N-nakauwi po ba sya sa pamilya nya?"

"H-hindi." Malamlam na ang mga mata nya nang tumama ito sa akin. "Hindi ko pa alam ang kasunod na istorya."

Napakapait ako sa mga braso nya. "A-ano pong pangalan ng prinsesang iyon sa kwento nyo? A-Aviona po ba?"

Nanlaki ang mga mata.

"Aviona Camille Montemayor po ba?"

Matapos nyang matutop ang knayang bibig ay mabilis nya muli akong niyakap. "P-patawarin mo ako, hija... patawarin mo ako..." napahagulhol sya.

"K-kung ganun, totoo po pala talaga... na ipinadakip ako ni Just Lander at ikinulong... at totoo rin na mahaba ang tunay kong pangalan?"

Hinawakan ako ni lola sa aking magkabilang balikat. "Isa kang Montemayor, Aviona..." pagkuwan ay pinunasan nya ang aking mga luha. "Nagmula ka sa isa sa pinakamayamang angkan na nabubuhay dito sa bansa..."

Napahikbi ako, tama nga ako, hindi ako tao kasi Montemayor ako. Kaya pala tanga ako.

"L-lola..."

"At hindi ka dapat naghihirap ng ganito. Kung noon pa man ay itinakas na kita, hindi mo sana nararansan ang paghihirap na ganito."