"Sus ve sadece benimle gel" dedi ve onun peşinden gitmeye başladım,merak içindeydim yine nereye gidiyorduk??
******
Bi uçurum kenarına gelmiştik,korkmuştum Uzay derin derin uçurumdan aşağıya bakıyordu ama çözemediğim birşey vardı küçükken hergün bu lunapark ta olduğum halde bu uçurumu hiç görmemiştim.Galiba Uzay burda büyük bi olay yaşamıştı bana bir açıklama yapmasını daha fazla beklemeyerek yanına gittim.Elimi ben burdayım dercesine omzuna koydum bi anda bana döndü ve sımsıkı sarıldı şoklardan çıkamayan ben çok tuhaf olmuştum daha önce yapmadığım herşeyi bu çocukla yapıyordum.
Sarılmayı bıraktı ve anlatmaya başladı ;
-Uzay-
*"Bu lunaparkı çok severdim abimle hergün gelirdik çocukken.Belki seninle bile karşılaşmışızdır burada belki oyun oynamışızdır birlikte...
Abime bi gün lunaparkın arka tarafını merak ettiğimi söyledim oda ben kırılmıyim diye beni götürdü.Giderken çocuk aklı işte koşarak gidiyordum yolun sonunda uçurum olduğunu nerden bilebilirdim ki?.
Abim bana arkamdan Uzayyy! Dur! Diye bağırıyordu ve bana yetişmek için peşimden koştu tam uçurumun dibine geldiğimde abim bi anda tuttu beni ama kendi ayağı kaydı ve uçurumdan düştü.Herşey bi anda olmuştu neye uğradığımı şaşırmıştım.Uçurum kenarına oturup abi nere gittin abi beni bırakma abiiii! Yardım edin diye çığlıklar attım kimse sesimi duymadı. 1 gün boyunca eve gidemedim uçurumun dibinde donakalmıştım ağlamaktan gözlerim ağrımıştı bi rüya olsun diye dua edip durdum sonra da daha fazla dayanamayıp bayılmışım.
Gözlerimi açtığım da sabah olmuş ve annemi baş ucumda uyurken görmüştüm hemen yataktan kalkıp annemin yanınına koşmak istediğim de birden gözlerim karardı...
Abimin öldüğüne halen inanamıyordum o günden sonra toparlanmam epey zaman almıştı ve bu olaydan sonra lunaparktan nefret ediyorum ama yine de seni buraya getirdim."*
******
Uzay'ın anlattıkları beni çok etkilemişti ve ağlamaya başlamıştım.Uzay yanıma gelip elleriyle göz yaşlarımı silerken kendimi ona sarılırken bulmuştum.
'-Gidelim buradan .' dedim ve bu korkunç yerden uzaklaşarak arabaya doğru ilerledik.
Uzay çok sessizdi arabayı da yavaş kullanıyordu üstelik bende üstüne gitmek istemeyip ağzımı açmadım.Yine nere gittiğimiz konusunda merak içindeydim.
Bi deniz kenarında durduk. Uzay arabadan indi ve benim kapımın yanına geldi,kapıyı açarak elini tutmam için uzattı, biraz tereddütten sonra elini tuttum ve arabadan indim.Bi banka oturduk öyle sessizce denizi ve martıları izledik.
Arada gözlerimiz birbirine bakıyor bunu farkedince de yüzümüzü çeviriyorduk.Liseli aşıklar gibi napıyorduk abi biz yaa,aşıkmıydık sanki ne aşığı daha tanışalı 1 ay olmadı hem de ne aşkı bay sapığa aşık mı olucam diye kendi içimi yiyordum.Aslında bugün anladım ki o kadar da kötü birisi değilmiş...
Ama ikimiz biz olurmuyduk ki?
🕛🕧🕐🕜🕑🕝🕒🕞🕓
Annemin tekrar aramasıyla sessizlik bozulmuştu.Telefonu açtığım da annem hafif sinirliydi :
-Dolunay nerdesin sen kızım nerdesin ?
-Merak etme anne iyiyim ben bi arkadaşımlayım.
-Kimmiş o arkadaş? Dedi annem imalı bir şekilde.
-Kim olacak anne Ceren yaa. "(Dediğim de aklıma bişey dank etti benim ceren diye bi arkadaşım yokdu ki!!!😱)
-İyi tamam hemen eve gel kızım.
أنت تقرأ
KURTARICIM (Finish)
قصص عامةHer aşk gibi değil ama sonu olan bir hayat... Dolunay ve Uzay'ın sonsuz olmayan aşkını merak edenlere...
