Only The Flower Knows [Completed]

Part 10

Luhan အတိတ္တခုဆီသို႔ ျပန္ေျပာင္းေအာင့္ေမ့မိသည္!

ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြ ကား accident နဲ႔ ဆံုးပါးသြားၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာဆံုဖူူးတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ အဖိုးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚယူေစာင့္ေရွာက္ထားတယ္! အေမက စိတ္ျမန္လက္ျမန္ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အေဖကေတာ့ ၾကင္နာေအးေဆးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အခု ကြၽန္ေတာ့္အဖိုးက ထူးဆန္းၿပီး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနတတ္တဲ့သူမ်ိဳးမို႔ သူ႔နားကပ္ဖို႔သိပ္မလြယ္လွဘူး! ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၾကားမွာ သိပ္ရင္းႏီွးမႈမရွိသလိုပဲ! တခါတခါ အဖိုးအခန္းေရွ႕က ျဖတ္ေလ်ွာက္မိတိုင္း အဖိုးက စာေတြေရးခြၽတ္ေနတတ္တယ္! အေပါက္ဝက ရပ္ၾကည့္ရင္း အဖိုးဘာေတြမ်ားေရးေနလည္းလို႔ ေတြးမိတိုင္း အဖိုးလွည့္ၾကည့္တာနဲ႔တိုးရင္ "မဂၤလာ ညခ်မ္းပါ"လို႔ ႏႈတ္ဆက္တိုင္း "အင္း"လို႔ပဲ အဖိုးက ျပန္ေျပာေလ့ရွိသည္!

အဖိုးအိမ္ကိုေျပာင္းလာၿပီး သံုးႏွစ္ရွိတဲ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ အထက္တန္းေက်ာင္း ပထမႏွစ္ရဲ႕ ေႏြရာသီမွာ.....

"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ပါၿပီ..."

ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းက ျပန္လာခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ သူက အဖိုးနဲ႔အတူရွိေနခဲ့တယ္ေလ!

"Hello မင္းက Xiao Lu လား?"

ၿပံဳးၿပီးႏႈတ္ဆက္တဲ့ သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္ရင္း ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္မိသည္!

"ေၾသာ္ ဟုတ္! ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္"

"ဆရာက မင္းအေၾကာင္းကို အၿမဲေျပာတာနဲ႔ ငါေတြ႕ခ်င္ေနတာ"

"အယ္~"

**သူက...?**

Kris လို႔ေခၚတဲ့ အဲ့ဒီသူက အဖိုးရဲ႕ research မွာ ပါဝင္ကူညီေပးေနတဲ့ အဖိုးရဲ႕ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေလာက္တယ္!

ကြၽန္ေတာ္သိသေလာက္ အဖိုးက သူ႔ရဲ႕ စားပြဲခံုမွာထိုင္ရင္း အလုပ္ေတြလုပ္ေနတတ္ၿပီး တခါတခါ တကၠသိုလ္မွာ အခ်ိန္ပိုင္းဆရာ လုပ္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းရယ္ ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ သိလာတာက အဖိုးသင္တဲ့ ဘာသာရပ္က Botany ဆိုတာရယ္ေပါ့!