District Seven (Dag/logboek Uit 2553)

5.

2 april 2553

Binnen was het groot en erg opgeruimd.

Letterlijk alles was stofloos.

Mij gaf het toch niet echt een prettig gevoel.

We werden naar een grote zaal geleid en daar opgesloten.

We moesten hier wachten op de vampier prins.

Ik ging op de smetteloze vloer zitten en sloeg mijn armen om mijn knieën.

Ik zal dit niet overleven.
Ik zal sterven voordat de zon opkomt, als hij hier überhaupt opkomt.

Voordat ik er erg in had stroomde de tranen over mijn wangen.

"Jij komt zeker van het aarde district.

Ik keek op en zag een meisje met zeeblauwe jurk en gouden oorbellen.

Ze was mooi en elegant.
Ze had lang rossig blond haar tot haar onderrug en haar kleine grijs/blauwe oogjes glinsterde teder.

"J-ja en jij?

Ze trok een wenkbrauw op.

"Water.

Dacht ik al.

Blauw is de kleur van het water en groen van aarde, mijn outfit dus.

Ze ging naast me zitten op de vloer en staarde voor zich uit.

"Ik heet Violet.

Ze stak haar hand uit.

Ik schudde hem glimlachend, blij toch nog iemand ger aardig te kunnen vinden.

"Dianne, aangenaam.

"Stom dit gedoe hè?

Ik knikte.

"Ik wou dat ik thuis was, in mijn district is het watervalfeest.

"Oh wat is dat dan?

Wat afleiding kon ik wel gebruiken.

Ze sloot haar ogen.

"Dan vieren we de val van de oorlog en de vooruitgang van de economie van district 1.

"Geweldig!

"Inderdaad, beaamd ze.

Ze zucht.

"We dansen de hele avond lang en ik had mijn kleine broertje beloofd om hem op mijn schouders te nemen als de grote waterval aangezet wordt.

"Wat gebeurd er dan?'

"Met die waterval? Niet veel.
Hij gaat blauw gloeien en in het donker ziet dat er prachtig uit.'

Ik zuchtte.

De andere meisjes een slanke schaars geklede blondine en een meisje met vuurrood haar en een vlammen jurk zaten vrolijk te kletsen.

Hun blikken flitste steeds naar ons en weer terug.

Ze hadden het over ons.

En ja hoor twee tellen later klakte hun hakken richting ons.

"Zoooo en wie zijn deze zielige meisjes? Zei de blondine.

Ze was niet zo mooi en elegant als Violet, maar naar haar lange wimpers en hoge jukbeenderen te oordelen had ze wel iets van een model in zich.

Dat gelde ook voor de Roodharige.

Ze was iets kleiner, peziger en haar ogen hadden de kleur van het bos bij ons thuis.

Zij moest de lievere versie van dat blondje zijn.

Toch?

"Hoezo? Wat gaat jou dat aan? Snauwde Violet.

De blondine trok haar wenkbrauwen op.

"Grote bek voor zo'n simpel meisje.

Op dat moment gingen de deuren open en verscheen er in de deuropening een slanke bleke jongen met een perfect gezicht.

De bloedprins.