District Seven (Dag/logboek Uit 2553)

3.

29 maart 2553

Het licht werd feller en feller naarmate we dichterbij kwamen.

De twijfel straalde van Sarcofia af en inmiddels ook van mij.

Wat als ze mij echt zouden kiezen?

Mijn moeder noemde mij vroeger altijd 'kleine perfectie".

Ik had dat nooit erg gevonden tot nu.

Nu zou ik haar toch nooit meer zien.

Ze ging dood aan een auto ongeluk.

Vader was als enige levend de bus uitgekomen.
Ik was er niet bij en kon er op internet miks over het ongeluk vinden.

Vader vertelde het aan mij toen hij thuis was gekomen van het ongeluk en een paar jaar later toen mijn zusje 7 was geworden aan haar.

Het is wel raar dat hij als ènige geen schade had opgelopen.

Maar ik geloof vader.

Ik bedoel, waarom zou hij liegen?

We stapte door het licht en kwamen op een openplek met fakkels en een gigantisch kampvuur, of wat het dan ook moest voorstellen.

We waren waarschijnlijk de laatste van alje 18 jarige meisjes uit hèèl district 2! Best wel sneu eigenlijk.

Dat was te zien aan de kring van meisjes die om het vuur heen stonden.

Ik zag twee plaatsen naast Celestia een meisje dat stage loopt bij de bibliotheek naast ons.

We gingen daar staan en wachtte af.

Zo gauw wij daar stonden veranderde het vuur van kleur.

Van rood ging het naar blauw.

Naar de gezichten te oordelen van de anderen was dit nog niet eerder gebeurd toen wij er nog niet waren.

"Hanna.

Ik keek om me heen maar kon nergens zien waar de mysterieuze stem vandaan kwam.

Een klein meisje met blond sluik haar liep al struikelend naar het vuur.

Ik wilde haar als enige tegenhouden, maar ze liep het vuur in en niemand deed wat.

Ben ik de enige die de regels hier niet kent.

Sarcofia boog zich naar me toe.

"We moeten om de beurt in het vuur stappen.
Als we niet geselecteerd worden wordt het vuur rood.'

"En zo wel?

Ze bleef even stil terwijl het vuur rood werd en het meisje er herl huids uit kwam.

"Dan wordt het groen, meer weet ik niet.
Dit evenement wordt voor de eerste keer gehouden dit jaar.'

"Ook heel huids?

"Bellatrix.

Ze knikte.

Ik zuchtte opgelucht.

Het stevige meisje stapte glimlachend de rode vlammen weer uit.

Na de roodharige tweeling Elke en Linda was Sarcofia aan de beurt.

"Sarcofia.

"Veel succes, fluisterde ik zachtjes.

Ze liep een beetje stijf naar het vuur dn stapte er voorzichtig in.

Ik merkte dat iedereen er verschillend in bleef.

De èèn een halve minuut de ander wel 3.

3 minuten lang in die vlammen ik wilde er niet aan denken.

De vlammen kleurde rood en ik besefte toen pas dat ik mijn vingers had gekruist.

Blijkbaar mocht ik haar toch wel, een beetje.

Sarcofia ging weer naast me staan.

Ze veegde wat zweet van haar voorhoofd.

"Het is er wel heet, hoor!
Pfft.'

Als èèn can de allerlaatste zei de stem in het vuur mijn naam.

"Dianne.

Ik was opeens zo bang dat ik nauwelijks de "succes" van Sarcofia hoorde.

Er schoot me iets te binnen.

Ik had mijn vader en Dean niet eens gezegd waar ik ben!

Zouden ze het al weten?
Op hoop van zegen.

Waarschijnlijk mochten ze niks tegen me zeggen en niet meekomen ofzo.

Ik liep gespannen naar het vuur en stapte de bloedhete vlammen in.

Ik voelde hoe de vlammen aan me likte, maar me niks deden.

"Je bent duidelijk dapper en moedig, maar bezit je ook net zo veel durf als je vriendin?

Ik wilde tegen hem gillen dat ze mijn vriendin niet is, maar ik kon niet praten.

Misschien is ze het trouwens wel, zou het kunnen?

"Weet je wat?
Laten we het eens testen.'

Neeeeeeeee!!!

Met grote ogen staarde ik naar de groen wordende vlammen.

Ik verloor binnen 2 tellen het bewustzijn.

Ik hoorde en voelde nog net hoe een hoe een metalen kooi zich om mij heen vormde en omhoog werd gehesen.