Bölüm 1

322 30 10
                                    

Yine günlerden Pazartesi. Her gün olduğu gibi mutsuzum. Aynı zamanda yalnız.. Sıcacık yatağımdan zorla da olsa kalkmayı başardım. Suratımı yıkadım ve kahvaltıya indim. Hayatım uzun süredir böyle devam ediyordu. Neyse ki birkaç değer verdiğim insan vardı, en azından biraz olsun yüzümü güldürüyorlardı.
Giyinirken gözüme kolumdaki yara izleri takıldı. Bana yakıştığını düşünüyordum. Kendime zarar vermek gerçekten çok güzel bir his olabiliyordu. Telefonuma servisten gelen mesaj ile hareketlerimi hızlandırdım ve evden çıkıp merdivenleri hızlı hızlı inmeyi başardım. Okula servisle gidiyorum ve sabah sabah insanların suratları gerçekten çekilmez oluyor.

Öğle arasına 10 dakika kalmıştı ders tarihti. Sınıfta daha önce fark etmediğim birini fark ettim. Yeni gelmiş olmalıydı. Bir an göz göze geldik ve gülümsedi. Gülümsemesi hayatımda gördüğüm en güzel gülümsemeydi. Onu daha çok incelemeye başladım, yakışıklıydı. Daha önce bu kadar dikkat ettiğim veya sevdiğim biri olmamıştı. İnsanlar benden pek hoşlanmazdı, bende onlardan hoşlanmazdım.

DiaryNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ