Married (Editing)

Chapter 15: Mysterious Girl

"A-ahh. Kier Blue Perez po." Pakilala ko naman.

"Venus Peen Griffin Blood." Banggit niya. Huh? Ang haba naman nun? Ako ba yung tinatawag niya?

Bigla naman akong napahiya sa aking sarili! Shocks! Nakalagay pala sa wrist watch niya ang katagang sinabi niya. Lol! Assuming na ako ngayon.

Parang biglang may nagtulak sa akin na kausapin pa siya. Yung tipong ayaw kong mapalayo siya sa akin, yung para bang maiiyak ako kapag nawala siya sa paningin ko.

"Miss Penny/Miss Blue." Sabay kaming napatawa nung sabay naming sinabi iyon.

"Drop the miss/ Tanggalin niyo na lang po ang 'Miss'" Sabay ulit kami.

"Ayun! Naalala na kita! Ikaw yung babaeng nasa mall, right? Yung kinuwentuhan ko tungkol sa kwintas?" Masayang sabi niya. At doon ako napatanga. Siya nga yun!!!!! 0_0

Eh bakit ganun? Ang yaman niya sa suot pero naging sales lady pa siya? *kunot noo*

"Oh, dear. Siguro nagtataka ka kung bakit ganito ako manamit pero sales lady ako?" Napatango naman ako.

"Well, i want a normal life. Ayokong tumaas ang tingin nila sa akin. Gusto ko yung pantay-pantay lang." Sabi niya.

Oo nga naman. Pantay-pantay lang pero shit! Nakalimutan kong gagala pala ako. Pero sige, ok lang yan. Makikipag-kwentuhan ako kay Miss Penny.

Habang nagkukwentuhan kami ay nagala rin kami. Siyempre, kailangan din namin ng view nuh!

"Honey!!!" Sigaw ni Miss Penny.

Napatingin ako sa lalaki na nakasandal sa kulay black na kotse. All black si Kuya! Haha! Sosyal!

Ang gwapo at hawt! *0*

"Hey, honey. Who's this lady?" Malamig na sabi niya. Ayy! Sayang! Meron ata ngayon si Kuyang all black!

"A-ahh, yeah. She's Kier Blue Perez, my friend.. Kier, this is Tom Keat Blood, my husband." Pagpapakilala niya.

Ayy! May asawa na pala siya! Edi ang Miss naging Mrs na.

Nagshake hands naman kami pero hindi nakaligtas sa paningin ko ang malamig niyang tingin.

"Wife, we need to go home." Sabi ni Mr. Blood. Shocks! Bagay na bagay silang dalawa! *0*

"Why?"

"Something emergency." Paliwanag ng asawa niua.

Agad namang lumungkot ang mukha ni Mrs. Blood.

"Hay! Sige na Blue. Bye! Sana magkita ulit tayo." Malungkot na ngiti na sabi niya. Nagpaalam rin ako sa kanila.

Bakit ganun? Parang ayaw ko pa siyang paalisin? Nalulungkot ako na maghihiwalay na kami. Hay! May next time pa naman.

Hanggang sa makaalis na ang sasakyan nila.

"Sino yun?"

"Ayy! Palakang-kabayo na bakulaw na naging zombie! Ano ba yan! Jusko naman Louis! Papatayin mo ba ako sa gulat?" Napatalon ako dahil sa pagsulpot ni bakulaw.

"Sino kako yun?" Hindi niya pinansin ang sinabi ko.

"Si Mrs. Pe--" hindi natuloy ang sasabihin ko dahil tumunog ang cellphone niya.

"Who's this...damn! What's his problem...fvck! Send him an email, please." Sigaw niya sa kausap niya.

"Fvck! Hey blue, we need to go home. It's dark now." Sabi niya.

Tumango na lamang ako at inisip si Mrs. Blood

Napaka-mysterious niya though i know her name naman.

At saka nung nakita ko siya parang tumambol ang puso ko. Para bang isa siya sa mga tao na naging bahagi ng nakaraan ko.

Hay! Bwisit na past na yan! Wala akong matandaan!

Hindi ko namalayan na nandito na pala kami kaya lumabas ako bigla.

"Princess! God, i thought we lost you! Damn! I'm scared." Nanginginig na sabi ni Isaiah.

"S-sorry sa pag-alala niyo. Kasalanan ko." Tumulo ang luha ko. Nang dahil sa akin kaya sila nagkakaganyan eh! Pabaya ako.

"Shh, princess. This is not your fault, ok?" Pag-aalo sa akin ni Ian.

Tumango na lang ako.

Nakakadalawang hakbang palang ako ng nagdilim ang paningin ko.

"Princess!!!" Sigaw ng tatlo.

*****

Short update. Here's the update. Sana magustuhan niyo. Vote and comment naman! *pout* :'(