Μια Μεγάλη Ιστορία Αγάπης

Βία και πονος..

Αννα..

Βαριομουν τόσο πολύ στην τάξη που σηκωθηκα και πηγα στην πόρτα μόνη μου..όταν πηγα να ανοιξω την πόρτα με σταματάει η καθηγήτρια..
Καθ:Αννα..που πας?
Εγω:Έξω κύρια..
Καθ:Δεν χτύπησε το κουδούνι!
Εγω:Εε ναι το ξέρω απλά θέλω να βγω έξω..
Καθ:Γιατί?
Εγω:Γιατί το μάθημα σας είναι χειρότερο από νανούρισμα!
Ειπα και βγηκα εξω..δεν πηγα στην Ευα..ήθελα να την αφήσω μόνη μπας και θυμηθεί κάτι..είδα τον Δημητρη να έρχεται προς τα εμένα..
Δημ:Έξω πάλι?
Εγω:Εε ναι..
Δημ:Βαριεμαι πια..
Εγω:Ναι και εγώ θέλω να φύγω..αλλά το έχω παραχεσει με τις απουσίες..
Δημ:Ναι και εγώ..
Όταν χτύπησε  το κουδουνι για μεσα..χωριστικαμε και πηγαμε στην  τάξη μας..

Το απόγευμα..

Ευα..

Είχα πάει στο σπίτι του Οδυσσεα παλυ αλλά εγώ ήθελα αν δω την μαμά μου και τον μπαμπά μου αλλά ο Οδυσσεας δεν με άφηνε..αρχιζα να ετοιμάζομαι κρυφά για να πάω στο σπίτι μου..ειπε ότι είναι ακριβώς δίπλα..οπότε δεν θα χαθω..ντυθηκα και έφυγα..χτύπησα το κουδούνι ανοίγει μία που νομίζω πως είναι η μαμά μου..με αγκαλιάζει και μου λέει..
Μαμ:Παιδί μου!Μου ελειψες 2 μήνες που πηγατε?
Εγω:Που πήγαμε?
Μαμ:Ναι που?
Έρχεται ο μπαμπάς μου και με αγκαλιάζει και λέει..
Μπαμπ:Τελικά που πηγατε?
Εκεί δεν ήξερα τι να απαντήσω!Από πίσω μου άκουσα μία αντρικια φωνή που με έκανε να ταραχτω..
Οδ:Αθηνα και μετά Κρητη!
Ο Οδυσσεας είναι!Ο μπαμπάς μου τον κοιτούσε με μισό μάτι..η μαμά μου δεν έδωσε σημασία..και εγω έμεινα κάγκελο..
Μαμ:Ελάτε μέσα..
Μας είπε και μας έβαλε μέσα...ωραίο σπίτι έχω..πιο μέσα βλέπω τον Λουκας αλλά δεν του δίνω σημασία..δεν θέλω..δεν ξέρω γιατί αλλά αρχίζω να τον αντυπαθω...καθόμαστε στον καναπέ και ο Οδυσσεας φεύγει με τον μπαμπά μου να πουν κάτι ενώ εγώ έμεινα με την μαμά μου..μετά από ώρα ήρθαν και ο μπαμπάς μου έκατσε δίπλα μου..
Μπαμπ:Πως με λένε?
Εγω:Εεμ..
Μπαμπ:Κωστας..τι σου είμαι?
Εγω:Μπαμπάς μου..
Μπαμπ:Ωραία..πια είναι?
Ειπε και έδειξε την μαμά μου..
Εγω:Ή μαμά μου
Μπαμπ:Πως την λένε?
Εγω:Δεν ξέρω..
Μπαμπ:Αλικη..
Μαμ:Τι λέει το παιδί?Δεν με ξέρεις?
Εγω:Το όνομα σου οχι..αλλά γενικά εσάς
Μπαμπ:Το ξέρω αγάπη μου..θα μας μάθεις σιγά σιγά..
Μαμ:Μα τι ενοεις?
Λουκ:Έχει αμνησία από έναν μαλάκα!
Ειπε και έκατσε σε μία πολυθρόνα ενώ ο Οδυσσεας ήταν μες στα νεύρα..
Μαμ:Τι?
Μπαμπ:Αστο τώρα αυτό..το έχω κανονίσει..
Εγω:Δεν ει αι μαλάκας!εσύ είσαι!
Φωναξα στον Λουκας..
Λουκ:Αυτός σε εκανε να το παθεις αμνησία!Και εμένα μην με βριζεις!
Εγω:Ότι θέλω θα σε λέω!Δεν μου είσαι και τίποτα!Όταν είχα ξυπνήσει μετά από 2 μήνες απετουσες τα πάντα!Όλα δικά σου!Δεν θέλω να μου ξαναμιλησεις!
Λουκ:Ο αδελφός σου είμαι!Οχι ξένος!
Εγω:Για μένα είσαι ξένος!Ξε-νος!
Φωναξα και αυτός έμεινε..ο Οδυσσεας με πείρε από το χέρι και με πήγε εξω από το σπίτι μου..
Οδ:Τι λες?Τα εννοείς αυτά που λες?
Εγω:Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο!Ει αι ξένος για εμένα!
Οδ:Δεν το εννοείς..είμαι σίγουρος..και αν ξες ότι τον πλήγωσες!
Εγω:Χχχμ..δεν ξέρω πια τι να κάνω!Καλητερα να μην ζούσα καν!
Ειπα και αρχιζα να κλαίω..με έβαλε στην αγκαλιά του και μου λέει..
Οδ:Δεν θέλω να το ξανά πεις αυτό ποτέ ξανά..για εμένα είσαι τα πάντα και θα είσαι..δεν θέλω να σε χάσω..αλλιώς θα τρελαθω..
Εγω:Σαγαπαω..
Οδσ:Και εγω..
Ειπε και πηγαμε σπίτι του..