I fell for the wrong guy

Hoofdstuk 14

Hij veegt zijn tranen weg en ik kan nog net zijn rode wangen zien in het schemer licht.

"Nou, je vroeg of dat ik een broer had enzo. En ik heb er wel een gehad."

Hij tilt zijn hoofd omhoog en hij kijkt me aan.

"Hoe bedoel je eigenlijk 'Een gehad'?"

Het is even stil.

"Vorig jaar was hij op weg naar zijn vriendin. Hij stak de straat over en een auto reed hem aan. De bestuurder was dronken en reed gewoon door. En niet veel later overleed hij in het ziekenhuis. Ik kan het me nog zo goed herinneren dat de politie aan onze deur kwam."

Hij kijkt terug naar de vloer onder zijn voeten.

"Het spijt me zo erg Nathan. Ik wist het niet, anders was ik er ni-"

"Het maakt niet uit Angie. Rustig maar. Ik vind het af en toe alleen nog een beetje lastig."

Hij kijkt me weer aan en ik zie zijn glinsterende ogen. Hij haalt nog snel een hand door zijn haar en kijkt me dan weer met een glimlach aan.

Ik merk ook nu pas dat we dichter op elkaar staan dan ik dacht.

Hij kijkt me aan.

"Ik denk dat we beter terug kunnen gaan." Fluister ik.

"Ja eigenlijk wel. Lijkt het nog alsof ik heb gehuild?"

"Nee joh. Allang niet meer, want altijd als ik heb gehuild lijk ik op een soort van tomaat." En ik glimlach een beetje.

Nathan geeft me nog een knuffel en ik voel de warmte van hem afstralen. Ik voel me zo vertrouwd in zijn armen.

"Bedankt voor alles." Zegt hij dan in mijn oor.

Als ik terug trek ontmoeten onze gezichten elkaar. Onze gezichten zijn maar een paar centimeter verwijderd van elkaar.

En dan zonder er op voorbereid te zijn zoent hij me. Ik trek niet terug, omdat ik het niet wil.

Zo staan we daar nog even. Ik met mijn armen rond zijn nek en hij zijn armen om mijn heupen.

En als ik weer eenmaal bij de realiteit ben en er achter kom dat ik met een jongen sta te zoenen die ik pas net twee dagen ken trek ik voorzichtig terug.

"Oh shit s...sorry. H... Het gebeurde gewoon." En zijn wangen worden helemaal rood.

Ik loop snel weg omdat ik me zo beschaamd voel. En zodra ik terug de klas in loop en weer op mijn plaats gaat zitten kijkt Lora me al met een vragende blik aan.

"Wat was er nou precies gebeurd en waar is Nathan heen?"

"Euhm het is een heel lang verhaal. Ik leg het in de pauze wel weer uit."

En dan hoor ik de deur van het lokaal open gaan. Ik kijk snel opzij en zie dat Nathan terug is.

Hij komt naast me zitten en we zeggen voor de rest van de tijd niks meer tegen elkaar.

Als de bel gaat pak ik zo snel mogelijk mijn tas in en loop met grote passen het lokaal uit.

Ik ga naar mijn kluisje en hoop dat ik Nathan niet tegen kom. Ik heb er nog geen zin in om hem onder ogen te komen.

Maar natuurlijk als ik bet mijn kluisje dicht doe zie ik hem al aan komen lopen. Ik adem diep in en probeer om niet zenuwachtig over te komen.

"Kan ik je nu even spreken?" Zegt hij zodra hij voor me staat.

"Ja tuurlijk." Zeg ik zonder hem aan te kijken.

Euuhh nieuw deeltje jahoor.

Xoxo TSS