Broken Home » LH

~4~ My hair is gone

Luke POV

June heeft me rondgeleid. Nu weet ik hoe dit vage ziekenhuis in elkaar zit. Daarna ben ik gaan slapen. Nu, 10:35 lig ik in mijn ziekenhuisbed. Mijn mobiel ligt boven op de dekens, maar daar heb ik geen zin in. Er komt een dokter binnen. 'He Luke' zegt hij. 'Hallo' zeg ik terug. 'Heb je goed geslapen?' Ik knik. 'Mooi. We hangen je aan een infuus, Luke. Er zit een vloeistof in die je nodig. Dat infuus komt in je onderarm. En die zit met een slangetje vast aan een zakje'. De dokter wijst naar een soort paal met een zakje eraan. Ik knik. 'Je humeur veranderd daardoor wel. Soms ben je heel vrolijk, maar soms kan je ontzettend chagrijnig zijn. Dan weet je dat dat door het infuus komt.' Dat wist ik al. Maar goed. De dokter haalt het slangetje met de naald eraan naar mijn arm toe. Twee seconden later zit de naald in mijn arm. Au. De dokter trekt de naald terug en het buisje zit nu in mijn arm. Dit ziet er echt raar uit. De arts plakt een stuk dik tape erover heen en legt dan nog het een en ander uit.

'Hey Luke'. June komt binnen. Ze ziet er moe uit. 'Zit je ook aan het infuus' vraagt ze als ze mij zo ziet. Ik knik. 'Het is raar' zeg ik. June lacht. 'Klopt. Het is even wennen. Straks voel je hem niet meer'. Ik glimlach.

'Luke, ehm' begint June. Ze komt bij het bed staan. 'Ik moet zo gaan. Als ik straks terugkom ben ik anders. Mijn haar moet worden afgeknipt.' Ik schrik. Nee, ze heeft zo mooi haar. 'Mijn haar valt uit. Als ik het niet laat knippen krijg ik allemaal lege plekken. Ik word dus kaal. Dan weet je het vast' zegt ze. Ik heb medelijden met haar. In een oogwenk pak ik haar hand. Ze schrikt. 'Dat is echt heel naar. Veel succes' zeg ik terwijl ik in haar ogen kijk. Zeegroen, zo mooi. June knikt. 'Dankje. Ik ga nu.' zegt June. Ze laat mijn hand los. 'Nee wacht!' bedenk ik me snel. Ze draait zich om. 'Wat?' 'Ik wil nog even een selfie, nu je je haar nog hebt.' zeg ik. Ze knikt en loopt weer naar me toe. Ik pak mijn telefoon en maak de selfie. 'Top. Dankje wel'. June glimlacht en zwaait wanneer ze de kamer uitloopt. Ik geloof dat ik haar leuk vind...

June POV

Bruine lokken vallen geluidsloos op de grond. Ze liggen overal om me heen. Dit doet pijn. Straks mag ik een pruik gaan dragen. En die zitten vreselijk.

Als het meeste haar is verwijderd, is het scheermes aan de beurt. Alleen het geluid al maakt me bang. Ik ben straks niet meer wie ik was. En wat zal Luke wel niet van me denken?

Even moet ik hoesten, maar het is niet zo'n heftige bui als vorige keren. Vera, de verpleger stopt even met scheren. Als ik uitgehoest ben gaat ze weer verder.

Er word op de deur geklopt. Vera legt het scheermes weg en opent de deur. Mijn moeder komt bezorgd binnen. 'Och meis toch' zegt ze als ze mij ziet. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik besef wat er eigenlijk gebeurt. Mijn moeder pakt mijn hand vast. dezelfde hand als Luke vast had...Hij had mijn hand vast.

'June, wil je een pet, muts of pruik?' vraagt Vera. 'Muts' antwoord ik meteen. Gelukkig, je hoeft niet perse een pruik. Vera knikt en laat me er een paar zien. 'Deze' zeg ik en wijs naar een zwarte beanie. Ze pakt hem voor me en geeft het aan. Ik zet het op mijn hoofd en kijk in de spiegel. Het ziet er niet uit. Het is zo erg wennen. 'Staat je goed hoor' zegt Vera. Mijn moeder knikt. 'Zullen we er anders ook een pruik bij doen? Voor de zekerheid?' vraagt Vera. Ik knik met tegenzin. 'Dit was jou kleur haar, zoek er maar een uit'. Ik knik en kijk bij allemaal aandachtig. Uiteindelijk vind ik er een die wel leek op mijn vorige haar. Ik zet de muts af en doe de pruik op. Argg dat prikt. Hij zit. Ik kijk in de spiegel. Nee dit word hem niet. Ik smijt hem op de grond.

'NEE IK WIL NIET!!' schreeuw ik. Vera probeert me tegen te houden, want ik probeer weg te rennen. 'Sssst. Kom maar, het is zo voorbij' sust ze. Ze heeft me opgesloten in haar armen. Ik huil. 'Ik wil weg hier' zeg ik huilend. 'ssst. Ga maar liggen. het komt goed' fluistert Vera. Met haar hulp klim ik op de tafel. Als ik wat ben bedaard word ik een buis in geschoven. Ik knijp mijn ogen dicht, ik weet hoe een bestraling gaat. Er klinken piepjes. Ik word omgeven door een licht. En even later is het klaar. Ik word uit de buis gehaald en ik kan weer rechtop zitten. De uitslag van de bestraling krijg ik morgen te horen. Voor die tijd: slapen. Ik ben vreselijk moe.

A-N

Poor June...

Ik heb niks te zeggen eigenlijk. Wel wat te vragen: wats jou favo liedje van 5SOS? Mijne sws Broken home, en daarna Castaway ❤

XxxS