Ook Doden Hebben Problemen (Dutch)

De Tijd - Hoofdstuk 1

Tijd is iets wonderbaarlijks. Ongrijpbaar en listig, sterk en onverslaanbaar, vliegensvlug en tegelijk tergend langzaam glijdt de tijd langs ons heen. Tijd verandert ons. Het maakt ons ouder. Haren worden grijs, botten worden slapper en de gladde, strakke huid wordt rimpelig. Alles wordt anders door de tijd.
Maar wat als je eens invloed kon uitoefenen op de grootste oerkracht die er altijd al is geweest? Velen hielden zich bezig met deze vraag. Al vanaf de Oudheid waren er mensen bezig met de natuurkracht die alles draaiende hield. Kalenders werden uitgevonden, klokken werden ontworpen, zakhorloges werden vervaardigd. Alles werd aangegrepen om de tijd in de gaten te kunnen houden. Later probeerden mensen zelfs tijdmachines uit te vinden. Grote wetenschappers in witte laboratoriumjassen kwamen bijeen om het beest te temmen. Het bleek onverslaanbaar.
De tijd had altijd gewonnen.

Tot nu toe.

Op 2 Juni 2015 om 13.44 greep Justus Owens zijn rekenmachine. Het was een grafische calculator, een echte Texas Instruments. Het nieuwste van het nieuwste. Justus was trots op de snelle rekenmachine, die een kleurenbeeldscherm had. Je kon er grote formules instoppen, die de kleine zwarte wonderdoos binnen een paar milliseconden zo kon uitrekenen. Zonder fouten. Het was precies het model dat Justus nodig had. Het had hem al zijn spaarcenten gekost, maar hij had het nu wel. Hiermee zou hij zijn project kunnen laten slagen. 
Hij begon ongeveer drie maanden geleden met het uitwerken van zijn ideeën, nadat hij een boek had gelezen. Het boek zelf ging nergens over, hij moest het alleen verplicht lezen voor zijn studie. De wonderlijke wereld van de natuurkrachten, of de natuurwetten over moeder aarde bevatte alleen maar formules en natuurwetten die uit werden gelegd in een paar korte, maar krachtige zinnen. Het was geen boek dat je ging lezen voor je plezier. Justus wilde het boek al weggooien uit frustratie en verveling, totdat zijn oog op een klein stukje tekst viel, dat rechtsonder de titel Experimenten; wat te doen en wat zeker niet te doen! stond. Er was weinig aandacht aan besteed tijdens het schrijven, dat bleek uit de houding van de schrijver. Maar twee zinnen omvatte de alinea. Maar Justus' hart stond stil.
In de twee kort en bondige zinnen stond dat de heer D.Downwell plotseling was verdwenen na het experimenteren met laserstralen. Hij was het laatst zijn gezien terwijl hij achter zijn zelf uitgevonden laserkanon stond. De politie ging uit van een zelfmoord, want in het huis van Downwell was een brief zijn gevonden op de huistafel waarin Downwell zich richtte tot zijn familie, want hij zou een lange reis maken, zo schreef hij. Zijn lichaam was nooit gevonden.
Na van de schok te zijn bekomen begon Justus koortachtig met zijn onderzoek. Hij verwaarloosde zijn studie en sliep slecht. De stippels op zijn gezicht groeiden uit tot een volwassen baard. Zijn vrienden waren zo geschrokken van zijn toestand toen ze langskwamen om hem te overtuigen weer verder te gaan met zijn studie, dat ze hem in het psychiatrische ziekenhuis wilden opnemen. Justus had zich verzet, en hij leefde nu al wekenlang voort op alleen biscuitjes en wilskracht. Enorme wilskracht en hoop.
Hij had weer hoop gekregen door die twee korte zinnen. Hoop op een beter leven. Hoop op een gelukkig leven. En die hoop had hem een enorme boost gegeven. Hij had zijn tol betaald. Na veel en hard werken was het eindelijk daar. Zijn lijden was niet voor niets geweest, dat wist hij zeker.
Het klopte allemaal. Het klopte allemaal! Zijn berekeningen waren juist! Van blijdschap gooide Justus de rekenmachine in de lucht, die hierna hard op de grond klapte. Snel greep hij de calculator weer op en hij kuste het beeldscherm. Spontaan begon hij met het rekentuig te dansen, zijn benen wijd in de lucht gooiend. Hij was dolgelukkig. Justus, jongen, het is je gelukt! Deze gedachte spookte de hele dag en de weken hierna en de maanden hierna door zijn hoofd. En het maakte hem blij.
En hij verdween op 17 augustus 2015 om 17.57.

Groot politieonderzoek was het gevolg. Een jongen, die aan het begin van zijn leven stond, vrienden had en carrière maakte aan de universiteit, die kan toch niet zomaar van de aardbodem zijn verdwenen? Iedereen in de buurt zocht samen met zijn beste vrienden naar sporen. Ze zochten zijn gehele huis door, in de plaatselijke supermarkt waar hij werkte, ze volgden zijn gehele weg die hij dagelijkse aflegde. Alles werd overhoop gehaald en doorzocht, maar ze vonden niets. Geen vingertop, of een stukje been. Helemaal niets.
De plaatselijke politici werd beschuldigd niets te doen aan het hoge aantal zelfmoorden onder jongeren, en Justus werd als voorbeeld aangehaald. Doodongelukkig vertelde zijn vriendin het ongelukkige verhaal van een jongen die ineens de lust in het leven verloor en zelfmoord pleegde. Met grote uithalen en veel tranen bedankte ze de burgemeester, toen hij haar verkoos tot persoonlijke assistente met een groot salaris. Ze had graag gezien dat Justus nu haar functie deed in plaats van haar, vertelde ze aan de pers. Het uiteindelijke resultaat van Justus' dood was dat de burgemeester na een grote verkiezingsoverwinning werd gekozen tot gouverneur van de staat.

Na verloop van tijd belandde Justus' dossier tussen de onopgeloste zaken.

Dit is mijn eerste verhaal tot nu toe. Vinden jullie het leuk en moet ik verder schrijven? Laat het alsjeblieft weten in de comments! Bye!