İHANET

8. Bölüm

İYİ OKUMALAR

İste geldi. Baba demek istemediğim adam . Etrafına baktı gözleri beni arıyordu. Sanki her şey bir hayal gibi geliyor hayalden öte bir rüya gibiydi.

Nasıl hissettiğimi bende anlayamıyorum herhalde şaşkınlık daha ağır basıyordu. Keşke keşke gelmeseydi,bizi bırakıp gittiği yerde kalsaydı. En azından onu iyi hatırlardım. Karnımın ağrımasıyla başımı kaldırdım. Buraya doğru geliyordu. Ne kadar bu masadan kalkmak istesem de Bulut için oturuyorum."Sabret,dinle Ayda"kendime kendime konuşurken adamın yüzüne baktım. Sevinç korku bir aradaydı. Bulut ayağa kalktı. Elini bir harekette tutup

"Bulut gitme burada kal " dedim yüzünde alaylı bir ton vardı.

"Sakin ol alt tarafı garsonu çağıracağım"

O sırada o adam gelmişti.Biyolojik babam.

"Evet seni dinliyorum, buraya geldim diye seni affedeceğimi sanma buraya Bulut için geldim onun bende ki hatrı için"sesim kısık çıkmıştı.

"Beni dinleyince bana hak vereceksin kızım" bana kızım dedi ya bu kelimeye hasret kalsamda soğukkanlılığımı belli ettim.

"Pek emin değilim bu konuda artık ne diyeceksen de çünkü senin yüzünü bile görmek istemiyorum. "
Üzüldüğünü anlamıştım.Ama ne kadar bırakmış olsa o babamdı,biyolojik babamdı.

"Gitmeden 1 yıl önce çok borcumuz vardı annen çok harcamalar yapıyordu. Gereksiz şeyler falan 1 ay sonra iyice borca girdik.Tefeciden borç aldım onu ödeyemedim.
Kendimi içkiye verdim sonra kumarda kaybettim elimdekileri de her şeyimi.Sadece siz vardınız annen eve her geldiğimde kavga ediyorduk en son 1 trilyon borca girdik tefeciler kapıya dayandı,beni tehtid ediyorlardı.

Kızını öldürürüz eşini pavyona veririz gibisinden şeyler bir adam tutum onlarım adamıymış gibi eşini ve kızını yurt dışına kaçırıyor gibi haber yollattım sonra kaçtım İsviçre'ye.
Orada çok çalıştım ilk çöpçülük yaptım her ay size 1000 lira yatırdım.

 İşler artık yoluna girmişti. Kendime dükkan açtım çok işledi çok ünlü oldu. Benim arkadaşım vardı Ali kasap onu sizi koruması için rica ettim hakiki adammış kabul etti ve bende borçlarımı ödedim ve senin karşına çıkma kararı aldım."
Kafam çok karışık gözlerimden süzülen yaşları artık durduramıyordum. Ona sarılmak istiyorum. Ne kadar ilk başta bize İHANET ettiğini düşünsemde artık düşünmüyorum. Bulut'a baktım gözleri dolmuştu ama belli etmiyordu.

Çok zor şartlarda büyümüştüm. Babasızlık kötü bir şeydi. Her zaman annem yanımdaydı ama insan kalbinde ki boşluğu dindirmek istiyordu. Affedecektim elbette. Ama yine de bazı şeylerden emin değildim.

Babam vardı. Ciddi ciddi babam vardı.Hala şaka gibiydi. Baba kokusu nasıl acaba? Güven veya huzur mu kokuyordu? Bunu anlamak için ayağa kalktım o adam yani benim Babam ayağa kalktı ona sarılmak için ilerledim ve sarıldım. Artık beni bırakmayacağına emindim ikimizde ağlıyorduk.

Hemde hıçkıra hıçkıra.

Onu hiç bırakmak istemesem de kendimi geri çektim.

Gözlerime bakıyordu sevgi doluydu. Öfkem ve kinim yüzünden onu ilk başta dinlememiştim. Peki ya annem ne olacaktı? Tekrar aile olabilir miydik? Hayır tabi ki de ben salak mıyım neyim?! Bana bunca yıl babamı öldü dedi.
Kafam allak bullaktı. Hayatım iki dakika içinde değişmişti.Ama yine de içim rahat değildi.

"Peki bir şey sorabilir miyim?" Dedim

"Sor kızım" kızım sözcüğünü bastırmıştı. Tabiki hoşuma gitti ama belli etmedim.

"Bunca yıl niye bizi hiç aramadın bir mektup falanda olabilirdi." Dedim sesimin garip bir tonuyla.

"Ben sizi her hafta aradım ama annen hep okulda,uyuyor dedi.Mektuba gelirsek ben sana ona yakın mektup yolladım cevap gelmeyince bir daha yollamadım."Dediğinde iki dakikalık şok geçirdim.Annem neden böyle şeyler yaptı. Bilemiyorum.Telefonumun çalmasıyla irkildim.

Annem arıyordu.

"İşte annemde arıyor." Dedim babam olan adam kendine öz güvenli bir şekilde "Aç "dedi

-Alo
-Kızım 2 saat sonra uçağa bineceğim saat 15:00 gibi oraya varırım beni al.
-Niye geliyorsun bunca yalandan sonra?
-Öyle deme kızım Fırat'la konuştun mu?
Demek adı Fırat'tı.
-Evet yanımda bizim için gitmiş ve hep beni aramış sen yalan söylemişsin peki ya mektuplar onları ne yaptın?
-Bunları gelince konuşuruz.

Diyerek kapattı. Annem hiç telaşlanmamıştı. Onunda heralde diyecekleri var.

"Annenle düzgün konuş kızım.Her ne olursa olsun annenle böyle konuşma!Rica ediyorum" her ne kadar seni ilgilendirmez demek gelsede içimden bir an babam olduğu geldi aklım.

Ruhum o kadarki kabullenmiş ki öldüğüne.

Uzun süre konuşmayan Bulut söze karıştı.

"Fırat bey haklı Ayda bu arada artık eve gidelim" dedi nasıl unuttum ben Nilsu'ya gidecektim.

"Hadi gidelim siz zaten Bulut'un evini biliyorsun saat 15.00'te havaalanına gitmem gerek annemi alacağım " baba diyemesem de siz diye hitap ettim. Acı ama gerçek son kes.

Arabaya bindiğimizde Bulut bana gurur duyar gibi baktı. Sonra benimde inanamayacağım şekilde yanağımı öptü. Şaşkınlıkla ona baktım. O ise yaptığından şeref duyuyordu. Erkeklerin hepsi mi çapkın olur bilmem.

"Beni Dilara'ya bırakır mısın?" Dedim.

"Tamam saat 3 te gelirim seni almaya anneni almaya gideriz" dedi

"Olur peki sana bir şey diye bilir miyim?" bana baktı. Oda beklemiyordu.

"Tabikii" dedi

"Neden benimle bu kadar ilgileniyorsun mesela evine aldın sonra babam konusunda yardım ettin beni hiç yalnız bırakmıyorsun? " gözlerini bana dikti ne diyeceğini merak ederek gözlerine baktım.

"Çünkü seni önemsiyorum " yanaklarımı kıp kırmızı olduğuna yemin edebilirdim.

"Bu yaptıklarını yapmak zorunda değilsin." dedim tebessüm ederek.

"Ben halimden memnunum başka sorun varmı?"

"H-hayır yok" dedim kekeliyerek

6-7 dakikanın ardından Nilsu'lara gelmiştik.

"Teşekkür ederim her şey için" deyip arabanın kapısını açtım.

"Dur kulağına bir şey diyeceğim" dedi bende merakla yaklaştım birden yanağıma yapıştı. Öptü.Bu da iyi alıştı öpmelere

"Buluttttt" dedim sesimin kızgınlığını belli ederek sonra arabadan indim. Binanın içine girdiğimde Bulut'la anımız geldi aklıma istemsizce tebessüm oluştu yüzümde.

Kızların zilini çaldım. Neyse bu şeyleri geçelim. Kızlara bu olanların hepsini anlattım çok şaşırdılar. Sağolsunlar destek çıktılar birkaç fikir verdiler. Sonrası malum sohbetin dibine vurduk.

Hala şaşkındım bunu beklemiyorduk,aslında hiç bir şey beklemiyordum.Kızlarla sohbet ederken bile aklım hala babam ve annemdeydi.Nasıl her şey bir anda tepe taklak olurdu ki?

Her şey zamanla gösterecekti.Umarım daha fazla bilmek istediğim,zorunda olduğum şeyler olmazdı.

Bölümler düzenlenmeye alınmıştır.