İHANET

1. Bölüm

***

Sabah uyandığımda burnuma mis kokular geliyordu.Yataktan kalkıp banyoya girdim.
Rutin işlerimi hallettikten sonra aşağıya inmeye karar verdim.

"Ooo Yasemin Hanım yine donatmışsın masayı"

"Yarın gidiyorsun tabi ki yapacağım biricik kızıma"

Sofraya oturdum hepsinden 2 -3 tane ağzıma tıktım. Annem bana öyle bakıyor ki sanki taş devrinden gelip yemek bulmuş gibi...

"Bu ne hız bir yere mi gidiceksin?" sitemliydi sözleri.

"Evet arkadaşlarla buluşmam gerek malum gidiyorum "deyip gülümsedim.

"Tamam gidip geldiğin yere dikkat et, eve geldiğinde haber ver aklım sende kalmasın."

"Tamam hadi ben odama çıkıyorum" diyip konuşmasına izin vermeden yukarı çıktım .

Dar paçalı bir mavi jean giydim.Oduncu gömleğini de belime doladım,üstüme beyaz bir tişört giydim ve siyah deri ceketi giydim.

Çanta takmayı pek sevmem o yüzden çanta almadım.

"Anne ben çıkıyorum"

Ses yoktu ben de fazla beklemeden çıktım. Bugün herkesle vedalaşmam lazımdı. Sonuçta yarın gidiyordum. Elif'in yanına gitmek istemiyordum zaten morali bozuktu.

En iyisi whatsapp'tan toplu mesaj atmaktı.

Gönderen:Ayda
Selam millet yarın İzmir'e üniversite için gidiyorum. Bugün saat 13:25'de
Asya Cafe'de buluşalım.

Saate baktım 12:04 geçiyordu.
Daha var diyerek dışarı çıktım.
Sessiz sessiz ilerlerken karşı komşu Sevim teyze' nin kapısı açıldı.

"Aa! Anne Ayda abla burada" Ecrin'i görünce şaşırmıştım,beni çok severdi ve beni hep gördüğünde evine alırdı. Evcilik oynardık. Ama biraz şımarıktı tek çocuk olunca şımarmış.

"Aa! Ecrin " diyerek ilerledim fakat önüme çıkıp ayaklarımı tuttu.

"Hayır dur biraz evcilik oynayalım olmaz mı? Lütfenn!"

O kadar tatlı konuşuyordu ki hayır demek mümkün değildi.

Vaktimin olduğunu görünce içeri girdim, çocukla çocuk olmaktan zarar gelmezdi, zaten bir daha görüşemeyecektik.

***

Bir saat Ecrin'le oynamıştım, gideceğim için onunla vedalaşmıştım.
Saat 13 :10'du. Yetişirim herhalde.

Bu sokakları mahalleyi,bu soğuk havayı özleyecektim. Zaman ne çabuk geçmişti.

Cafeye geldiğimde herkes burdaydı. Tüm mesaj attığım kişiler buradaydı.Çok sevindim gözlerim dolmuştu.

"Hepiniz gelmişsiniz çok sevindim " diyerek herkese tek tek sarıldım. Her ne kadar fazla buluşmasakta Furkan ile samimiydik. Ve onun esprileri hayır anlatmak istemiyorum.

Bayağı konuştuk espriler havada uçuştu.Furkan'ın en son "Hala Ocağın 2'sindeyiz neden hala yanmadık"demişti.O an terk edesim gelmişti ama veda olunca sessiz kaldım.

2 saat süren konuşma son bulmuştu. Herkes yavaş yavaş gidiyordu. Benim de kalkmam,çarşıya gitmem gerekiyordu.

"Ben kalkar gençler "diyerek kalktım .

Çarşıda boş boş dolanırken bir mağazaya girdim pantolonlara bakarken görevli biri geldi. 

"Yardımcı olabilir miyim?"dedi. Sonuçta müşterilerle ilgilenmek onların göreviydi,onlar da görevini yapıyordu.

"Yardıma ihtiyacım olursa söylerim."diyip gülümsedim.
"Peki efendim" dedi ve gitti.

Mağazadan çıktığımda bir tişört ve bir pantolon alıp çıkıştım.Birkaç mağazaya bakıp daha fazla eşya almıştım. Birkaç eşya aldıktan sonra çıkıp durağa gittim. Bir 15 dakika sonra dolmuş gelmişti. Evin oralarda inip ilerlerken Ahmet amcayı görmüştüm.Ahmet amca babamın en yakın arkadaşıydı. O yüzden Ahmet amcayı çok severim kasap işlerimizide bedavaya alıyorduk. Eve vardığımda annem daha gelmemişti.Bende ona bir sürpriz yapmaya karar verdim,akşam yemeğini ben hazırlayacaktım.

♥
Yasemin:

Kızım yarın gidiyordu. Aklıma geldikçe ağlayasım geliyordu. Birde sabah dediğine bak"babam keşke başarımı görebilseymiş..."
Keşke babasın yaptığı hatalarını da bilse...
Kumar oynayarak 1 trilyon borca girdiğini sonra bizi burada bırakarak İsviçre'reye gittiğini. Ve bizi hiç arayıp sormamasını.Eve varmıştım bu yanık kokusu da neydi?Derken çantamı ve ceketimi eve fırlatışım bir oldu. 

"Ayda iyi misin kızım? " hiçbir şeyi olmamasına rağmen yinede sorma ihtiyacı duydum.

"Sakin ol anne alt tarafı yemek biraz yandı." 

"Benim kızım yemek mi yaparmış? Aman da aman"

"Ya anne"dedi.

"Neyse yemeği dışarıdan söyleyelim."dedim.

Yemeği yedikten sonra 2 saate kadar televizyon izledik .Ayda da valizini hazırlamaya gitti. Ben nasıl duracaktım onsuz? İnsanın evladından ayrılması çok zordu ama her şey onun bir yerlere gelebilmesi içindi. Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı, yerimden kalkıp yatmaya gittim.