Το πρωί ξυπνάω ένα τέταρτο πριν το ξυπνητήρι μου πράγμα που φανερώνει ότι δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου.
Φοράω ένα μαύρο παντελόνι και ένα άσπρο πουκάμισο και το συνιθισμενο μαύρο σακάκι που φοράω στη δουλειά. Παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και φεύγω με προορισμό την φυλακή ύψιστης ασφαλείας της Νέας Υόρκης χωρίς καν να πιο καφέ.
Όσο οδηγάς έχω την εντύπωση ότι το σύμπαν έχει στραφεί εναντίον μου γιατί δεν έχει την συνηθισμένη κίνηση και φτάνω πολύ πιο γρήγορα από όσο θα θελα. Ηλπιζα πως μέχρι να πάω θα χτυπούσε το τηλέφωνο μου και θα μπύρα λέγαν ότι η συμφωνία ακυρώθηκε. Ή ότι τελικά ήταν όλα μια κακόγουστη φάρσα. Αλλά το τηλέφωνο δεν χτυπάει ποτέ .
Με μισή καρδιά παρκάρω έξω από την φυλακή και πάω με τα πόδια στην πύλη. Όπου δείχνω το σήμα νου στον φύλακα και του λέω ότι ήρθα να παραλάβω έναν κρατούμενο. Αυτός νεύει και σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα η πύλη ανοίγει κάνοντας έναν ηλεκτρικό ήχο. Ένας φύλακας εμφανίζεται και κρατάει τον Styles. Δεν φοράει πλέον τη στολή της φυλακής αλλά ένα μαύρο τζιν και ένα άσπρο κοντομάνικο . Χειροπέδες εξακολουθούν να στολίζουν τα ταλαντούχα χέρια του. Τα βλέμματα μας συναντώνται και όταν τα μάτια του εντοπίσουν τα δικά μου σηκώνει το φρύδι και χαμογελαει στραβα.
Θεε μου δώσε μου δύναμη να μην τον σκοτώσω από σήμερα .
"Σκάσε Styles " λέω και ο φύλακας δείχνει αμήχανος.
Ο Styles γελάει ξανά αλλά δεν του δίνω σημασία.
"Είμαι η πράκτορας Wild. FBI. Θα τον αναλάβω εγώ από εδώ ." Λέω στο φύλακα καθώς τον πλησιάζω, εκείνος νεύει και πάει να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες του. Αλλά το χέρι μου τον σταματάει. Με κοιταει περίεργα.
"Θα το κανω εγώ. Συνήθως του τις περνάω αλλά θα αρκεστώ σαυτο σήμερα " εξηγώ άλλο δεν είμαι σίγουρη ότι καλαβαινει τον σαρκασμό μου. Παρόλα αυτά μου δίνει το κλειδί και κάνει ένα βήμα πίσω. Πάνω τα δεμένα χέρια του Styles και το δερμα του δερμα του ρομαντικού ζεστό κάτω από τα δάχτυλά μου . Η επαφή αυτή με απόσυντονίζει για μερικά δευτερόλεπτα αλλά συνέρχομαι γρήγορα. Σηκώνω το βλέμμα μου και τον βλέπω που με παρακολουθεί σιωπηλά. Δεν έχει πει λέξη τόση ώρα αλλά έχει αυτό το ηλιθιο χαμόγελο στο πρόσωπο του. Με μια απότομη κίνηση τραβαω απότομα τα χέρια του και το σώμα του κολλάει στο δικό μου ενώ αυτός βγάζει ένα επιφώνημα έκπληξης. Το στόμα μου είναι δίπλα στο αυτί του.
"Ακου προσεχτικά Styles. " ψιθυρίζω νευριασμενα και τον ακούω να περνάει μια κόφτη ανάσα αλλά αμφιβάλω αν είναι από φόβο.
" Με την πρώτη μαλάκια θα ξαναβρεθείς εκεί μέσα. Ακόμα και κλίση για παράνομο παρκάρισμα να πάρεις από την αστυνομία , ακόμα και αν απλά τολμήσεις να ονειρευτείς να κάνεις κάτι παράνομο θα σου περάσω ξανά χειροπέδες και το σκορ θα είναι Wild 3 Styles 0." Συνεχίζω με τον ίδιο απειλητικό τονο.
"Σύμφωνοι " ψυθιριζει με ηρεμο τονο και με κοιτάει στα μάτια.
Φαίνεται ειλικρινής πράγμα που με ξαφνιάζει αλλά με κάνει ταυτόχρονα να θέλω να του δώσω μια ευκαιρία. Ίσως μπορούμε να συνεργαστουμε τελικά. Περνώ μια βαθιά αναπνοη και νεύω, ελευθέρωνω επιτέλους τα χεριά του από τις χειροπέδες. Ενώ το κανω το βλέμμα του είναι πάνω μου.
"Χμμ να κάτι που δεν βλέπεις λάθος μέρα " λεει χαμογελοντας και περνάει το χέρι του μέσα από τις καστανές του μπούκλες.
"Προσωπικά προτιμούσα να σου τις περνάω " λέω ειρωνικά .
"Σίγουρα; γιατί την τελευταία φορά που το έκανες δεν θυμάμαι να ήσουν ενθουσιασμενη. " απαντάει και θυμάμαι . Έχει δίκιο αλλά δεν θα του το πω αυτο.
" Την προηγούμενη φορά παραδόθηκες , δε είναι το ίδιο... τώρα προχωρά πριν αλλάξω γνώμη και σε στείλω πίσω στο κλουβί. " Αυτός γελάει σιγανά και προχωράει μπροστά. Φτάνουμε στο αυτοκίνητο και πάει να ανοίξει την πόρτα τι συνοδηγού αλλά τον σταματώ.
"Όχι τόσο γρήγορα Styles " λέω χαμογελοντας. Εκείνος περιμένει και εγώ ανοίγω το αυτοκίνητο και περνώ το βραχιόλι από το πίσω κάθισμα.
Προχωράω προς το μέρος του και γονατίζω μπροστά στα πόδια του.
"Amelia! Είσαι τρελή; όχι εδω μας βλέπουν! " λεει προσποιουμενος το σοκαρισμένο. Το αστείο του κάνει τα μάγουλα μου να καίνε.
"Μην χαιρεσαι τόσο Styles απλά σου φοράω του "λουράκι" σου " λέω χτυπωντας το ποδι του, σηκώνω το παντελόνι του και το κλειδώνω γύρο από τον αστράγαλο του. Όταν τελειώνω Σηκώνομαι, κανω ένα βήμα πίσω και σταυρωνω τα χεριά στο στήθος μου.
Αυτός με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι και ένα ελαφρύ χαμόγελο.
"Τι;" λέω απότομα.
Σκέφτηκα να του δώσω μια ευκαιρία και μα μην είμαι τόσο απότομη και επιφυλακτικη αλλά με εκνευρίζει αφάνταστα το ηλιθιο χαμόγελο του.
"Τίποτα..Λοιπόν μέχρι που μου επιτρέπετε να βολταρω μέχρι το βραχιολακι μου ανατιναχτεί και να με διαμελισει; "ρωτάει κοιταζοντας το πόδι του.
" Δυστυχώς δεν ανατινασεται. Μπορείς να κινηθείς σε ακτίνα 6 χιλιομέτρων από το διαμέρισμα που θα μένεις. Αν περάσεις το όριο θα ειδοποιηθούν το fbi,η αστυνομία και εγώ. Μάντεψε ποιος θα σε πιάσει." Τον προκαλώ και εκείνος κουναει το κεφάλι του δεξιά αριστερά γελοντας αμυδρά.
"Πάντα εσύ Wild." Απαντάει μετά από λίγο.
"Ωραία τώρα μπες στο αυτοκίνητο για να σου δείξω που θα μένεις " χωρίς να τον περιμένω μπαίνω στη θέση του οδηγού και βάζω μπρος όταν η πόρτα του συνοδηγού ανοίγει και αυτός περνάει τη θέση του δίπλα μου.
Κεφάλαιο 5
Start from the beginning
