Δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει. Μπορεί να κάθομαι στην καρέκλα μου για 5 λεπτά ή 5 ώρες από τότε που μου ανακοινώθηκαν τα "νεα". Αλλά δεν ξέρω τη διαφορά γιατί το μυαλό μου τρέχει και δεν μπορεί να ησυχάσει. Τα νεύρα μου είναι τεντωμένα και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έχω ματώσει το κάτω χείλος μου.Σε κάποια στιγμή της ημέρας η Lane ,που μάλλον έχει ενημερωθεί για την κατάσταση ήρθε στο γραφείο μου και προσπάθησε ανεπιτυχώς να ανοίξει κουβέντα, πριν αφήσει στο γραφείο μου ένα κλειδί και ένα μαύρο μεταλλικό χοντρό βραχιόλι, το βραχιόλι gps που θα φορέσω αύριο στον Styles.
Κρατάω ένα χαρτί στο χέρι μου και το κοιτάζω. Δεν έχω ιδέα τι είναι. Προσπάθησα να ξεχαστω δουλεύοντας αλλά από ότι φαίνεται δεν έχω καταφέρει να κάνω πολλά. Τα λόγια του κυρίου Burk ακούγονται ξανά και ξανά μέσα στο κεφάλι μου. Αλλά δεν το έχω συνειδητοποιησει ακόμη. Πέρασα από πολλά στάδια. Πρώτα αναστάτωση. Μετά άρνηση . Τέλος θυμός και νευρικότητα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να μου κάνει μια πλάκα. Ή ότι μπορεί η Lane να του είπε για τη συζήτηση περί Styles που είχαμε τις προάλλες και να το παρεξήγησε και έτσι θέλει να με τεστάρει . Πράγμα το οποίο αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Στο τέλος ένα σενάριο μένει . Ότι όλο αυτό είναι αλήθεια και πρόκειται να συμβεί. Θα δουλέψω με εναν εγκληματια. Θα τον βγάλουμε από τη φυλακή και θα δουλεύει για το fbi. Αυτό από μόνο του είναι λίγο τρελό και ο καθένας θα ένιωθε περίεργα στην αρχή. Ξέρω πολλούς πράκτορες με τέτοιου είδους σύμβουλους αλλά ποτέ δεν περίμενα να αποκτήσω και εγώ έναν. Και όχι οποιονδήποτε. Αλλά τον Harry Styles. Του άνθρωπο που είχα γίνει η σκιά του. Που τελικά έπιασα και έβαλα στη φυλακή. Διάολε κατέθεσα ακόμη και στη δική του . Του ανθρώπου που ανεξήγητα σέβομαι και θεωρώ τοσο έξυπνο .
Αλλά ότι εκτίμηση είχα για αυτόν εξαφανίστηκε. Αυτός φταίει. Θέλει να μου κάνει τι ζωή δύσκολη γιαυτο δέχτηκε μόνο αν ήμουν εγώ η υπεύθυνη πράκτορας .
Όταν επιτέλους περνώ τα μάτια μου από το χαρτί και κοιτάω το παράθυρο βλέπω ότι ο ήλιος έχει δύσει. Κοιτάω το ρολόι μου και είναι όντως 9.30.
Τρίβω το μέτωπο μου με τα χέρια μου και αφήνω αρκετό αέρα να μπει στα πνευμόνια μου προσπαθοντας να ηρεμήσω πριν μαζέψω τα πράγματα μου και πάω σπίτι.
Περνάω περίπου 1 ώρα κάτω από το ντουζ μέχρι που το ζεστό τελειώνει και το κρύο με αναγκάζει να βγω επιτελούς και να τύλιξω το σώμα και τα μαλλιά μου με μια πετσέτα . Το νερό δεν είχε σχεδόν καμία επίδραση στα τεντωμένα νεύρα μου. Βγαίνω από το μπάνιο και μπαίνω στο δωμάτιο μου.
Σκουπιζομαι και δεν κάνω τον κόπο να μαζέψω τις πετσέτες από το πάτωμα. Δεν χρειάζεται να βάλω ρούχα. Προτιμώ να κοιμάμαι χωρίς τίποτα. Ένα από τα πράγματα που αγαπώ στο να ζω μόνη .Είναι κάτι που κάνω χρόνια και δεν έχω σκοπό να αλλάξω, γιατί με χαλαρώνει.
Γυρνάω προς το κρεβατι μου και ξεφυσάω όταν βλέπω τον πινακα.
"Γαμώτο , Styles. " μουρμούριζω και έπειτα κάνω κωλοδάχτυλο στον πίνακα.
Με μια τελευταία μάτια στο έργο τέχνης μπαίνω κάτω από τα σκεπάσματα. Κλίνω τα μάτια μου και προσοσθω νσ βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά.
Για ένα πράγμα είναι σίγουρη .
Από αύριο τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
