Κεφάλαιο 2ο
*AMELIA*
"Σκάσε." λέω στο ξυπνητήρι με το κεφάλι μου χωμένο μέσα στο μαξιλάρι μου και συνειδητοποιώ ότι είναι η πρώτη λέξη που λέω κάθε πρωί. Μένω ακίνητη τεντώνοντας μόνο το χέρι μου στο πλάι για να φτάσω το κομοδίνο και να κλείσω αυτον τον διάολο. Μόλις ο πιο σπαστικός ήχος σε ολόκληρο τον κόσμο δεν αντιχει πια στα αυτιά μου ξεφυσάω και αφοί χτυπήσω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι μια τελευταία φορά βγαίνω από την ζεστασιά του κρεβατιού μου και τα ποδιά μου ακουμπούν το κρύο πάτωμα. Πάω στο μπάνιο ριχνω νερό στο πρόσωπο μου , από την αίσθηση του προσώπου στα χεριά μου μπορώ να καταλάβω πόσο χάλια πρέπει να δείχνω σήμερα.
Αν είχα καθρέφτες σπίτι μου θα το επιβεβαίωνα.
Βγαίνω από το μπάνιο και κατευθύνομαι στην ντουλάπα.Βγάζω έξω ένα μαύρο παντελόνι, μια γκρι μπλούζα και ένα μαύρο σακάκι που φοράω συνήθως στην δουλειά.
Χτενίζω τα μαλλιά μου και τα φτιάχνω με τα χεριά μου ακολουθώντας μηχανικές κινήσεις που χρησιμοποιώ κάθε μέρα από τοτε που ξεφορτώθηκα όλους τους καθρέφτες.
Παίρνω το σήμα και το όπλο μου πάνω από την συρταριερα και είμαι έτοιμη.
Κοιτάω την ώρα.
9.00 π.μ
Γαμώτο, λέω από μέσα μου αφού πάλι δεν προλαβαίνω να αγοράσω ή να φτιάξω καφέ και είμαι αναγκασμένη να πιω απο την αηδία του γραφείου.
Μοιάζει περισσότερο με πετρέλαιο παρά με καφέ. Κατεβαίνω τις σκάλες και ανοίγω την εξώπορτα. Το πόδι μου πατάει ένα χαρτί. Έναν μικρο φάκελο μάλλον που έφερε ο ταχυδρόμος. Σκύβω και το σηκώνω προσπαθώντας να διαβάσω τα μικρά γράμματα με τα ακόμη κοιμισμένα μάτια μου.
Από :Φυλακή υψίστης ασφαλείας Nέας Υόρκης, αριθμός κρατούμενου: 56129. Όνομά: Harry Edward Styles.
Πάντα συνεπής στις κοινωνικές του υποχρεώσεις, σκέφτομαι και κουνάω το κεφάλι μου δεξιά αριστερά. Σκίζω το φάκελο και ξερω ήδη τι θα βρω μέσα. Και έχω δίκιο.
Μια κάρτα γενεθλίων.
" Χρονιά πολλά πράκτορα Wild. Ότι επιθυμείς, σου εύχομαι ότι καλύτερο. Θα σου είμαι πάντα ευγνώμων που με έβαλες φυλακή. Με σεβασμό, Harry Styles."
Η κάρτα μυρίζει ειρωνια όπως κάθε άλλη φορά. Θεέ μου έχω κάνει μια συλλογη από αυτές της κάρτες . Όλες πανομοιότυπες, με τα ίδια καλλιγραφικά γράμματα που γνωρίζω τόσο καλά. Θα αναγνώριζα παντού την μεγάλη καμπύλη που κάνει στο λάμδα, το χ που τινει να είναι μεγαλύτερο από καθε άλλο γραμμα και η υπογραφη στο τέλος απλή με τα γράμματα να γέρνουν προς τα δεξιά.
