Why some people cannot easily give up? Why they are still in love with their ex?
Oo alam natin mahirap mag move on pero wag naman sana ikulong lagi sa nakaraan. EX are just like food it has an expiration.
But it depends where you be happy. Follow...
Months haa passed at ito ngayon pasukan na. Kaya ito ako ngayon nag reready. Pagkatapos ay bumaba na ako para kumain.
"Good Morning ma." bati ko ky mama sabay halik sa pisngi.
"good Morning din anak. Kain kana at baka malate ka pa." Tumango ako at kumain na.
"Anak okay kna ba?" Paulit ulit na tanong ni mama. At paulit ulit ko rin tinatanong sa sarili ko kung oky lang ako.
Sa loob ng ilang buwan masaya naman ako kahit hindi ko na siya nakikita at medj nakakalimutan ko na siya. So masasabi ko na okay na ako.
Ngumiti ako kay mama. "Ma okay napo ako ma. Wag na po kayong mag alala. Sa loob ba naman ng ilang buwan malayo ako sa kanya at medj nakakalimutan ko na siya. Pero hindi ko parin maitatanggi na namimiss ko sya at may pagmamahal parin po akong natitira para sa kanya. Yaan niyo na po ma. Darating din ang araw na wala na akong nararamdaman para sa kanya. Kelangan ko lang ng oras at panahon." Sabi ko kay mama.
"Hmm. sige anak susuportahan ka namin ng papa mo. Lagi kaming nandyan sa tabi mo. Mahal na mahal ka namin." - Mama
"Mahal na mahal ko po din kayo. Sige mama una napo ako baka malate pa ako ee." Sabi ko kay mama at umalis na ako ng bahay.
Naglakad lang ako kasi malapit lang naman ang skwelahan namin sa bahay namin.
Habang akoy naglalakad may sumabay sakin na lalaki. Di ko kilala pero pareho lang kami ng uniform. Siguro schoolmate ko to.
"Hi Miss." Sabi ng lalaki.
Di ko pinansin. I dont talk to strangers. Bahala siya.
"Ay snober. Sayang ganda pa naman. Tsk!" Abat bahala ka nga dyan.
"Oy miss. Pansinin mo naman ako yohooo." Tumigil ako at humarap sa kanya.
"I dont talk to strangers." Sabi ko at lumakad ulit.
"Ee bat mo ko kinausap kung ayaw mo makipag usap sa strangers." Arg! This boy is so really disgusting duh! Di ko nalang pinansin hanggang sa makarating ako sa school. Pero may narinig pako galing sa kanya.
"I like you snober." Psh! Like? Excuse me ngayon pa ngalang tayo nag kikita like muna ko agad. Bolahin mo lola mo wag ako lol!
Pumasok na ako sa room namin bakit ko alam kasi tinanong ko. dumating na ang aming guro.
"Okay to all transfree please come into the front and introduce yourself. Ladies first" Maam Gil
Pumunta ako sa front at nagpakilala.
"Hi guys. Im Lhiz Azereth Co you can call me Lhiz. Hope we can be friends." umupo nako pagkatapos kong magpakilala.
"Hi. Renz Gab Villordon." Teka siya yung lalaking nakasabay ko kanina ah! Arg! Bat classmate ko pa siya. At sa kinamalas malas naman siya ang katabi ko kasi dto lang ang may vacant.
Pag upo niya ngumiti siya sakin. Parang baliw -______-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
At dahil first day namin nagpakilala lang kami at nagdiscuss ng konti.
*kriiiiiiiiing!
Hay salamat uwian na at di ko na makakatabi tong Renz nato.
Umuwi na ako. Gaya ng kanina naglakad lang ako pero feeling ko may nakasunod. Pag lingon ko meron nga -____- edi sino pa ee yung nagngangalang Renz Gab lang namam! Psh..
Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad.
"Hi Lhiz. Pwedeng makisabay.?" Sabi ni Renz
"bahala kana diyan." Sabi ko at naglakad na ako esti kami pala. Wala rin naman akong mapapala kong makikipag away pako sa kanya.
Kwento siya ng kwento pero di ko na pinansin. hanggang sa makarating nako sa bahay.
"Goodbye snober. INGAT ka lagi papakasalan pa kita. Haha." Loko to aa.
"K. Bye" sabi ko at pumasok na ako ng bahay.
First day kO pero badvibes ako. Pero okay lanv at least may pumansin sakin.
Renz POV
Shes so pretty. Love at fist sight ako. Kaso snober pero mabait siguro sya. Magiginf close rin kita Lhiz. Magiging boyfriend moko promise. Haha! Mamahalin kita higit pa sa buhay ko.
Umalis na ako sa bahay nila Lhiz. At umuwi na.... same village lang kami ee..
(Woah! ano kaya ang magiging papel ni Renz Gab Villordon sa buhay ni Lhiz? Magiging sila kaya? Well abangaaaaan....
