ELVIRA

Prologue

Nagising ako dahil sa ingay na nanggagaling sa kwarto ni ate,

Mukhang sinumpong na naman sya ng sakit nya.

Nang makatayo ay inayos ko na Ang aking sarili.

Napatingin ako sa bilog na buwan na Nagsisilbing liwanag sa madilim kong Kwarto .

"Mukhang oras Na. "

Nagtungo Ako Sa Kusina at inihain ang kanyang kakainin.

Nang matapos ay nagtungo na Ako sa bodega kung saan doon naroroon ang aking ate.

Tok.

Tok.

Nang buksan ko ang pinto,nakita kong pinagmamasdan nya ang bilog na buwan.

Napakainosente Nyang Tingnan. na Akala Moy walang kaalam alam sa mundo.

Bago ko pa man maabutan ang pagsumpong ng sakit nya ay
Dali Dali kong inilapag Ang hinanda kong pagkain Sa Kanyang lamesa.

Bago pa man mabuksan ang pintuan ay tinawag nya ang aking pangalan.

" Samara "

nagtindig ang balahibo ko ng banggitin nya ang pangalan ko.

kahit sino ay kikilabutan sa napakalamig nyang boses.

" A-Ate ? "

dahil na din sa kilabot na nararamdam ko ay nautal utal na ako.

" Lumapit Ka " Aniya.

hindi parin ako gumagalaw sa kinatatayuan ko.Natatakot Akong salubungin ang mga tingin Nya.

" Wag kang matakot.Hindi sasaktan ng ate nya ang mahal nyang kapatid "

Kahit Akoy Kinakabahan ay humarap pa rin ako sa kanya.

Nakasalubong ko ang walang emosyon Nyang mata.Kahit May Takot akong nararamdaman,Unti unti akong lumapit sa kanya.

walang nagbago sa itsura nya.Maganda parin sya.

at ang inaasahan ko,maputla na naman ang labi nya.Dahil siguro hindi padin sya nakakakita ng Taong mapapatay nya.

sabagay ay hindi rin naman sya makakahanap dahil kinukulong ko lang sya sa silid nya.

Hindi ko namalayan na nakatayo na ako sa harapan nya.

"A-ate ? "

Halata parin ang takot na nararamdaman ko.

" Samara,Kapatid Ko "

nanlaki ang mata ko ng bigla nya akong yakapin.alam kong walang halong itong pagpapanggap.

" Miss na miss na kita , Samara "

Malumanay na ang Tinig Nya ngayon.hindi na ito kasing lamig ng kanina.

Humupa narin ang takot na nararamdaman ko.

" Miss Na Rin kita Ate "

Hindi Ko Rin ipagkakaila na namimiss Ko Na Ang Tinig nyang napakamalumanay.hindi parin nagbabago ang pagtingin ko sa kanya.

" pasensya ka na Samara sa Nangyayaring hindi kaaya aya sakin.sana ay tanggapin mo parin ako. "

naramdamang kong may tumulong Luha Sa mga mata nya.

" Tatanggapin parin kita Ate "

Alam kong mapagkakatiwalaan ko ang ate Ko.

" Mahal kita Samara "

" Mahal Din Po Kita , Ate Elvira "

. . .

* SHAN *

Hello Guyss !!! Sorry Kung masyadong maikli yung prologue .. and first time kong gumawa ng story sa wattpad kaya sana po ay suportahan nyo.Thanks Guys !

-- Vote . Comment --

@Kim_NnaHyung