Undead High

Chapter 2: Overcome the Misery

"Yuuuuu!!!! -Mich
"Damn!!! Broooo!!! -Gino

Pero napigilan ko sya. Hinawakan ko ang ulo nya at tinutulak palayo. Masyado syang malakas. I can't hold it any longer. Kakaiba ang lakas nya. Hindi mo maiisip na babae sya. Im in the middle of letting go then suddenly....

"Bogssshhh!"

"Ahhhhhhhhhh" -Mich
Gino hit her head causing the skull to shatter and the blood scatter all over my body. Mich can't take it anymore thats why she just closed her eyes and scream loudly.

"I told you to stop!!!" -Gino

"Rawrrrrs...Rawwwrrrr"

"We should go! their coming! Yu, Mich, tara na!" -Gino

Gino is talking to me but I can't understand any of his words. I feel dizzy. All I can see is blood. Pumasok ulit sa utak ko yung moment na pinalo ni Gino ang ulo nung babae at nawasak sa harap ko ang bungo nya.
Arg. ugh! Ugh!
I can't take it. Nasuka na ako. Bumaliktad na ang sikmura ko.

"Yu!Yu! Ano ba?! Get a hold of your self! Kailangan na nating umalis!" -Gino
"Y-yu tara na.." -Mich

Medyo nahimasmasan na ko kaya naglakad na kami. Pero wala pa rin ako sa sarili ko. Naglalakad ako na lutang ang isip.
Why I am here? Why me of all people?

Sa harap namin ay may mga nakaabang ng zombies at palapit na saamin ang iba. Gino stop walking and prepare his grip on the baseball bat.

"I got this. I'll hit them once they get near. Derederetso lang tayo. Malapit na to sa hagdan pababa sa first floor. We just need a little push" -Gino

I couldn't hear any voices. Patuloy lang ako sa paglakad at walang pakialam.

Blagsh! Blagsh! Blagsh!
Gino is doing his best para magkaroon kami ng daan. Kapag within 1 meter na ang zombies ay hahampasin nya ito sa ulo gamit ang buong lakas nya.
Blagsh! Blagsh!
Were moving forward smoothly dahil pa isa-isa lang naman ang mga zombies. Then suddenly theres a loud noise on our back came from a broken door.

Zombies...
Madami sila. Its like a whole class. Galing sila sa isang classroom na nilampasan namin. Di nahalata ni gino na may zombies sa loob dahil nakasara ang pinto pero pagkalampas namin ay nawasak na ito ng mga zombies at nagsilabasan na sila. Theres no escape, were sorrounded.

Their coming to us like a hungry shark. Craving for our fresh. Sa harap naman ay may ma ilan-ilang pang zombies but they're just enough to make Gino busy thats why he cannot come to help me. Mich tears started to fall. Siguro iniisip nya na ito na ang katapusan namin. Na hanggan dito na lang kami.
~

Lutang pa rin ako. Di ko napapansin ang mga nangyayari. Im just walking forward carelessly.

"Yu take care of the back. Wag kang kabahan. Just hit whoever comes near di mo sila kailangang ubusin. Protect the back while we continue moving forward." -Gino

Parang wala lang akong narinig at derederetso lang ako sa paglakad.

"Yu its coming to you." -Gino

Blagsh! Blagsh!
"Damn! Stupid zombies! Di ako pwedeng umalis dito sa pwesto ko!" -Gino
"Yu ano ba?!" -Gino

I bumped into Mich kaya bumalik ang senses ko. Tumingin ako sa likod at nagulat ako sa dami ng zombies na nakita ko. They are my schoolmates. Kahit pa zombies na sila tao pa rin naman sila dati diba? I can't do it. I can't hurt them! Moreover, I can't kill them.

May isa ng palapit sakin his rushing to me. His hungry. Really hungry. Nanginginig ang buong katawan ko. Kahit pilitin kung gumalaw ay di ako maka kilos. I can't do it. Hes comming like a crazy dog, swelling for my flesh but I can't move.