Gefrustreerd pakte je me bij mijn kraag. Met een enkele hand tilde je me een stukje de lucht in. Ik hapte naar adem.
"Laat me los Rutger, alsjeblieft." De woede die je ogen uitstraalden joegen me zo'n angst aan dat ik een traan niet kon voorkomen.
"Ga je nou ook nog huilen? Jezus Christus, Maria en al die andere shit!" Vloekte je spottend. Je negeerde het feit dat ik christen was en vloekte nog eens. "Je had gewoon mijn f'cking huiswerk moeten maken, verdomme!"
"Dat kon niet, want jij had mijn schrift..." Fluisterde ik angstig. Je negeerde het en ging door met je preek.
"Heb je enig idee in welke problemen je me hebt gebracht?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee dat weet jij niet want jij met je perfecte, smetteloze strafdossier bent het lievelingetje van elke docent." Je keek achterom om te zien of de conciërge ons al gespot had. Je bracht je gezicht nog een stukje dichter op die van mij en fluisterde cynisch: "Maar zoals je al zei had ik nu je schrift en heb je toch een smetje op je witte rapport... Want ik herinner me toch dat je nu voor de tweede keer je huiswerk niet hebt en bij Fries betekent dat strafwerk schrijven." Het deed je duidelijk een soort voldoening te weten dat ik ook op het punt stond op mijn donder te krijgen. Je smeet me op de grond en veegde spottend je handen af aan je broek. "Ik zie je, zoals eerder aangekondigd, vanmiddag, toch?" Zei je gemaakt vredelievend. Ik knikte. Te bang om te weigeren. Voor ik opstond veegde ik de enkele tranen van mijn wang. Ik zag dat Francis van een afstandje stond te kijken. Ergens hoopte ik dat hij me zou komen helpen, maar dat zou hij toch niet doen. Waarom zou hij zijn ego besmetten met mijn bacillen? Ik raapte mezelf van de grond en hees mijn tas om mijn schouders. Ik kende mezelf goed genoeg om te weten dat ik me nu de hele dag druk zou maken om vanmiddag en erger nog: dat ik me minder dan perfect zou voelen en daar waarschijnlijk de rest van de lessen van Fries van dit jaar mee bezig zou zijn... Je sloopte me. Vanbinnen en vanbuiten.
YOU ARE READING
De pen die ik nooit terugzag
General FictionHet was de eerste dag van de lente, ik was verhuisd, het was de eerste dag op mijn nieuwe school én ik kende er niemand. Kortom: de perfecte dag om een frisse start te maken. Ik was naast je gaan zitten, omdat jij, net als ik, niet naast iemand zat...
